موضوع: خانم وزیر کشاورزی
تاریخ سند: 27 خرداد 1352
موضوع: خانم وزیر کشاورزی
متن سند:
از: 342 تاریخ:27 /3 /1352به: 922 شماره: 1487 /342
موضوع: خانم وزیر کشاورزی
برابر اطلاع:
مشارالیها 9 میلیون تومان به ژنو برده که به بانک بسپارد ولی در آنجا پول‌ها را به حساب شخصی ریخته و از شوهرش (مهندس روحانی) تقاضای طلاق نموده است.1
ملاحظات:
جهت تحقیق نسبت به صحت یا سقم موضوع و مسافرت مشارالیها به ژنو و چگونگی اختلاف وی با همسرش و اعلام نتیجه. %ش
55 ـ 28 /3 /52
توضیحات سند:
1. در اسناد لانه جاسوسی نیز به این موضوع اشاره شده است. در گزارشی«خیلی محرمانه» در این خصوص آمده است:«شایعات جاری حاکی از این است که روحانی مواردی از اشتهار به فساد دارد، و اخیراً وی از یک قرارداد عمرانی کشاورزی که به تازگی اعلام شده، مبلغ زیادی یعنی حدود 2 میلیارد ریال به عنوان پیش‌پرداخت و فقط 900 هکتار زمین به عنوان ضمانت، دریافت کرده است. سهم روحانی 20 درصد کل هزینه بوده است.
روحانی که گفته شده است مایل به سرمایه‌گذاری مقداری از نقدینگی مازاد خود در خارج از کشور بود، به روایت مشهور همسر خود را با 9 میلیون دلار (به نظر رقم بالایی است) به ایالات متحده فرستاده تا در آنجا سرمایه‌گذاری نماید. او نزد برادرش که در آنجا دانشجو است رفت و از وی کمک خواست. برادرش به وی توصیه نمود که پول‌ها را به حساب وی واریز نماید و به وی اجازه دهد که او آنها را سرمایه‌گذاری نماید، زیرا خواهرش زبان انگلیسی نمی‌داند و با روش‌های تبادلات ارز و پس‌انداز در بانک‌های آمریکا آشنایی ندارد. آنگاه پس از حدود یک ماه هیچ اقدامی نشد، وی از برادرش سئوال نمود که با پول چکار کرده، و او به اطلاع خواهرش رسانده که تشخیص داده شوهر وی دزدی بزرگی کرده و بدون شک این پول‌ها غیرقانونی به دست وی رسیده است. بنابراین با توجه به این که وزیر در موضعی نیست که بتواند برعلیه وی اعلام جرم نماید، لذا او قصد دارد پول‌ها را به عنوان سهم خودش از خانواده نگه دارد. خانم روحانی قادر نبود برادر خود را وادار به پس‌دادن پول‌ها کند و بنابراین بدون در دست داشتن پول‌ها یا اسناد آن به ایران برگشت. شوهر وی، که از قبل شدیداً عصبانی بود، او را متهم به همکاری با برادرش نمود. او منکر این امر شد، ولی طلاق آنها در جریان است.
ممکن است هیچ یک از موارد فوق حقیقت نداشته باشد، یا این که در طرح آن خیلی غلو شده باشد، ولی این مبین تفسیری از شخصیت روحانی است که این داستان رواج یافته و باور شده است.»
اسناد لانه جاسوسی، کتاب هشتم، پیشین، ص 539.