موضوع: آیت‌الله میلانی
تاریخ سند: 30 آبان 1340
موضوع: آیت‌الله میلانی
متن سند:
تاریخ:30 /8 /1340موضوع: آیت‌الله میلانی
اکثر روزها از ساعت 35 /9 لغایت 35 /12 در منزل آیت‌الله میلانی جلساتی تشکیل و افراد عدیده از شهرستان‌ها و مرکز و اصناف مختلف شرکت می‌نمایند و از ساعت 35 /11 جلسه صورت خصوصی به خود گرفته (افراد نزدیک و مورد اعتماد) در پیرامون اوضاع و احوال کشور و امور سیاسی و مذهبی بحث و گفت و گو می‌نمایند.
۲ - روز 22 /8 /40 ساعت 35 /11 در جلسه خصوصی آقای سید محمدعلی ـ آقازاده آقای میلانی ـ آقازاده آقای سید نورالدین،1 آیت‌الله شیرازی و دو نفر دیگر اهل علم یکی مقیم تهران و دیگری مقیم اصفهان و پیرمرد دیگری که در شهرری امام جماعت می‌باشد و از دوستان نزدیک اخوی آیت‌الله میلانی که سابقاً نماینده مجلس شورای ملی بوده و از دوستان صمیمی آیت‌الله کمره[ای] که در شهرری ساکن می‌باشد حضور داشتند. در این جلسه پیرامون انتخابات مذاکراتی صورت گرفت و آقای میلانی اظهار داشتند چنانچه این نوبت انتخابات ان‌شاءالله آزاد باشد2 بازاری‌ها و دانشگاهیان وکلای حقیقی [به] مجلس خواهند فرستاد و برای اخوی نیز موفقیت خوبی پیش‌بینی می‌شود و هم‌اکنون در مجالس و محافل با سخنرانی‌ها مردم را بیدار تا هنگام ریختن آرا به وظیفه خویش عمل نمایند و آقای میلانی و آقای انگجی در میان بازاری‌ها محبوبیت خاصی دارند و در صورت آزاد بودن انتخابات به‌طور حتم انتخاب خواهند شد و امید است همه افراد دست‌به‌دست هم بدهند تا بساط ظلم برچیده شود.
توضیحات سند:
1. سید نورالدین میلانى فرزند آیت‌الله سید محمدهادى میلانى در سال 1297ش. در نجف متولد شد. در سال 1315 به کربلا رفت و در سال 1353 به ایران عزیمت کرد و در شهررى ساکن گردید. وی ادبیات فارسى و خط را در مکتب‌خانه شیخ على‌اکبر فراگرفت، سپس علوم دینى را از محضر آیات عظام سید زین‌العابدین کاشانى، حاج حسن طباطبائى قمى، شیخ محمدعلى اردبیلى، میرزا غلام‌حسین تبریزى، شیخ محمدعلى بروجردى، سید ابوالقاسم خوئى و پدرش آموخت. در سال 1334 پس از هجرت پدرش به مشهد مقدس، امامت جماعت حرم مطهر حضرت سیدالشهدا را عهده‌دار شد و به تعلیم و تبلیغ دین پرداخت.2. به دنبال تعطیل مجلس بیستم در تاریخ 19 /8 /1340 که در ظاهر شاه به تقاضای دکتر علی امینی دستور انحلال مجلسین را صادر کرد، گروه‌های سیاسی دست به انجام میتینگ‌هایی زدند و از دولت خواستار انجام فوری انتخابات شدند تا آنکه رژیم شاه در تاریخ 18 /3 /1340 اعلامیه‌ای در مورد انتخابات صادر نمود و اعلام داشت که به‌زودی آیین نامۀ اجرایی قانون قدیم انتخابات را اصلاح و انتخابات را از طریق کارت آغاز خواهد کرد. به‌رغم وعده‌های شاه در مورد آزادی انتخابات، این انتخابات تفاوتی با ادوار گذشته نداشت. به همین جهت گروه‌های مختلف مذهبی و سیاسی سعی می‌کردند بحث‌های مربوط به انتخابات را به‌عنوان مباحث روز ادامه دهند تا بتوانند فضایی جهت کاندیداتوری افراد موردنظر خود به وجود آورند و از این رهگذر رژیم شاه را در مضیقه قرار دهند. غلامرضا نجاتی در تاریخ سیاسی بیست‌وپنج‌ساله ایران جلد ۱ صفحه ۱۴۰ می‌گوید: فضاحت انتخابات تابستان دوره بیستم به حدی بود که محمدرضا شاه به نادرستی آن اعتراف کرد و چون خود در مظان اتهام قرارگرفته بود دستور متوقف کردن انتخابات را صادر کرد و دولت امینی بدون مجلس به کار خود ادامه داد.