موضوع : پارتی بازی و دوست بازی در ادارات دولتی
تاریخ سند: 25 فروردین 1348
موضوع : پارتی بازی و دوست بازی در ادارات دولتی
متن سند:
پارتی بازی و به اصطلاح دوست بازی و قوم و خویش بازی در دستگاههای دولتی متأسفانه تا به حال ریشه کن نشده است و یا اینکه دولت ادعا دارد که کارها را به کاردان می دهد در این امر توفیقی حاصل نکرده.کلیه مقامات دولتی به خصوص در رده های بالا بوسیله دوستان و هم کلاسیها و همکارهای سابق و قوم و خویش ها اشغال شده است.
برای نمونه اغلب وزیران فعلی کابینه از جمله دوستان مرحوم منصور و آقای هویدا نخست وزیر می باشند.
تیمسار آزموده1 از اقوام آقای آموزگار وزیر دارایی است.
در نخست وزیری عده کثیری از کارمندان شرکت نفت که در شرکت مشاغل بسیار کوچکی داشته اند در پست های بالا تا رده وزارت و مدیر کلی و استانداری رسیده اند که از جمله آنها شهبازی معاون نخست وزیر (پیروز استاندار بنادر جنوب) دکتر نیک پی وزیر آبادانی و مسکن می باشند.
رفاقت و دوست بازی به حدی است که مثلاً فلان وزیر و رئیس کل حتی منشی و رئیس دفتر خود را از وزارتخانه و سازمانی به سازمان دیگر می برد و در نتیجه هیچ کس امنیت شغلی ندارد مگر اینکه به نحوی خود را به وزیر و رئیس سازمان نزدیک که به طور مثال دکتر نیک پی وزیر آبادانی و مسکن حتی ماشین نویس خود را از شرکت نفت به نخست وزیری و از نخست وزیری به وزارت آبادانی و مسکن برده است.
و آقای دکتر نهاوندی2 رئیس دانشگاه پهلوی مدیرکل دفتر خود را از وزارت...
.
به دانشگاه شیراز منتقل نموده است.
در صورتی که در سازمانهای حزبی کشورهای خارج موقعی که یک حزب شکست می خورد و حزب دیگری روی کار می آید به از تعویض وزیر وزارتخانه که یک پست سیاسی است هیچ مقام دیگری تغییر شغل پیدا نمی کند و حتی سفراء سابق اغلب در مقامات خود باقی می مانند ولی در ایران به محض اینکه وزیر یک وزارتخانه عوض می شود بلافاصله بدین دلیل تمام وزارتخانه را عوض می کند و این امر تا سطح راننده وزیر ماشین نویس و پیشخدمت نیز پایین می آید.
این موضوع به خصوص در میان کارمندان دولت باعث نارضایتی عمیق می شود زیرا هیچ کس برای خود امنیت شغلی احساس نمی کند.
یک ضرر دیگر این کار اشباع شغل در مقامات بالا برای دولت بوده و از نظر مدیریت هم به ضرر دولت تمام می شود.
این عمل وزراء درست مثل این است که یک لشکر به محض تعویض فرمانده لشکر عده زیادی از افسران پایین به درجه سرهنگی و سرتیپی و امثال آن برگزیده شوند و فرماندهی واحدها را به عهده بگیرند ولی سرهنگ ها و سرتیپ های سابق نیز به عناوین مختلف در همان لشکر بمانند.
این امر از نظر مدیریت غلط است.
در حال حاضر در حزب حتی در حزب ایران نوین که فعلاً گرداننده دولت است نیز عینا همین شیوه رفیق بازی وجود دارد و تمام گردانندگان و لیدرهای حزب از دوستان و همکاران و اقوام و همکلاسیهای سابق سران حزب می باشند.
در پرونده 33999 غلامرضا نیک پی بایگانی شود.
25 /1 /48
توضیحات سند:
1ـ حسین آزموده فرزند محمود در سال 1287 ش در تهران به دنیا آمد.تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران طی کرد و در سال 1306 ش از مدرسه دارالمعلمین دیپلم گرفت و همان سال به دانشکده افسری راه یافت و با درجه ستوان دومی در رشته مهندسی فارغ التحصیل شد.
