موضوع : وضع اداره پیکار با بیسوادی1 شهرستان اردکان
تاریخ سند: 5 مرداد 1357
موضوع : وضع اداره پیکار با بیسوادی1 شهرستان اردکان
متن سند:
از : 26/ ﻫ تاریخ : 5 /5 /2537[] 0505به : 324 شماره : 3787 /26/ ﻫ
موضوع : وضع اداره پیکار با بیسوادی1 شهرستان اردکان
وضع اداره مذکور رضایت بخش نبوده و آقای محمد حائری (مفید) که ریاست این اداره را به عهده دارد و آقایان مصطفی حائری و مجدیان راهنمای تعلیماتی اکثراً از وضع موجود مملکت انتقاد نموده و اظهار می‌دارند موقعی وضع درست می‌گردد که رژیم عوض شود و برابر اطلاع واصله نامبردگان که در یکی از قراء اردکان به نام احمدآباد اکثراً شرکت‌کنندگان در کلاس‌های پیکار را تحریک می‌نمودند حدود چندی پیش عده‌ای از اهالی راه را بر آنان بسته و به مشارالیهم تذکر می‌دهند چنانچه دست از اعمال خود برندارند شاهد عکس‌العمل شدیدی از طرف آنان خواهند بود. ضمناً دو نفر از آموزگاران زن پیکار به نامان خانم کمالی فرزند محمد و خانم سالک نیز شاگردان خود را سر کلاس تحریک می‌نمایند.
نظریه شنبه . مصطفی حائری که یکی از افراد متعصب مذهبی اردکان می‌باشد و اکثراً با یکی از روحانیون مخالف به نام فیض در تماس بوده و حتی روز 15 خرداد روحانی مذکور در مدرسه شبانه روزی انتهای خیابان پهلوی با نامبرده تماس حاصل نموده و به نظر می‌رسد که حسن فیض روحانی موصوف نیز توسط مصطفی حائری و دکتر میراب رهبری می‌گردد.
نظریه یکشنبه . به شنبه آموزش داده شد تا اعمال و رفتار افراد مذکور را تحت کنترل و مراقبت قرار داده و هرگونه عمل خلاف آنان را گزارش نماید.
نظریه سه شنبه . اعمال و رفتار نامبردگان تحت کنترل می‌باشد.
نظریه 26/ ﻫ . در مرخصی می‌باشد. افخمی 4 /5 /37 ـ عرب زاده 5 /5 /37
توضیحات سند:
___1. کمیته ملی پیکار جهانی با بیسوادی، در زمستان سال 1343ش با هدف تعمیم آموزش و از بین بردن بیسوادی در ایران، به ریاست محمدرضا پهلوی تشکیل شد. دیگر اعضای این کمیته را، اشرف پهلوی . نخست‌وزیر . وزیر دربار شاهنشاهی . وزیر امور خارجه . رئیس هیات مدیره و مدیر عامل شرکت ملی نفت . وزیر دارایی . وزیر مشاور . وزیر آموزش و پرورش . رئیس کمیسیون ملی یونسکو . مدیر عامل سازمان برنامه . رایزن فرهنگی و سخنگوی دربار شاهنشاهی که دبیر کمیته بود، تشکیل می‌دادند. پس از تشکیل این کمیته، منطقه قزوین، برای اجرای یک طرح آزمایشی انتخاب و پس از آن، طرح پیکار عمومی با بیسوادی از اوایل سال 1346ش در سراسر کشور به اجرا درآمد. به رغم اقداماتی که این کمیته در جریان این طرح عملی نمود، ولی به دلایل ذیل، موفقیت چندانی نداشت: برنامه ریزی نامطلوب . عدم انطباق طرح‌ها با نیازهای مناطق مختلف کشور و امکانات دستگاه های اجرایی . ضعف نظارت و کنترل دقیق . نبودن یک نظام ارزشیابی علمی. به همین علت بود که از سال 1350ش، فعالیت سوادآموزی، عملاً به سازمان‌ها و وزارتخانه‌های مختلف واگذار شد.