[گزارش]
تاریخ سند: 2 مهر 1357
[گزارش]
متن سند:
محترما باستحضار میرساند : تیمسار ریاست ساواک پس از ملاقات با آیت اله سیدکاظم شریعتمداری، در تاریخ 2 /7 /57 اوامری بشرح زیر صادر فرمودند : 1ـ حمیدزاده که در نقده است، بهتر است بجای دیگری منتقل شود.2ـ آقای مدنی اول خرم آباد بوده، بعد به گنبدکاووس و بعد به سقز تبعید شده، چون اهل آذرشهر است، بهتر است او را از آذربایجان خارج نمایند.
3ـ در محلات «کهکی محلاتی» افکارش منحرف است و اختلافات محلی ایجاد کرده، تبعید گردد.
4ـ در خرمشهر روحانی است بنام شیخ عبداله محمدی.
پسرش زندانی است آزاد گردد.
5ـ خانمی به آیت اله شریعتمداری تلفن کرده و گفته شوهرش امام جماعت مسجد در نیاوران است و بازداشت میباشد.
وضع او چیست؟ در اجرای اوامر صادره اقدام و بررسی لازم صورت گرفته و نتیجه ذیلاً باستحضار میرسد : 1ـ دستور داده شد حمیدزاده گیوی1 روحانی تبعیدی به نقده، از آنجا به اقلید فارس تبعید شود.
2ـ حاج میرزا اسداله مدنی دهخوارقانی روحانی افراطی و نماینده خمینی در لرستان بوده که از تاریخ 27 /7 /54 بمدت سه سال ابتدا به نورآباد ممسنی تبعید و سپس به گنبد کاووس اعزام و چون تحریکات میکرده به بندر کنگان منتقل شده است.
وی مبتلا به بیماری سل بوده و از نظر آب و هوا مشکلاتی داشته، لذا در تاریخ 3 /5 /57 به مهاباد تغییر محل داده شده است.
فقط 24 روز به پایان مدت تبعید او مانده و برای تغییر محل وی حداقل مدتی حدود 10 روز وقت لازم است که این مدت زمان محدود ارزش آنگونه اقدامات را ندارد.
مستدعی است در صورت تصویب در محل بماند و پس از 24 روز دیگر با پایان مدت تبعید، خودبخود از آنجا خواهد رفت.
فرمودند فورا بتهران بیاید و تا خاتمه مدت تبعید در تهران باشد.
1 (ثابتی) 3ـ احمد عبدالوهابی، معروف به کهکی محلاتی از روحانیون موافق دولت که همواره علیه جزمی گرائی و تعصبات خشک مذهبی و عوامفریبی روحانی نمایان مقاومت کرده و با یکی دیگر از روحانیون محل بنام طه مقدس اختلافات و دودستگی دارد.
طی دو سال اخیر مراجع دیگر از جمله آیت اله خوانساری درخواست تبعید او را داشته اند.
سازمان محل و سایر مراجع انتظامی ویرا فرد موجهی دانسته و تبعید او را چیرگی عوامل مخالف در آن شهر قلمداد کرده اند.
بهمین لحاظ تابحال از تبعید وی خودداری شده است.
ضمنا او گاها در محل مورد آزار مخالفین خود قرار دارد.
با عرض مراتب بالا مستدعی است اوامر عالی را ابلاغ فرمایند.
فرمودند بتهران بیاید با او مذاکره و تحبیب و کمکی باو بشود و در یزد مقیم گردد.
(ثابتی) 4ـ شیخ عبداله محمدی روحانی اهل خرمشهر، خود و فرزندش از عوامل مخالف هستند.
خود شیخ عبداله در ماه رمضان تحریکات زیادی کرده بود که دستگیر و اخیرا بفرموده مرخص شده است.
پسرش (شیخ عباس محمدی) هم یکبار در سال 56 دست به تحریکات زده که دستگیر شده و بعدا با ابراز ندامت آزاد گردیده و بار دیگر در روز 13 /5 /57 در مسجد کارون آبادان مطالب تند و موهنی علیه مقام شامخ سلطنت اظهار و مردم را به قیام و برانداختن رژیم دعوت نموده که متعاقبا تظاهراتی بوقوع پیوست و مشارالیه درصدد فرار از محل بوده که اشتباها در پشت موتورسیکلت یکی از مامورین سوار و به کلانتری برده شده و از آنجا به تهران انتقال یافته است.
فعلا در کمیته تحت بازجوئی است.
مستدعی است با توجه به وضع خود و پدرش اوامر عالی را ابلاغ فرمایند.
5ـ خانمی که به آیت اله شریعتمداری تلفن کرده همسر سیدمهدی امامی1 (امام جماعت مسجد جماران) است.
این فرد یکی از عوامل موثر و محرک در میان روحانیون تهران است و از جمله کسانی است که باید شدیدا تنبیه گردد و چنانچه اجازه فرمایند فعلاً از آزادی او صرفنظر شود.
مراتب جهت استحضار و صدور اوامر عالی از عرض گذشت.
توضیحات سند:
1ـ اکبر حمیدزاده گیوی در سال 1327 در خلخال به دنیا آمد.تحصیلات خود را تا دیپلم ادبی ادامه داد.
سپس به تحصیل علوم دینی روی آورد.
پیش از انقلاب به دلیل فعالیت علیه حکومت به نقده تبعید شد.
پس از انقلاب در دادستانی مشغول کار شد.
در دور اول مجلس شورای اسلامی از بویین زهرا و آوج نماینده بود.
1ـ پس از این دستور، در تاریخ 8 /7 /57 پرویز ثابتی به ساواک رضائیه نوشت که «به اسداللّه مدنی دهخوارقانی ابلاغ گردد به تهران عزیمت نماید ولی می بایست تا خاتمه مدت تبعید در تهران باشد.
» (یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج 4، ص 583) آیت الله قاضی طباطبایی پس از باخبر شدن از موضوع خاتمه تبعید آقای مدنی مقدماتی را فراهم کرد که وی به تبریز برود.
آقای مدنی به تبریز می رود اما دستگاه امنیتی که موظف بود از مخالفت های رو به رشد شهر تبریز علیه حکومت بکاهد در نهایت ایشان را از تبریز اخراج می کند و آقای مدنی راهی همدان می شود و در آنجا با پر کردن جای آیت اله ملاعلی معصومی همدانی، نهضت مردم همدان را پیش می برد.
1ـ حجت الاسلام سیدمهدی امام جمارانی از روحانیان مبارز تهران که پس از انقلاب نماینده امام خمینی در سازمان حج، اوقاف و امور خیریه بود.
وی از اعضای مؤسس مجمع روحانیون مبارز تهران بود.
وقتی قرار شد امام در تهران ساکن شوند، امام جمارانی منزل خود را در منطقه جماران به امام داد.