موضوع : اظهارات سناتور رضا جعفری درباره وضع دولت
تاریخ سند: 24 فروردین 1345
موضوع : اظهارات سناتور رضا جعفری درباره وضع دولت
متن سند:
از : 300 الف شماره : 20 /300 الف بیگلری1 بازرس تعلیماتی وزارت آموزش و پرورش از قول سناتور رضا جعفری می گفت که نامبرده در مذاکرات خصوصی گفته است موضوع نخست وزیری مهندس شریف امامی2 بالاخره در سال جاری عملی خواهد شد و علت اینکه تاکنون دولت آقای هویدا بر سر کار مانده آن است که کنسرسیوم بین المللی نفت که کارتل های بزرگ نفتی جهان را تشکیل می دهند از هویدا پشتیبانی می کنند و با تغییرات دولت هویدا طبعا ایران یک قدم دیگر در راه دور شدن از غرب برخواهد داشت و ممکن است این موضوع ایجاد عکس العمل هم بنماید روی این اصل باید مقدمات امر برای سقوط دولت قبلاً فراهم شود تا بهانه ای برای تحریک علیه ایران بدست کنسرسیوم داده نشود.سناتور جعفری گفته است اختلافاتی که در داخل حزب ایران نوین بوجود آمده مقدمه سقوط دولت است و این اختلافات آن قدر توسعه خواهد یافت که اگر دولت هویدا سقوط کند مسائل سیاسی آن را به حساب اختلافات شدید داخل حزب تلقی کنند و از آن بهره برداری سیاسی نشود.
ریاست بخش 321 جهت استحضار احزاب بررسی و بهره برداری شود 28 /1
توضیحات سند:
1ـ عبداللّه بیگلری فرزند علینقی سال 1301 در تهران متولد شد.وی تحصیلات خود را تا دکترای اقتصاد ادامه داد.
تا سال 1327 کارمند بانک ملی و بانک شاهنشاهی بود و با مطبوعات همکاری داشته رمانها و داستانهای کوتاه در مجلات روز به چاپ رسانیده است.
از سال 1328 به استخدام شرکت ملی نفت ایران درآمد.
وی در سال 1334 عضو مؤسس کانون لیسانسه های اداری شرکت نفت آبادان بوده است علاوه براین در سوابق وی می خوانیم عضو انجمن ایران و آمریکا، عضو کانون مترقی، عضو مؤسس حزب ایران نوین بود، و در دوره 23 مجلس شورای ملی کاندید حزب ایران نوین بوده که به مجلس راه یافت.
در سازمان فراماسونری (لژ کاوه) عضویت داشته و از سال 49 به نخست وزیری منتقل شد.
(پرونده عبدالله بیگلری در ساواک) 2ـ جعفر شریف امامی فرزند حاج محمدحسین نظام الاسلام، در 27 خرداد 1291 ش در تهران متولد شد.
پدر او، از روحانیون تهران در دوران متأخر قاجاریه بود که از ناصرالدین شاه لقب «معتمدالشریعه» و از مظفرالدین شاه لقب «نظام الاسلام» دریافت داشت.
جعفر شریف امامی تحصیلات متوسطه را در تهران به پایان رسانید و برای ادامه تحصیل به سوئد و آلمان رفت و آخرین مدرک تحصیلی خود را در رشته برق کسب نمود.
او در ایران، در راه آهن دولتی شاغل بود و به معاونت این سازمان رسید.
در سال 1324 به مدیرعاملی بنگاه آبیاری و در تیر و اسفند 1329 در دولت رزم آرا به وزارت راه رسید، جعفر شریف امامی در دولت سپهبد فضل اللّه زاهدی مدیریت عامل سازمان برنامه را به دست گرفت و در سال 1333 به سناتوری تهران انتخاب شد.
شریف امامی در دولت دکتر منوچهر اقبال وزیر صنایع و معادن شد و در شهریور 1339به نخست وزیری رسید.
دولت مستعجل شریف امامی ثمره یک دوره تنشهای جدّی در روابط ایران و آمریکا بود.
تشدید فعالیت جناحهای وابسته به «حزب دمکرات» آمریکا در ایران به اعتصاب معلمین و شهادت دکتر ابوالحسن خانعلی و سرانجام سقوط دولت شریف امامی، در اردیبهشت 1340 انجامید.
او در سال 1342 ریاست مجلس سنا را به دست گرفت و تا آستانه انقلاب اسلامی ایران، به مدت 15 سال، در این سمت بود.
جعفر شریف امامی در مرداد 1346 به ریاست مجلس مؤسسان سوم رسید که وظیفه داشت نیابت سلطنت فرح پهلوی را تسجیل کند.
با آغاز امواج انقلاب اسلامی ایران، محمدرضا پهلوی در یکی از واپسین تلاشهای خود به فراماسونری و استاد اعظم آن، جعفر شریف امامی متوسل شد و وی را در نقش دیرینش، به عنوان محور تفاهم و «آشتی» سیاستهای بیگانه مؤثر در ایران به صدارت رسانید.
باید افزود که برخلاف تصور شاه، هر چند شریف امامی طی دوران «شیخوخیت» خود، به عنوان سمبل «آشتی» و «تفاهم» کانونهای قدرت بیگانه وجهه ای اندوخته بود و لذا می توانست نمادی از «آشتی بین المللی» به شمار رود، ولی او هیچ گاه نتوانست در سطح مردم به عنوان یک چهره «وجیه الملّه» مطرح شود.
جعفر شریف امامی در تاریخ 14 /8 /1357 از صدارت استعفا داد و جای خود را به دولت نظامی ارتشبد غلامرضا ازهاری سپرد.
از کتاب ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، جلد دوم، صص 399 تا 422 شریف امامی ثروت زیادی در دوران حیات خویش اندوخت و احمد شیبانی از نزدیکانش به فردوست اطلاع داده است که هنگام خروج از ایران زمان انقلاب 17 میلون دلار به حساب خود در خارج ریخته بود.
شریف امامی از مهره های واسط و محلل به شمار می رفت که در شرایط بحرانی از او استفاده می شد.
یکبار پس از علاء و قبل از امینی، در سال 1349 و بار دیگر در اواخر عمر رژیم در سال 57 به سمت نخست وزیری رسید که نهایتا با وقوع حادثه 17 شهریور در زمان صدارت وی، او نیز از صحنه کنار رفت.
وی، از دوران جوانی عضو تشکیلات ماسونی بود و در تشکیلات ماسونی، به استاد اعظمی رسید و از چهره های وابسته به سیاست غرب بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به انگلیس پناهنده شد و در سال 1378، در آمریکا درگذشت.