تاریخ سند: 27 تیر 1342
موضوع: مذاکره نماینده دربار با آیت‌الله خمینی ـ طاهر احمدزاده
متن سند:
تاریخ:27 /4 /1342
موضوع: مذاکره نماینده دربار با آیت‌الله خمینی ـ طاهر احمدزاده
آقای طاهر احمدزاده اظهار می‌داشت آقای سید ضیاءالدین طباطبایی برای ملاقات آقای خمینی به زندان سلطنت‌آباد رفته و ضمن صحبت‌های مختلف می‌گوید در صورتی‌که شما حاضر به مسافرت باشید گذرنامه شما حاضر است، ضمناً اعلیحضرت همایونی مبلغ پنج میلیون تومان در اختیار شما می‌گذارند که بین طلاب عراق قسمت کنید. آیت‌الله خمینی می‌گوید که اگر ایشان مایل باشند بروند من ده برابر پنج میلیون تومان را به ایشان می‌دهم و ابداً قصد مسافرت ندارم و همین‌جا در زندان خواهم ماند. آقای سید ضیاءالدین به شوخی می‌گوید خوب اگر اعلیحضرت قبول کردند شما از کجا پنجاه میلیون تومان پول فراهم می‌کنید؟ آقای خمینی جواب می‌دهد که طی اعلامیه ظرف 12 ساعت از مردم ایران این پول را می‌گیرم و خلاصه مذاکرات به اینجا ختم می‌شود که اگر سرسختی کنی کاری از پیش نخواهی برد. آقای خمینی می‌گوید (پدرش مدرس1 را کشت، بگذار خودش هم خمینی را بکشد.) کارآموز
اگر طاهر احمدزاده چنین خبرهای مجعولی را منتشر کند از هر لحاظ قابل‌تعقیب است. بیشتر دراین‌باره تحقیق فرمایید ـ 27 /4
1. انتخابات بانوان
2. طاهر احمدزاده
توضیحات سند:
1. شهید آیت‌الله سیدحسن مدرس قمشه‌اى فرزند سید اسماعیل در سال 1249ش. در سرابه کجو از توابع اردستان یزد متولد شد. در شش‌سالگی همراه پدرش به قمشه سفر نمود و مدت ده سال مقدمات ادب عرب و فارسى را فراگرفت و در 16 سالگى جهت ادامه تحصیلات به اصفهان رفت و تا 1270 به تحصیل علوم دینى از محضر آخوند ملامحمد کاشانى، جهانگیرخان قشقائى و میرزا عبدالعلى هرندى پرداخت. آیت‌الله مدرس سپس به نجف اشرف عزیمت کرد و از محضر آیات عظام خراسانى، یزدى و دیگر علماى نجف بهره‌مند شد و پس از 7 سال، به اصفهان مراجعت و در مدرسه علمیه این شهر به تدریس پرداخت. ایشان در سال 1288 از سوى هیئت علماى نجف نامزد نظارت بر قوانین مصوبه در مجلس شد و به تهران رفت و در دوره سوم مجلس شوراى ملى در سال 1292 از طرف اهالى تهران به وکالت انتخاب شد و تا دوره ششم در این مجلس حضور داشت. وى با شروع جنگ جهانى اول به همراه عده‌اى از رجال سیاسى و نمایندگان مجلس به مدت دو سال به کرمانشاه، عراق، سوریه و ترکیه مهاجرت کرد. در دوره چهارم مجلس به تهران بازگشت و با قرارداد 1919 وثوق‌الدوله با انگلیسى‌ها به مخالفت پرداخت. مدرس ازآنجاکه از مخالفان سرسخت رضاخان بود، در 7 آبان 1305 مورد سوءقصد عوامل وی قرار گرفت و مجروح شد، اما مجدداً به مخالفت خود ادامه داد تا اینکه در 16 مهرماه 1307 به خواف و سپس به کاشمر در خراسان تبعید شد. سرانجام در 10 آذر 1316 آیت‌الله مدرس توسط چند نفر از نیروهاى شهربانى در منزلش به شهادت رسید. (شهید آیت‌الله مدرس به روایت اسناد، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1378)
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان خراسان رضوی- 02 صفحه 342
