موضوع: شیخ حسینی1 معلّم فقه در بابل
تاریخ سند: 6 بهمن 1356
موضوع: شیخ حسینی1 معلّم فقه در بابل
متن سند:
از: 2ﻫ ب تاریخ : 6 /11 /2536[]به: 2ﻫ1 شماره: 2339 /2ﻫ ب
موضوع: شیخ حسینی1 معلّم فقه در بابل
1106
شیخ حسینی معلّم فقه که در بعضی مدارس منجمله هنرستان ساختمان نوشیروانی2 تدریس می‌کند باید تحت مراقبت جدّی قرار گیرد، وضع غیرعادّی و مشکوک دارد اخیراً در کلاس محصّلین را تحریک به اقدامات دسته‌جمعی می‌نماید و این‌کار را چهارشنبه گذشته در کلاس درس هنرستان فوق‌الذکر آنجام داده است.3
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: امکان صحت خبر وجود دارد.لامع
نظریه دوشنبه: نظریه یکشنبه مورد تایید است.
نظریه 2ﻫ ب: مراقبت از نامبرده وسیله رئیس مدرسه صورت می‌گیرد مشخصات و عکس تهیه خواهد شد.
آقای هودی سابقه بررسی و به‌نظر برسد در صورت تصویب به مرکز ارسال گردد. 3893- 1 /11 /36 [ناخوانا] 10 /11 /36 22-312- بیگدلی 10 /11 /36 محترماً کلّیه مسائل آموزشی در هدف بخش 2 می‌باشد 12 /11 /36
آقای بیگدلی:
به ساواک بابل توجه دهید که این شخص احضار و محترمانه به او توجه بدهید که نتیجه‌ی تحریکات که قطعاً مطلوب نخواهد بود به خود او برمی‌گردد. در حین مذاکره و مصاحبه با وی انگیزه و ارتباطات او را هم در صورت امکان کشف و به دست آورند. 1 /12 /36 287
توضیحات سند:
1. حجت‌الاسلام والمسلیمن سیدابوالحسن حسینی در سال 1304 ش در روستای درزی‌کلا بابل متولد شد. دروس حوزوی را در مدارس علمیه بابل فرا گرفت. سپس راهی شهر مقدس قم شد و سطوح عالی فقه را نزد حضرات آیات سلطانی، صدوقی، فکور یزدی و خارج فقه را نزد حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی (ره) و حاج شیخ مهدی امیرکلایی و دیگر بزرگان حوزه علمیه قم به اتمام رسانید. در سال 1339 ش پس از پایان دروس از قم به شهر بابل برگشت و در یکی از محله‌های قدیمی و مرکزی شهر بابل، ضمن اقامه جماعت در مسجد محله بی سرتکیه، به ترویج احکام شرعی و نشر فرهنگ اسلامی پرداخت. مدتی نیز در مدرسه علمیۀ صدراعظم طلاب را به فیض می‌رسانید. قبل از ایشان آقایان صالحی و غروی امام جماعت مسجد بی‌سر تکیه را برعهده داشتند. بابل سرزمین طلای سبز، محمّد صالح طبری، (تهران، فکر روز، 1387) ص 289 و 190.2. هنرستان فنی نوشیروانی، که پسرانه بود، در سال 1342 توسط مرحوم سیّدحسین فلاح شیروانی، در قطعه‌زمین وسیعی در ضلع شمالی کاخ شاه (امروز دانشگاه علوم پزشکی بابل)، بنیان نهاده‌شد. این هنرستان نخستین و بزرگترین هنرستان فنی و حرفه‌ای استان مازندران بوده‌است. از بدو تأسیس، در ضلع غربی هنرستان، انستیتوی تکنولوژی نیز دایر شد. این انستیتو پس از سال 1357 به مرکز استان، ساری، منتقل شد. در این هنرستان همۀ رشته‌های فنی و حرفه‌ای آموخته می‌شده‌است: مکانیک، برق، الکترونیک، اتومکانیک، صنایع فلز، صنایع چوب و مانند آن.
در پی اجرای طرح نظام جدید در سال تحصیلی 1371ـ1372 آموزش در این هنرستان، همچون همۀ هنرستان‌های کشور، از سه سال به دو سال محدود شد و فارغ‌التحصیلان این دوره برای شرکت در آموزشکده فنی(در حکم پیش‌دانشگاهی است) به ساری عزیمت می‌کردند؛ تا این‌که در سال 1375 این هنرستان به‌خاطر دارا بودن تجهیزات لازم و کارگاه‌های بزرگ و مهّم، صاحب کلاس‌های عملی دروس آموزشکده فنی شد.(از سال 1377 کلاس‌های تئوری آن در آموزشکدۀ فنی پسران امام جعفر صادق(ع) امیرکلا تشکیل می‌شود.) از سال 1371 رشتۀ کار و دانش نظام جدید نیز به این هنرستان افزوده شده‌است مهندس شریعتی و مهندس ایرج آسودگان از قدیم‌ترین و مشهورترین مدیران این هنرستان فنی بوده‌اند. بابل شهر بهارنارنج، گروه مؤلفان، (تهران: نشر چشمه، 1379)، ص 370و371.
3. ساواک مازندران پس از دریافت این گزارش، طی نامه شماره: 3173 /2ﻫ1 - 16 /11 /36 به ساواک بابل دستور داده است: «نامبرده بالا احضار ضمن مصاحبه به وی تفهیم گردد عنوان مطالب تحریک‌آمیز در سر کلاس به صلاحش نمی‌باشد. ضمناً به افکار و تمایلات سیاسی وی آگاهی نتیجه را به این سازمان اعلام نمایند.»