واکنش شخصیت‌های حوزوی و طلاب
متن سند:
واکنش شخصیت‌های حوزوی و طلاب
نمونه‌هایی از واکنش‌های شخصیت‌ها و مراکز حوزوی و طلاب مدارس علمیه را نسبت به سرانجام مدارس و مراکز آموزشی منتسب به آقای منتظری و مرتبط با مهدی هاشمی قبلاً ذکر کردیم. این واکنشها قطعاً بدان جهت نبوده که این مدارس، تحت پوشش آقای منتظری اداره می‌شده زیرا آقای منتظری در آن مقطع هم به لحاظ موقعیت حوزوی و هم به لحاظ موقعیت سیاسی، اجتماعی، شخصیت مطرح و مورد توجه حوزه و نظام بوده و اصولاً موفقیت‌هایی نیز که در جهت تأسیس و جذب طلاب و اداره این مدارس بوده و مقاومت کارسازی که در برابر شورای مدیریت حوزه علمیه به عمل آمده مرهون همین موقعیت ممتاز آقای منتظری در آن مقطع بوده است. بر این اساس آنچه موجب برانگیخته شدن حساسیت بزرگان حوزه و طلاب مدارس علمیه شده و آن‌ها را به عکس‌العمل واداشته توجه به تأثیرگذاریها و نقش آفرینی‌های مهدی هاشمی در این مدارس و مراکز بوده است.
البته همان‌طور که قبلاً نیز یادآوری شده، این واکنشها به دلیل رعایت جانب احتیاط و به کار بستن اصول پنهان کاری از ناحیه مهدی هاشمی به حداقل رسیده و اگر وی حضور رسمی و آشکار در مدارس می‌یافت، یقیناً موج وسیعتری از مخالفت‌ها و موضعگیریها را به دنبال داشت. در عین‌حال شخصیت‌های تیزبین و طلاب نکته سنج حوزه که به نقش پنهان مهدی هاشمی و تأثیرگذاری عمیق وی در این مراکز توجه داشتند، نگرانی خود را از این بابت ابراز داشته و در حد خود به روشنگری پرداخته‌اند.1
قطعاً هیچ انسان منصفی بر واکنش‌های مورد اشاره از ناحیۀ بزرگان حوزه انگ سیاسی نمی‌زند و آن را بر مخالفت با آقای منتظری حمل نمی‌کند؛ زیرا چنین امری با واقعیت‌های موجود تطبیق نمی‌کند، به ویژه آن که در رأس افرادی که در این خصوص واکنش نشان داده‌اند، شخصیتی همچون امام خمینی (ره) قرار دارد که در طول زندگی پرافتخار خود به دور از زد و بندهای رایج سیاسی، تنها به ادای تکلیف و انجام وظیفه الهی می‌اندیشیده و جلب رضای پروردگار را وجهه همت خویش قرار داده‌اند.
بنابر این منشأ واکنش‌های مزبور را باید واقعیت‌هایی دانست که به صورت مرموز در مدارس و مراکز وابسته به آقای منتظری از ناحیه جریان فکری مهدی هاشمی در حال شکل‌گیری بود و موجب نگرانی عمیق شخصیت‌های حوزوی گردید.
توضیحات سند:
1- ر.ک: همین کتاب، مبحث قبل، واکنش علما، طلاب و مراکز حوزوی
منبع:
کتاب
بن‌بست -جلد چهارم / مهدی هاشمی رویکرد سیاسی به حوزه علمیه قم صفحه 216