تاریخ سند: 2 اسفند 1349
صورت اسامی وعاظ ممنوع الوعظ در ماههای محرم و صفر 1391
متن سند:
شماره : 5086 /316
1ـ محمدرضا مهدوی (کنی) ساکن تهران
2ـ شیخ غلامحسین جعفری همدانی ساکن تهران
3ـ سید محمود علائی طالقانی ساکن تهران
4ـ شیخ علی اصغر مروارید ساکن تهران
5ـ عبدالمجید معادیخواه1
ساکن تهران
6ـ شیخ یحیی نصیری نوری
ساکن تهران
7ـ شیخ عباس کبیری ساکن
تهران
8ـ سید عبدالرضا حجازی
ساکن تهران
9ـ شیخ عباسعلی اسلامی
سبزواری ساکن تهران
10ـ شیخ قاسم اسلامی
ساکن تهران
11ـ سید محمود سدهی2
ساکن تهران
12ـ عبدالرسول حجازی
ساکن تهران
13ـ سید مرتضی صالحی ساکن تهران
14ـ صدرالدین حائری ساکن شیراز
15ـ سید مهدی دستغیب ساکن تهران
16ـ میرزا محمد دستغیب ساکن تهران
17ـ نعمت اللّه تقاء ساکن مشهد
18ـ حبیب اللّه آشوری ساکن تهران
19ـ شیخ علی آقا تهرانی النگه ای ساکن مشهد
20ـ سید علی خامنه ای3 ساکن مشهد
21ـ شیخ محمد رضا محامی ساکن مشهد
22ـ شیخ یحیی انصاری شیرازی ساکن قم
23ـ شیخ علی اصغر فرقانی ساکن قم
24ـ غلامرضا صلواتی ساکن قم
25ـ شیخ قدرت اللّه علیخانی (صفائی) ساکن قم ـ قزوین
26ـ سید احمد کلانتر4 ساکن سراوان
27ـ سید احمد سادات
خراسانی ساکن ایرانشهر ـ
رفسنجان
28ـ شیخ علی سهرابی
ساکن خمین
29ـ شیخ عباس پور
محمدی ماهونکی ساکن
رفسنجان
30ـ شیخ عباس ایزدی5
ساکن نجف آباد
31ـ سید جعفر یعقوبی
انجدانی ساکن اراک
32ـ شیخ ابراهیم معدنی
ساکن ایرانشهر ـ مشهد
اصل در پرونده 161113 است
در پرونده شیخ عباسعلی اسلامی
سبزواری بایگانی شود ـ اوانی
توضیحات سند:
1ـ حجت الاسلام والمسلمین
عبدالمجید معادیخواه در سال
1321 ش به دنیا آمد.
از سال
1337 ش تحصیلات حوزوی
خود را آغاز کرد.
از جمله
استادان وی می توان به آیات
منتظری، محقق داماد، علامه
طباطبایی و شهید مطهری اشاره
کرد.
معادیخواه مبارزه را از
سال 1341 ش آغاز کرد.
در
جریان قیام 15 خرداد فعال بود.
در نتیجه فعالیت سیاسی در
فاصله 1342 تا 1357 مجموعا
هفت مرتبه دستگیر شد که هر بار
از 24 ساعت تا سه سال در
زندان بود.
سه مرتبه نیز به
شهرهای گنبدکاوس، سیرجان و
سلماس تبعید گردید و روی هم
رفته 5 سال در زندان یا تبعید
بود تا چند ماه پیش از پیروزی
انقلاب اسلامی در تبعید به سر
می برد.
پس از پیروزی انقلاب
اسلامی در اولین دوره
انتخابات مجلس شورای
اسلامی به نمایندگی مردم
تهران انتخاب شد و در
کابینه های شهید باهنر و آیت الله
مهدوی کنی وزیر ارشاد بود.
وی هم اکنون مسئولیت بنیاد
تاریخ را به عهده دارد.
2ـ حجه الاسلام سید محمود
سدهی فرزند حجت الاسلام سید
جواد سدهی در تهران متولد شد.
پس از خواندن دروس جدید به
قم آمده و مقدمات و سطح را از
مدرسین بزرگ فرا گرفت.
