دربار شاهنشاهی1 اداره کل اطلاعات و مطبوعات
دربار شاهنشاهی1 اداره کل اطلاعات و مطبوعات
متن سند:
نام خانوادگی صفی پور نام علی اکبر نوع کار صاحب امتیاز مجله هفتگی امید ایران ملیت ایرانی محل اقامت ــــــ نام مؤسسه مجله امید ایران ملاحظات 73513 سوم دربار شاهنشاهی اداره کل اطلاعات و مطبوعات نام مجله امید ایران ترتیب انتشار هفتگی روز مجله سیاسی ـ اجتماعی ـ ادبی ـ علمی تاریخ تأسیس 1328 تشکیلات دارای کارمند اداری، عده ای نویسنده آزاد و چهار نفر نویسنده و خبرنگار تیراژ در حدود 4000 نسخه که در حدود 1000 نسخه آن در تهران و 2300 نسخه آن در شهرستانها به فروش می رسد.صاحب امتیاز ـ آقای علی اکبر صفی پور متولد 1295 شخصیت صاحب امتیاز : آقای علی اکبر صفی پور پس از طی دوره دبیرستان نظام کرمانشاه به تهران آمد و مدتی با جراید همکاری داشته و سپس امتیاز مجله امید ایران را اخذ نمود و نماینده مجلس شورای ملی بوده است، نامبرده دارای نشان ها و سپاس و اصلاحات ارضی می باشد و از کشورهای امریکا و اروپائی بازدید نموده است.
سوابق کلی مجله : مجله امید ایران به کرات به سبب درج رپرتاژها و مقالات ناصحیح و عکسهای نامناسب توقیف گردیده است.
درجه تأثیر در افکار عمومی : در حال حاضر مجله امید ایران نسبت به چند سال قبل نه تنها پیشرفتی نداشته بلکه یک دوره سیر قهقرائی را می پیماید و خوانندگان آن غالبا از طبقات کم سواد بوده و تأثیری در افکار عمومی ندارد هزینه و درآمد برای 50 شماره در سال : الف ـ هزینه : 1ـ هزینه چاپ و کاغذ و کلیشه و حروفچینی 2ـ هزینه های اداری و نویسندگی جمع هزینه ب ـ درآمد : 1ـ از محل چاپ آگهی ها و رپرتاژهای مؤسسات دولتی و وابسته به دولت.
2ـ از محل چاپ آگهی و رپرتاژهای خصوصی.
3ـ از محل تکفروشی و اشتراک.
4ـ از محل فروش کاغذ باطله و زینگ.
جمع درآمد ج ـ فزونی درآمد بر هزینه.
توضیحات سند:
1ـ وزارت دربار: این وزارتخانه تشکیلاتی که در برگیرنده تمام کسانی که به دربار عریض و طویل شاه خدمت می کردند بود و دیگر اعضاء خاندان سلطنتی را نیز در برمی گرفت و جزء وزارتخانه های کابینه نبود.گرچه در تشکیلات این وزارتخانه هر از چند یکبار تغییراتی ایجاد می شد ولی افراد موجود در آن تغییر نمی کردند.
در سال 1345 سی نفر سرپرستی واحدهای مختلف وزارت خانه را به عهده داشتند و اکثر آنها نیز دارای کارمندانی بودند.
در زمان قاجار و شاهان گذشته تمام دستگاههای دولتی کارمندان شخصی شاه به حساب می آمدند.
با مدرن شدن دولت که از زمان قاجار شروع شد بوروکراسی دولتی از کنترل مستقیم شاه خارج شد و از آنجا که به تعدادی کارمند شخصی نیاز بود وزارت دربار پدید آمد.
وفاداری نسبت به شاه و اعتماد شاه مهمترین شرایط برای احراز پست هایی در این وزارتخانه بوده است همین امر عامل اصلی طولانی بودن مدت خدمت و جنبه نه چندان تبلیغاتی کارمندان و روابط درونی پرسنل دربار بوده است.
بسیاری از کارمندان رضاشاه در دوران حکومت محمدرضا نیز مدتها کار کرده اند بسیاری از آنها در اثر سالخوردگی از بین رفتند و جانشینان آنها نیز دارای همان صفات چاپلوسی و بردگی شاه بودند.
هر کسی که جویای مرحمت یا نفوذی بود در صورت امکان با دربار تماس می گرفت چون پائین ترین رتبه عضو آنجا می توانست بیش از دیگر کانالهای بوروکراتیک مؤثر واقع گردد.
میانگین سنی 10 مقام عالی رتبه وزارت دربار 58 سال بود که در مقایسه با دیگر بروکراتهای دربار جوان به نظر می رسید مسن ترین آنها 79 سال و جوانترین آنها علم بود که 49 سال داشت.
هشت تن از این ده نفر در خارج تحصیل کرده بودند دو تن دیگر تحصیلکرده انگلستان، یکی تحصیل کرده آمریکا و دیگران تحصیل کرده کشورهایی چون ترکیه، فرانسه، لبنان و سویس بودند.
بعضی از افراد فوق به مدت سی سال با دربار ارتباط داشتند.
«تحولات سیاسی اجتماعی ایران ـ دکتر علیرضا ازغندی، ص 21»