موضوع: شیخ یحیی جعفری
تاریخ سند: 10 فروردین 1357
موضوع: شیخ یحیی جعفری
متن سند:
از: 8ﻫ تاریخ:10 /1/[1357]به: 312 شماره: 6563 /8ﻫ
موضوع: شیخ یحیی جعفری
نامبرده بالا در تاریخ 9 /1 /37 ضمن گفتگو به یکی از دوستانش اظهار داشت به کافی و عماد‌زاده پیغام بدهید بیایند مسجد کارشان دارم دوستش جواب داد به عماد‌زاده می‌گویم که به شما تلفن کند جعفری گفت با تلفن نمی‌شود صحبت کرد خودش باید بیاید.
سیدیحیی جعفری به باهنر1 اظهار نمود مختصر جریاناتی است که باید بیایم منزل و مفصلاً با هم صحبت کنیم ضمناً جعفری به شخص ناشناس دیگری گفت فردا صبح ساعت 0800 بیائید مدرسه مأموریتی دارید که باید انجام شود.
نظریه یکشنبه: گزارش فوق صحت دارد. مؤلف
نظریه سه‌شنبه: نظریه یکشنبه مورد تایید است. آسای
نظریه چهارشنبه: نظریه سه‌شنبه مورد تایید می‌باشد. یگانه
محترماً در صورت تصویب به مرکز ارسال گردد.
توضیحات سند:
1. شهید حجت‌الاسلام دکتر محمد جواد باهنر، فرزند حاج على اصغر در سال 1312 ﻫ ش در کرمان متولد شد. خواندن و نوشتن و آموزش قرآن را در مکتب خانه آموخت و سپس به مدرسه معصومیه کرمان رفت و همزمان با تحصیل علوم دینى به فراگیرى آموزش‌های رسمی پرداخت و دیپلم گرفت. در اوایل مهرماه 1332 براى تحصیل سطوح عالى راهى قم شد و یک سال بعد در درس خارج آیت‌الله العظمى بروجردى و امام خمینى(ره) و علامه طباطبایى شرکت و همگام با دروس حوزه به تحصیلات دانشگاهى پرداخت. در سال 1337 موفق به اخذ لیسانس در رشته ادبیات و پس از مدتى در رشته علوم تربیتى به درجه فوق لیسانس رسید و دکتراى الهیات را نیز از دانشگاه تهران گرفت.وى در سال 1336 فعالیت‌هاى فرهنگى و مطبوعاتى خود را آغاز کرد و در تأسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامى، کانون توحید مسجد الجواد و مدرسه رفاه نقش مؤثرى داشت. وی که از بنیانگذاران سالنامه مکتب تشیع بود براى اولین بار در سال 1337 به علت سخنرانى علیه اسرائیل دستگیر شد در سال 42 مبارزات سیاسى را همگام با نهضت روحانیت آغاز و در اسفند 42 پس از ایراد سخنرانى دستگیر، و پس از آن پیاپى به زندان‌هاى کوتاه مدت محکوم شد. شهید باهنر در سال 1350 ممنوع‌المنبر شد.
بعد از پیروزى انقلاب مسئولیت تنظیم امور مدارس و بازگشایى آنها را پذیرفت. وى به همراه دکتر شهید بهشتى، آیت‌الله خامنه اى، موسوى اردبیلى و هاشمى رفسنجانى حزب جمهورى اسلامى را بنیاد نهاد. او همچنین عضو و نماینده شوراى انقلاب در آموزش و پرورش بود. از طرف مردم کرمان به مجلس خبرگان قانون اساسی رفت و از سوى مردم تهران به نمایندگی مجلس شوراى اسلامى انتخاب شد. در کابینه شهید رجایى به عنوان وزیر آموزش و پرورش خدمت کرد و پس از انفجار دفتر حزب جمهورى اسلامى به عنوان دبیر کل حزب منصوب شد. در 14 مرداد 1360 به عنوان نخست وزیر راى موافق از مجلس گرفت، اما طولى نکشید که در 8 شهریور 1360 در پى بمب‌گذارى دفتر نخست وزیرى به شهادت رسید.
از آثار وى مى‌توان به: خانواده در اسلام، انقلاب اسلامى ایران ، شناخت اسلام ، خداشناسى و جهان در عصر بعثت اشاره کرد.
(یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب پانزدهم، شهید دکتر محمد جواد باهنر، تهران، مرکز بررسی‌هاى اسناد تاریخى، 1379)