موضوع : خمینی
تاریخ سند: 8 فروردین 1347
موضوع : خمینی
متن سند:
رونوشت گزارش شماره 54 /1 ـ 8 /1 /47 منبع 131 ساعت 10 صبح روز 29 /12 /46 آیت الله نجفی در منزل خودش نامه ای را که از نجف اشرف ارسال شده و مشارالیه هنوز آن را قرائت نکرده بود به یکی از وعاظ که در منزلش حضور داشت تسلیم و از او خواست که متن آن را قرائت نماید فرستنده نامه سیدمصطفی فرزند خمینی بود که پس از تعارفات نوشته بود آقای بهلول1 هم اکنون در این جا تشریف دارند و سلام می رسانند آقای نجفی اظهار داشت بهلول در نجف پس از نماز خمینی به منبر رفته و مطالب نامناسب و برخلاف مصالح کشور ایراد نموده است آقای نجفی اضافه نمود شیخ بهلول با سوابقی که در خراسان دارد و این که وی مدتی در مصر بوده و فعلاً در غیاب آیت الله حکیم اقدام به سخنرانی نموده و با خمینی و فرزندش ارتباط نزدیک دارد دلیل بارزی بر ارتباط خمینی با مصر می باشد و مشارالیه از این امر اظهار تأسف نمود.نظریه منبع ـ نظری ندارد.
نظریه رهبر عملیات ـ مفاد گزارش منبع صحیح به نظر می رسد.
نظریه امنیت داخلی ـ سخنرانی بهلول در نجف و اظهارات خلاف وی سوژه روز آیات شده و آیات از موضوع و ارتباط بهلول با خمینی و این که بهلول تحت تأثیر خمینی و با مصر در ارتباط است اظهار نارضایتی نمودند و عمل سخنرانی بهلول را علیه ایران تقبیح می نماید به نظر می رسد حال که در ایران امکان فعالیت برای ایادی خمینی و خود او روزبه روز تقلیل می یابد و حجم زمینه اقدامات و فعالیت های رفته رفته کم می شود نحوه فعالیت را با تحقیرات در نجف آغاز نموده است.
اصل در پرونده 67908 در پرونده آیت الله شهاب الدین مرعشی نجفی بایگانی شود 22 /1 /47
توضیحات سند:
1ـ محمدتقی بهلول فرزند شیخ نظام الدین در سال 1288 ه ش در شهرستان گناباد متولد شد.مشارالیه در سال 1314 در جریان مسجد گوهرشاد در مشهد دارای نقش مستقیم بود و پس از آن متواری گردید و به افغانستان رفت که به علت روابط ایران و کابل، در آنجا دستگیر و مدت 12 سال در زندان کابل، محبوس شد و پس از آن برای مدت 5 سال به شهر مزارشریف تبعید گشت و چون بر اعتقادات خود پای می فشرد مجددا به زندان افتاد و مدت 14 سال در جلال آباد محبوس بود تا اینکه پس از 33 سال اسارت در افغانستان پس از آزادی به مصر رفت و به مدت یک سال و نیم در اداره رادیوی مصر مشغول به کار شد و از آنجا به عراق (کربلا) رفت و در نهایت در سال 1349 به همراه معاودین عراقی به ایران بازگشت و دستگیر شد و پس از بازجویی های زیاد به علت کهولت سن و زجرهای زندانهای افغانستان مورد عفو قرار گرفت.
شیخ بهلول فردی اهل شعر و مسلط به ادبیات عرب است که دارای اشعار بسیاری به عربی و فارسی در زمینه های مختلف می باشد.
ر.ک: کتاب 8، ص 106، خاطرات بهلول، تهران.