مشارالیه که پس از تحصیل در دانشگاه جنگ، موفق به دریافت لیسانس از دانشکده حقوق دانشگاه تهران نیز شده بود، از سال 1323 ش به خدمت قضایی ارتش درآمد و در دادگاه تجدیدنظر شماره 2 به کار اشتغال یافت.
او که در سال 1326 ش به معاونت دادستانی رسیده بود، در سال 1330 ش درجه سرتیپی گرفت و مدتی به ریاست اداره مهندسی ارتش برگزیده شد.
آزموده که یک روز پس از کودتای ننگین 28 مرداد 1332 به دادستانی ارتش منصوب شده بود، در 24 شهریور همان سال پس از تشکیل اولین جلسه بازپرسی از دکتر مصدق، قرار بازداشت وی را صادر کرد.
از دیگر محاکمی که آزموده دادستانی آن را به عهده داشت، محاکمه دکتر فاطمی در 1332 بود.
وی همچنین دادستانی دادگاه افسران سازمان نظامی حزب توده را نیز عهده دار بود و در مراسم اعدام این افسران شرکت کرد.
آزموده به پاس خدماتش به حاکمیت پهلوی در مهر 1324 به درجه سرلشکری ارتقا یافت و در دی ماه 1334 حکم اعدام سید مجتبی نواب صفوی، ذوالقدر، و سیدمحمد واحدی را صادر کرد.
آزموده همچنین در تیر ماه 1337 سرلشکر محمدولی قرنی، معاون ستاد ارتش را به اتهام طراحی کودتای نافرجام به سه سال حبس و اخراج از ارتش محکوم کرد.
وی در مهر 1339 به درجه سپهبدی ارتقا یافت و در سال 1340 که دولت دکتر امینی به منظور فراهم کردن زمینه لازم برای پذیرش اصلاحات ارضی، عده ای از امرای ارتش را به اتهام سوءاستفاده از مقام و حیف ومیل اموال دولتی دستگیر کرد در مقام دادستان ارتش به این دستگیریها اعتراض کرد و در 17 خرداد 1340 به تقاضای خود بازنشسته شد و پس از آن که علیه دولت دکتر امینی ـ به علت بازداشت امرای ارتش که آن را غیرقانونی می دانست ـ اعلام جرم نمود، در 29 خرداد 1340 بازداشت شد.
دستگیری او با توجه به عملکردش در دوره دادستانی ارتش با استقبال مردم روبرو گردید و القابی چون «آیشمن ایران» و «در اکولای ایران» به وی داده شد اما دستگیری او مدت زیادی طول نکشید و آزاد شد.
آزموده در سال 1357 با اوجگیری نهضت اسلامی، از ایران گریخت و به فرانسه رفت و در مهر 1377 در آنجا درگذشت.
در مورد حسین آزموده معروف است که می گویند هیچ دادستانی در تاریخ قضایی ایران تا سال 1328 ش به اندازه سپهبد آزموده تا روز دستگیری اش (در سال 1340 ش به دستور دکتر علی امینی) از قانون ارتش که مربوط به مجازات اعدام و تیرباران است استفاده نکرده و هر متهمی که پرونده اش زیر دست آزموده می رفت یقین داشت که یا می میرد و یا به حبس ابد محکوم می شود و در اکثر ادعانامه های خود برای متهمین تقاضای اعدام می کرد.
» 2ـ دکتر هوشنگ نهاوندی فرزند علی اکبر در سال 1312 ه ش به دنیا آمد.
تحصیلات دانشگاهی را در رشته حقوق دانشگاه تهران آغاز کرد و پس از دریافت مدرک لیسانس به فرانسه رفت و در رشته اقتصاد دکترای دولتی گرفت.
نهاوندی خواهرزاده دکتر فریدون کشاورز ـ عضو سابق رهبری حزب توده ـ می باشد و سوابق فعالیتهای سیاسی او در فرانسه مبهم است.
ساواک وی را «مشکوک به داشتن فعالیتهای کمونیستی» می داند.
با توجه به نقشی که نهاوندی بعدها در صحنه سیاسی و فرهنگی ایران ایفا نمود و ارتقاء سریع او در هرم دیوانسالاری پهلوی، این نظر را کاملاً معقول می دانیم که او از همان زمان تحصیل در پاریس ـ مانند بسیاری از عناصر مشابه ـ به ارتباط ویژه با سرویس های اطلاعاتی غرب کشیده شد.