چندی از محضر امام خمینی
(ره) و دیگر علما کسب فیض
نمود.
وی پس از وفات آیت الله
بروجردی به تهران مراجعت و
ترویج دین پرداخت.
ر.ک: گنجینه دانشمندان، محمد
شریف رازی، ج 2، ص 373
3ـ آیت الله سیدعلی خامنه ای
به سال 1318 ش در مشهد به
دنیا آمد.
پدرش آیت الله
سیدجواد حسینی خامنه ای از
روحانیان معروف مشهد بود.
مادر ایشان نیز دختر یکی از
روحانیون سرشناس مشهد بود.
سیدعلی خامنه ای از
چهارسالگی به مکتب رفت و به
فراگیری قرآن پرداخت.
سپس
وارد مدرسه ای به نام
«دارالتعلیم دیانتی» شد.
این
مدرسه اولین مدرسه اسلامی
بود که در مشهد تأسیس شد.
از
دوران دبستان تحصیل معارف
دینی را آغاز کرد.
ابتدا
جامع المقدمات را نزد یکی از
معلمان مدرسه دارالتعلیم
دیانتی و دیگران آموخت.
پدرشان مشوق ایشان در
تحصیل علوم دینی بود و دوست
داشت فرزندانش ملبس به لباس
روحانیت شوند.
به راهنمایی و
هدایت پدر دوره سطح را در
حوزه علمیه مشهد خواند و در
18 سالگی درس خارج فقه و
اصول را آغاز کرد.
وی تا سال
1336 به تحصیلات خود در
رشته فقه، اصول و فلسفه
اسلامی در مشهد ادامه داد.
در
این سال به عتبات عالیات مشرف
گردید و میل داشت در نجف بماند
اما به سبب مخالفت پدر بعد از
مدت کوتاهی به مشهد بازگشت.
در سال 1337 با اجازه پدر به قم
رفت تا سال 1343 در آن شهر بود
در این سال به مشهد بازگشت و تا
سال 1347 ادامه تحصیل داد و
همزمان در حوزه علمیه مشهد
مشغول تدریس گردید.
آیات
عظام شیخ هاشم قزوینی، میلانی،
شاهرودی، حکیم، خویی،
زنجانی، بروجردی و شیخ
مرتضی حائری از جمله استادان
ایشان در حوزه های علمیه
مشهد، نجف و قم هستند.
آیت الله خامنه ای از سال 1341 که
مبارزات روحانیت به رهبری
حضرت امام اوج گرفت، فعالانه
وارد مبارزه شد.
نخستین
مأموریت ویژه ایشان بردن پیام
حضرت امام برای آیت الله میلانی
و علمای خراسان درباره برنامه
درگیری محرم 1342 بود.
مقارن
روزهای پرحادثه 10 و 12 محرم
1383ق/ 15 خرداد 1342 در
بیرجند دستگیر و به مشهد اعزام و
در بازداشتگاه لشکر مشهد زندانی
شد.
پس از آزادی به قم رفت و در
بهمن همان سال به زاهدان رفت.
اما برنامه سخنرانی های پرشور و
افشاگر ایشان از نیمه ماه رمضان
متوقف ماند.
پس از دستگیری به
تهران اعزام و در قزل قلعه زندانی
گردید.
در فاصله 1343 تا 1346
مبادرت به طرح مباحث پایه ای
عقیدتی و سیاسی در سطح حوزه و
دانشگاه و به تدریج در سطح کلی
جامعه در مشهد کرد و جلسات
درس تفسیر و حدیث و اندیشه
اسلامی ایشان شلوغ بود و ادامه
همین فعالیتها منجر به بازداشتهای
متوالی ایشان در سالهای 1346 تا
1349 شد.
در سال 1350 برای
پنجمین بار به زندان افتاد.
پس از
آزادی دایره درسهای عمومی
تفسیر و کلاسهای مخفی عقیدتی و
سیاسی گسترش یافت.
در فاصله
سالهای 1350 تا 1353 با کوشش
و مجاهدت آیت الله خامنه ای سه
مسجد کرامت، امام حسن (ع) و
میرزا جعفر کانون فعالیتهای حاد
اسلامی و مبارزات پایه ای در
مشهد بود و به رغم یورشهای
ساواک به این کانونها و دستگیری
شرکت کنندگان و کارگردانان
جلسات این کانونها، همچنان
مقاومت ادامه یافت و بالاخره
مأموران رژیم در دی ماه 1353
ناگزیر شبانه به منزل آیت الله
خامنه ای ریختند و ایشان را
بازداشت و به تهران اعزام کردند و
مدتها در زندان کمیته مشترک
ضدخرابکاری با سخت ترین
شرایط توأم با بازجوییهای دشوار
نگهداشته شد.
در پاییز 1354 آزاد
گردید و دوباره به مشهد مراجعت
کرد.
در سال 1356 به همراه جمعی
از روحانیان تهران و قم طرح ایجاد
جامعه روحانیت مبارز را ارائه
دادند.
در همین سالها وی از
مدرسین سطوح عالیه حوزه علمیه
مشهد بود که این دروس تنها
توسط مجتهدین انجام می گرفت
حوزه درس مکاسب ایشان، از پر
رونق ترین حوزه های علمیه مشهد
بود.
اواخر همین سال دستگیر و
برای مدت سه سال به ایرانشهر
تبعید گردید.
اواسط سال بعد با
اوج گیری مبارزات عمومی از
تبعیدگاه خود به مشهد بازگشت و
در صف مقدم مبارزه قرار گرفت.
اواخر دی 1357 به فرمان امام به
عضویت شورای انقلاب منصوب
شد (به نقل از شرح حال خود
نگاشته مندرج در کتاب تشکل
فراگیر، جلد 4، تألیف عبداللّه
جاسبی، صص 303 تا 308).
مسئولیت های ایشان پس از
پیروزی انقلاب اسلامی عبارتند
از : عضو شورای مرکزی حزب
جمهوری اسلامی، معاونت
وزارت دفاع و نمایندگی شورای
انقلاب در آن وزارتخانه،
سرپرستی سپاه پاسداران انقلاب
اسلامی، عضو شورای انقلاب،
امامت جمعه تهران، نماینده تهران
در اولین دوره مجلس شورای
اسلامی، دبیر کل حزب جمهوری
اسلامی، ریاست جمهوری اسلامی
ایران در دو دور، رئیس شورای
عالی دفاع، نماینده مجلس خبرگان
رهبری در دوره اول، عضو شورای
مرکزی ائمه جمعه کشور، عضو
جامعه روحانیت مبارز تهران،
ایشان پس از رحلت امام خمینی
رضوان اللّه تعالی علیه توسط
خبرگان منتخب ملت به رهبری
انقلاب اسلامی برگزیده شد.
4ـ حجه الاسلام سید احمد کلانتر
فرزند سلطان در سال 1314 هجری
شمسی در تهران متولد شد.
تحصیلات حوزوی را در
حوزه های علمیه قم و حوزه نجف
اشرف گذراند وی در تاریخ
20 /6 /44 به اتهام نشر اکاذیب و
شایعات بی اساس دستگیر و با قید
کفیل آزاد گردید.
چهار ماه بعد به
دلیل عدم توجه به دستور
مأمورین، مجددا دستگیر و به سه
ماه حبس محکوم و در سال 1345
به اتهام فعالیت های مضره برای
مدت 4 ماه به فردوس تبعید گردید.
او در تاریخ 18 /9 /48 به اتهام
ایراد مطالب تحریک آمیز درباره
آزادی زنان در ساوه دستگیر و به
چهار ماه و پانزده روز حبس
محکوم شد.
در خرداد سال 1349
به اتهام تحریک مردم در مدرسه
فیضیه قم، برای سه سال به زابل
تبعید گردید که به علت فعالیت در
آنجا، به سراوان منتقل شد و در
آنجا نیز به اتهام اهانت به شاه
دستگیر و به دو سال حبس تأدیبی
محکوم و در تاریخ 10 /7 /51 به
زندان رفت.
وی در روز
29 /6 /53 آزاد شد.
در خرداد
1354 به اتهام شرکت در تظاهرات
مدرسه فیضیه دستگیر، ولی تبرئه
گردید.
او در سال 1357 که به
همراه تعداد دیگری از مبارزین
روحانی در انارک نائین تبعید بود،
جهت حضور فعال در صحنه
انقلاب اسلامی، محل تبعید را
ترک و به قم وارد شد.
وی در
تاریخ 14 /9 /57 در تظاهرات قم
بر اثر برخورد گلوله از
ناحیه پا مصدوم گردید.
5ـ شیخ عباس ایزدی فرزند
محمد در سال 1301 ه.
ش در
نجف آباد اصفهان متولد شد وی
علیرغم مخالفت خانواده به
تحصیل علوم دینیه همت گماشت
و از محضر اساتیدی همچون
مرحوم عبدالرزاق نائینی،
ابراهیم ریاضی، سید علی
نجف آبادی، حاج منصور، حاج
آقا رحیم ارباب و...
بهره برد و
سپس در سال 1319 عازم حوزه
علمیه قم گردید و در درس آیات
عظام مرحوم نجفی مرعشی،
گلپایگانی، علامه طباطبایی و در
درسهای عمومی و خصوصی
حضرت امام (ره) شرکت نمود.
وی اجازه اجتهاد خود را از
حضرت امام(ره) دریافت نمود و
در سال 1338 به نجف آباد
مراجعت نمود و با وعظ و خطابه،
تفسیر قرآن و نهج البلاغه و
تدریس در حوزه علمیه
فعالیتهای خود را شروع نمود.
با
شروع نهضت حضرت امام(ره) با
صدور اعلامیه، سخنرانی و...
به
حمایت از آن برخاست و بارها
توسط ساواک دستگیر و در سال
1349 به شهرستان زابل تبعید
گردید.
وی نماینده تام الاختیار
حضرت امام(ره) بود.
در سال 57
مردم را یکپارچه هوادار حضرت
امام و انقلاب ساخت و در جریان
حمله چماق بدستان به نجف آباد
خانه و کتابخانه اش مورد حمله
واقع و آنرا به غارت برده و به
آتش کشیدند.
آیت الله ایزدی پس از پیروزی
انقلاب اسلامی در تمامی
سنگرها مانند: امامت نماز جمعه
نجف آباد، کمک به محرومین،
حضور در کنار رزمندگان دفاع
مقدس (فرزند روحانی اش به نام
احمد ایزدی در عملیات کربلای
5 به شهادت رسید) حضوری
فعال داشت.
وی تا پایان عمر از مدافعین
جدی حضرت امام(ره) بود.
از آثار به جای مانده از ایشان
می توان به تفسیر قرآن، تفسیر و
تحلیل نهج البلاغه، تحلیلی از
قصص قرآن مباحث عرفانی و
فلسفی، عقاید و اخلاق، کلیات
اخلاق، شرح و تفسیر دعای
افتتاح، شرح و تفسیر دعای
ابوحمزه ثمالی و فوائد و نصایح
اشاره نمود.
سرانجام در سال 1371 این معلم
اخلاق پس از سی سال ریاست
حوزه علمیه نجف آباد و عمری
تلاش و کوشش دعوت حق را
لبیک و به دیار باقی شتافت.
* تاریخ : 1 /3 /50
شماره : 1296 /312
از : اداره کل سوم
به : ریاست ساواک تهران (ه 3)
درباره : جلسه مشکوک
عطف به 15825 /20 ه 3 ـ
19 /2 /50
با توجه به اینکه اجتماع افراد
مذکور در منزل موصوف
مشکوک به نظر می رسد لذا
خواهشمند است دستور فرمائید
تا روشن شدن حقیقت توسط
سایر منابع در جلسه مورد نظر
نفوذ نمایند و با مراقبتهای لازم
نسبت به تعیین هدف و منظور
آنان از تشکیل جلسه اقدام و
نتیجه را اعلام دارند.
مدیر کل
اداره سوم ـ مقدم
آقای صبوری اقدام نمائید.
3 /3 /50
1ـ شرحی به ساواک شمیرانات
نوشته شد که در این مورد
مراقبت و اقدام نماید.
2ـ تقاضای کنترل تلفن اسلامی
سبزواری به عمل آمده است.
6 /3 /50
منبع:
کتاب
حجتالاسلام حاج شیخ عباسعلی اسلامی به روایت اسناد ساواک صفحه 359