تاریخ سند: 14 تیر 1340
تیمسار ریاست محترم سازمان اطلاعات و امنیت کشور
متن سند:
محترما به عرض می رساند متأسفانه در شماره سه شنبه 13 تیر ماه جاری در
صفحه 9 مجله فردوسی مقاله ای برخلاف روش و سبک فردوسی منتشر شده که
باعث تأثر شدید اینجانب و کارکنان مجله فردوسی گردید به همین جهت آقای
نیر محمدی از سردبیری فردوسی برکنار و آقای دکتر محمود عنایت1 (ناشر
ایران آبادی بجای ایشان
تعیین شدند لذا با عرض
معذرت و پوزش استدعا
دارد امر و مقرر فرمائید از
مجله فردوسی رفع توقیف
بعمل آید.
با تقدیم احترامات مدیر
مجله فردوسی
استحضارا به عرض می رساند.
17 /4 /40
توضیحات سند:
1ـ محمود عنایت فرزند علی در
سال 1311 در تهران به دنیا
آمد.
از دبیرستان فیروز بهرام
دیپلم گرفت و در سال تحصیلی
31 ـ 1330 به دانشکده
دندانپزشکی دانشگاه تهران راه
یافت و در سال 1336 دکترای
دندانپزشکی گرفت.
از سال
1329 به کار مطبوعاتی روی
آورد و بعدها مدیریت مجله
«نگین» را به عهده گرفت.
او
مدتی نیز سردبیر «مجله
فردوسی»، «تهران مصور»،
«مهر ایران» و «ایران آباد» بود
و مدتی نیز مسئول تهیه
گفتارهای رادیویی در اداره
تبلیغات و انتشارات.
فعالیت های سیاسی خود را با
گرایش به حزب توده و بعدها با
تمایل به جبهه ملی نشان داد.
محمود عنایت در سال 1356 از
سوی ساواک به عنوان رابط بین
دبیر کل حزب رستاخیز و
نویسندگان معرفی شد.
مشارالیه که در سال 1349 از
جمله سوسیالیست های علمی که
با وساطت اسداللّه علم، مصدر
امور شده است، معرفی شده بود
و در سال 1351 با وساطت
ساواک مورد تحبیب وزارت
اطلاعات قرار گرفته بود، در
سال 1356 چنین مورد ارزیابی
ساواک قرار گرفت: «مشارالیه
در یک وضعیت میانه قرار دارد
و ضمن اینکه دوستان نویسنده
خود را که اکثرا در کانون
عضویت دارند از خود نمی راند،
در فعالیت ها و اقدامات کانون
پیشقدم نبوده و فعالیت حادی از
نامبرده مشهود نیست.
» محمود
عنایت در مصاحبه مورخه
5 /7 /57 با تلویزیون بی.
بی.
سی
چنین گفت: «تصور می کنم برخی
از حامیان شاه از وضع موجود
راضی نیستند...
و احتمالاً آنها
شاه را تشویق می کنند که به
عقب بازگشته و وضع پیشین را
دنبال نماید امّا من فکر می کنم
از آنجا که شاه مرد بسیار
باهوشی است ترجیح خواهد داد
که به اعطای آزادی های سیاسی
در ایران ادامه دهد...
»
محمود عنایت که پس از
پیروزی انقلاب اسلامی با حزب
خلق مسلمان و نهضت آزادی
همکاری داشت، در سال 1364
به امریکا پناهنده شد.
منبع:
کتاب
مطبوعات عصر پهلوی - مجله فردوسی به روایت اسناد ساواک صفحه 179