سند بیوگرافیک ساواک، نامبرده را «متهم به بهائی گری» نیز می داند.
نهاوندی پس از بازگشت به ایران مدتی کارمند بانک اعتبارات بود و ترقی وی زمانی آغاز شد که حسنعلی منصور در دولت منوچهر اقبال به دبیرکلی شورای عالی اقتصاد و وزارت کار رسید.
بدین ترتیب از مرداد ماه 1337 مشاغل عدیده نهاوندی آغاز شد: ـ مشاور شورای عالی اقتصاد (مرداد 37ـ آبان 40) ـ مشاور عالی وزارت کار (آبان 38) ـ استاد دانشکده افسری (37ـ 40) ـ مشاور اقتصادی سفارت ایران در بروکسل (آبان 40 ـ آذر 42) ـ نایب رئیس نمایندگی ایران در اتحادیه اقتصادی اروپا (فروردین 41 ـ آذر 42) ـ عضویت هیئت مدیره باشگاه فردوسی (دی 42 ـ اردیبهشت 43) ـ رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل شرکت معاملات خارجی (آذر ـ اسفند 42) ـ تدریس در دانشگاه تهران (از مهر 38) هوشنگ نهاوندی از جمله عناصری بود که در چارچوب سناریوی نخبگان آمریکائی، فعالیت خود را آغاز کرد و در دولت حسنعلی منصور در رأس وزارت نوبنیاد آبادانی و مسکن قرار گرفت و این سمت را در دولت امیرعباس هویدا تا سال 1347 حفظ کرد.
اسناد موجود در ساواک، هوشنگ نهاوندی را در این زمان از اعضای فعال باند آمریکایی جمشید آموزگار نشان می دهد.
هوشنگ نهاوندی در سال 1347 به عنوان «آجودان کشوری» شاه منصوب شد و به جای امیر متقی ریاست دانشگاه پهلوی (شیراز) را به دست گرفت.
او در همین زمان عضو هیئت امناء دانشگاه مشهد نیز بود.
در این دوران وی به عنوان یکی از چهره های علمی و فرهنگی رژیم پهلوی مطرح شد و پس از 3 سال ریاست بر دانشگاه شیراز، در رأس دانشگاه تهران قرار گرفت.
هوشنگ نهاوندی در این زمان عضو هیئت امناء دانشگاه هنر (1352) و دانشگاه گیلان (1353) و عضو شورای عالی آموزش و پرورش (1351) نیز بود.
اسناد ساواک عموما از اختلافات نهاوندی با همکاران و رؤسای خود خبر می دهد که یا ناشی از مسائل مالی و یا جاه طلبی و تفرعن بیمارگونه اوست.
هوشنگ نهاوندی در آبان 1353 به ریاست دفتر مخصوص فرح پهلوی منصوب شد.
با آغاز امواج انقلاب اسلامی، نهاوندی در ارتباط فعال با برخی مقامات مؤثر امریکا قرار گرفت.
از جمله ریچارد هلمز ـ رئیس پیشین سیا ـ در سفر خرداد ماه 57 به تهران با وی ملاقات های خصوصی و پنهانی نمود.
در نتیجه این ارتباطات، نهاوندی منادی تأسیس «جناح اندیشمندان» شد و سناریوی ضعیف و مضحکی را آغاز کرد.
منادی در دولت «آشتی ملی!» در رأس وزارت علوم و آموزش عالی قرار گرفت.
وی به عنوان یکی از چهره های بدنام رژیم، در چارچوب عقب نشینی ها و مانورهای این رژیم در قبال انقلاب در تاریخ 15 /11 /57 دستگیر و زندانی شد و در اثنای حوادث 22 بهمن از زندان گریخت و به خارج از کشور فرار کرد.
نهاوندی عضو تشکیلات فراماسونری بود و در لژهای : آفتاب، فارابی، شیراز، ژاندارک، بزرگ ایران، امیرکبیر، فروغی و...
عضویت داشت.
هوشنگ نهاوندی به روایت ساواک ، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی