موضوع : چهلم یزد
تاریخ سند: 17 اردیبهشت 1357
موضوع : چهلم یزد
متن سند:
از : 9 ﻫ تاریخ : 17 /2 /2537[] 0217به : 312 شماره : 5651/ 9 ﻫ 1
موضوع : چهلم یزد
1. فتوکپی نامه آیت‌اله شیرازی خطاب به شیخ محمد صدوقی در مورد چهلم روز حوادث یزد تکثیر و به صورت اعلامیه برای چند نفر از روحانیون مشهد ارسال و اعلام گردیده روز 19 /2 /37 به همین مناسبت مجلس ختمی برگزار خواهد شد.
2. اعلامیه‌ای به امضای جواد تهرانی1. حسنعلی مروارید . علی فلسفی . شاهرودی . سیدکاظم مرعشی2 سیدابراهیم الهدائی[علم الهدی] 3 . محمدمهدی نوغانی . محمدرضا مدرسی4. عزت حسینی موسوی . ابوحسن[ابوالحسن] شیرازی 5 در مشهد منتشر در این اعلامیه به مناسبت چهلمین روز حوادث یزد به شیخ محمد صدوقی تسلیت گفته و اعمال پلیس را تقبیح و روز 19 /2 /37 را عزای عمومی اعلام نموده‌اند.
3. قرار است اعلامیه‌ای به امضای عبدالکریم هاشمی نژاد. محمدرضا محامی . عباس واعظ طبسی به مناسبت چهلمین روز حادثه یزد اعلامیه صادر و از اعمال خشونت دولت و پلیس انتقاد گردد.
توضیحات سند:
1. آیت‌الله میرزا جوادآقا تهرانی در سال 1283 ش در تهران دیده به جهان گشود. پس از تحصیلات مقدماتى در تهران، به قم رفت و از محضر آیت‌الله العظمى مرعشى نجفى(ره) استفاده کرد. سپس به نجف اشرف عزیمت کرد و از محضر حاج شیخ مرتضى طالقانى و شیخ محمد تقى آملى کسب فیض کرد. پس از اقامتى کوتاه در تهران، در حدود 30 سالگى به مشهد مقدس مشرف گشت. نخست از درس حاج شیخ هاشم قزوینى بهره گرفت و سپس به حوزه درس خارج فقه و اصول مرحوم میرزا مهدى اصفهانى حاضر شد و حدود 10 سال از محضر آن حکیم واصل استفاده کرد. مکتب این استاد چنان در وجود او تأثیر گذاشت که تا پایان عمر در تبیین و ترویج مبانى علمى استاد کوشید. بعد از فوت مرحوم میرزامهدى اصفهانى، حدود 40 سال به تدریس فقه و اصول پرداخت؛ مدتى نیز بنا بر تقاضاى طلاب، شرح منظومه تدریس و اشعار و نظرات ملاهادى سبزوارى را نقد مى‌کرد؛ به هنگام نقد آراى فیلسوفان، با ادب و تواضع از آنان سخن مى‌راند و از توهین به بزرگان علم، همواره پرهیز داشت. میرزا جواد آقا تهرانى، صاحب تألیفاتى چند از جمله کتب زیر می‌باشد:بررسى در پیرامون اسلام . فلسفه بشرى و اسلامى . بهائى چه مى‌گوید . عارف و صوفى چه مى‌گوید . درس هاى اخلاق اسلامى و ...
آیت‌الله میرزاجوادآقا تهرانی با شروع جنگ تحمیلى نیز لباس رزم بر تن کرد و در جبهه‌هاى جنگ حاضر شد.
ایشان در راستای کمک به محرومان، براى نخستین بار در مشهد، در سال 1334 ش خیریه‌اى را به نام درمانگاه خیریه بینوایان تأسیس کرد. در زمان شاه در بیشتر راهپیمایى‌هایى که علیه رژیم پهلوى بر پا بود شرکت داشت و در زمان جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل، در کلاس درس تفسیر قرآن مى‌گریست و مى‌گفت: کاش در صحراى سینا بودم و کفش سربازهاى مصرى را جفت مى‌کردم. ایشان، سرانجام پس از 85 سال زندگى آکنده از افتخار، دیده از جهان فرو بست.
2. آیت‌الله سیدکاظم اخوان مرعشی در سال 1298 ش در نجف اشرف به دنیا آمد. 5 ساله بود که پدر خود را از دست داد. در سن 10 سالگی به همراه خانواده به رفسنجان آمد و پس از فراگیری مقدمات تحصیلی، در سن 13 سالگی راهی حوزه علمیه قم شد و به فراگیری علوم حوزوی مشغول شد. ایشان پس از 17 سال اقامت در قم، به نجف اشرف رفت و به تحصیل و تدریس مشغول شد و پس از 22 سال همجواری با حرم حضرت علی (ع)، به ایران بازگشت و پس از اقامتی دو ساله، راهی مشهد شد و در آنجا به تدریس و تبلیغ و اقامه جماعت پرداخت.
در دوران اوجگیری انقلاب اسلامی، بیت ایشان کانون رایزنی‌ها و تصمیم گیری‌های انقلابی بود، که شکستن محاصره‌ی بیمارستان امام رضا(ع)، یکی از آنهاست.
ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی، چند بار راهی جبهه شد تا در تقویت روحیه رزمندگان اسلام مؤثر واقع شود.
برخی از آثار قلمی ایشان به این شرح است: مناسک حج . حاشیه بر عروه الوثقی . شرح عروه الوثقی و تقریرات درس فقه آیت‌الله بروجردی(ره)
آیت‌الله سیدکاظم اخوان مرعشی در تیرماه سال 1381ش، به دیار باقی شتافت و در رواق دارالزهد حرم مطهر امام رضا(ع) مدفون شد.
3. حجت‌الاسلام سید ابراهیم علم‌الهدی، پس از تحصیل دروس مقدماتی و سطوح اولیه در زادگاه خود «سبزوار» و پس از فوت مرحوم والدش، به کربلا عزیمت کرد و سطوح عالیه را در محضر آیات عظام: میلانی(ره)، آقامیرزا باقر زنجانی(ره)، حاج شیخ علی محمد بروجردی(ره) و دیگران به پایان رساند و در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله میلانی شرکت و استفاده کرد و در وقتی که آیت‌الله خوئی(ره) در کربلا مشرف شده بودند، از محضر ایشان نیز بهره‌مند گردید تا آنکه آیت‌الله میلانی به مشهد عزیمت کردند؛ آنگاه بنا به درخواست ایشان به مشهد عزیمت و تا پایان عمر در این شهر مقدس به تحقیق و تدریس اشتغال ورزید.
ر. ک : گنجینه دانشمندان، جلد 7، صفحه 8 /147
4. آیت‌الله سیدمحمدرضا مدرسی یزدی، فرزند آیت‌الله سیدجواد مدرسی در سال 1334ش در یزد به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در یزد بود و در کنار آن، در مدرسه مصلی به تحصیل علوم حوزوی نیز اشتغال یافت؛ پس از طی مقدمات و مقداری از دروس سطح، در سال 1351ش راهی قم شد و در کنار تحصیلات حوزوی به تحصیل در رشته نجوم و هیات و فلسفه غرب نیز اقدام کرد و در کنار تدریس در این عرصه، تألیفات متعددی را نیز به چاپ رساند، که از آن جمله است:
مقدمه‌ای بر شناخت امامان در پرتو روایات . فلسفه ارزش‌ها . مقدمه‌ای بر نظام مالیاتی و بودجه در اسلام . زکات و خمس در اسلام . مباحث تولید، توزیع و مصرف . فلسفه اخلاق . تشیع در تسنن ( ترجمه شده به زبان‌های عربی، انگلیسی و اردو) . مقالات فقهی . بحث حول القیمی و المثلی
ایشان که در جریان انقلاب اسلامی، از مخالفین رژیم شاهنشاهی بود، پس از پیروزی انقلاب، با عضویت در کمیته امام(ره)، در رتق و فتق امور در استان لرستان فعالیت داشت و در دوران جنگ تحمیلی نیز بارها در جبهه حضور یافت.
ایشان در حال حاضر، ضمن عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و فقهای شورای نگهبان، به تدریس در دانشگاه و حوزه مشغول است و عضو هیات امنای بنیاد ملی نخبگان نیز هست.
5. آیت‌الله حاج شیخ ابوالحسن شیرازى، از سن 16 سالگى همزمان با قیام مردم استان فارس علیه حکومت رضاخان، طلبگى را شروع کرد و بنابر فتواى آیت‌الله سیدعبدالحسین لارى و فرزند ایشان آیت‌الله سیدعبدالحمید، مبنى بر عدم صلاحیت شخص فاسد و مفسدى چون رضاخان جهت تسلّط بر شئونات مسلمین، به تشکیلاتى که در کوهستان داراب استقرار یافته بود، پیوست. در دوران تحصیل از محضر اساتیدى چون: حاج آقا ضیاءالدین، شیخ محمدحسین کمپانى و آقا سیدابوالحسن اصفهانى بهره‌مند شد. پس از قیام 15 خرداد 1342 در پیشبرد اهداف نهضت با آقایان: واعظ طبسى، خامنه‌اى و شهید هاشمى‌نژاد همکارى نزدیک داشت و درسال هایى که مبارزات مردم جنبه عمومى و علنى به خود گرفته بود، به گرفتن امضا براى اعلامیه‌هاى ضد رژیم از علمای مشهد مبادرت مى‌کرد و از پیشگامان بسیج مردم محسوب مى‌شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از سوى امام خمینى(ره) به امامت جمعه مشهد منصوب شد. استاد محمدتقى جعفرى در وصف ایشان گفته است : «تبحر ایشان در فقه به گونه‌اى است که قابل مقایسه با بسیارى از هم مسلکان خود نیست»
در تاریخ 30 شهریور سال 1360ش آیت‌الله شیرازی در منزل خویش مورد حمله ناموفق دو تروریست منافق قرار گرفت که این حمله با کشته شدن یکى از عاملان ترور و زخمى و متوارى شدن دیگرى رفع گردید.
ایشان در مردادماه سال 1379ش دارفانی را وداع گفت و در رواق دارالزهد حرم حضرت علی بن موسی الرضا(علیه آلاف التحیه و الثناء) دفن شد.