گزارش درباره : شیخ فضل اللّه مهدیزاده محلاتی
تاریخ سند: 1 آبان 1346
گزارش درباره : شیخ فضل اللّه مهدیزاده محلاتی
متن سند:
از : 316 محترما به استحضار می رساند : گزارش خبر واصله از ساواک تهران حاکیست که نامبرده بالا (از روحانیون ناراحت و طرفدار جدی خمینی و دارای چندین فقره بازداشت می باشد) در یک مصاحبه خصوصی در تاریخ 28 /7 /46 اظهار داشته است چون شنیده شده که در روز تاجگذاری1 می خواهند در مساجد اذان بگویند از اینرو با عده ای از امامان جماعت مساجد تهران تماس گرفته و از آنها قول گرفته ایم که در روز مزبور از گفتن اذان در مساجد خودداری نمایند و در خاتمه ضمن صحبتهای دیگر افرادی را که در این زمینه به وی قول مساعد داده اند در درجه اول سید محمدصادق لواسانی، سید علینقی تهرانی، سبط شیخ، حاج آقا ضیاءالدین استرآبادی، شیخ حسین تهرانی، سید محمدحسین لنگرودی، شیخ محمد مقدسیان و در درجه دوم شیخ محسن محدث زاده بجستانی، سید محمد امام جماعت مسجد میدان شوش، امام جماعت مسجد مهدیه، شیخ زین العابدین خلخالی، شیخ صبوری قمی، محمدباقر طباطبائی قمی (برادر آیت الله قمی) معرفی و اضافه نموده است این عده علاوه براینکه در روز تاجگذاری از گفتن اذان خودداری خواهند کرد.در نظر داریم در همان روز اعلامیه ای هم منتشر نمائیم و البته وعاظی هم که با ما هستند تصمیم دارند در آن روز سخنرانی مهیجی ایراد نمایند.
نظریه : با عرض مراتب فوق در صورت تصویب به ساواک تهران اعلام شود که مشارالیه احضار و به نحوی که موجبات شناسائی منبع فراهم نشود از وی تحقیقات لازم معمول و چنانچه شواهد و دلائلی بدست آمد که صحت خبر را تائید نماید نسبت به بازداشت او و همچنین دستگیری سایر افرادی که در این امر دخالت داشته اند اقدام و در غیر اینصورت با دادن تذکرات و اخذ تعهد لازم آزاد شود.
رهبر عملیات : صالحی رئیس بخش 316 : باصری نیا رئیس اداره یکم عملیات و بررسی.
ثابتی محترما گرچه از طریق سازمان اوقاف1اقداماتی به منظور تعیین مؤذن برای هر یک از مساجد و اجرای این مراسم به عمل آمده معهذا به منظور جلوگیری از هرگونه پیش آمد سوئی در صورت تصویب طبق نظریه اقدام شود.
باصری نیا 1 /8 /46
توضیحات سند:
1ـ رژیم شاه به منظور جبران شکستها، ناکامیها و ناتوانیهای خود هر روز جشنی برپا می کرد و به چراغانی و آذین بندی دست می زد.از پایتخت تا دورترین دهاتها و روستاها مردم زحمت کش و تهیدست را با زور و سرنیزه وا می داشت که در جشن و چراغانی دست بزنند و یا هزینه سنگین جشنهای نکبت بار او را بپردازند.
در آبان سال 1346، شاه مراسم تاجگذاری ترتیب داد و میلیونها دلار از دسترنج مردم را صرف هزینه این مراسم کرد.
و این در حالی بود که غالب مردم در سختی و عسرت زندگی کرده و از تأمین مایحتاج اولیه زندگی خود ناتوان بودند.
در برابر این حرکت رژیم، طلاب و فضلای حوزه علمیه قم دست به حماسه دیگری زدند و طی اعلامیه ای تحت عنوان «عزایی به نام جشن» علیه مراسم تاجگذاری شاه بپاخاستند و با بازگو کردن قانون شکنیها و خودکامگیها و دیکتاتوریهای شاه و بر شمردن دردها، رنجها و گرفتاریهای مردم محروم و ستمدیده ایران، مخارج سنگین و کمرشکنی را که رژیم شاه برای آن مراسم ارتجاعی و غیر اسلامی صرف می کرد محکوم کردند.
ر.ک : نهضت امام خمینی، سید حمید روحانی، واحد فرهنگی بنیاد شهید، چاپ اول، خرداد 1364، ج 2، ص 283.
1ـ سازمان اوقاف در زمان رژیم شاه از جمله سازمانهایی بود که اغلب به بدی از آن یاد می شد.
این سازمان تدارک کننده مراسمهای فرمایشی شکرگزاری برای پادشاه بود مسوولیت مسافرتهای زیارتی نیز به عهده سازمان اوقاف بود که مفاسد بسیاری در این راه مرتکب شد این سازمان بعدها «سپاه دین» را تشکیل داد که رژیم بتواند خارج از شکل سنتی روحانیت به امر تبلیغ دین بپردازد اما در این برنامه شکست خورد.
روحانیون وابسته به دربار هم آنان که به جان شاه و خاندان او دعا می کردند از حقوق بگیران این سازمان بودند در سال 1357 که دولتها پی درپی هم تغییر می کردند، تغییر ریاست این سازمان نیز مثل هر وزارتخانه ای امری حتمی بود.
با این حال بدبینی مردم به سازمان اوقاف به حدی بود که مراکزش در شهرهای مختلف مورد حمله و تهاجم قرار می گرفت.
«سازمان اوقاف» که سرپرستی موقوفات و اداره اماکن مقدسه و مذهبی و حج و زیارت را عهده دار بود و طبعا یک تشکیلات مذهبی به شمار می رفت توسط ویلون زن سابق رادیو، «گلسرخی» اداره می شد.
گلسرخی موقوفات را به خوانندگان و مطربها و ستارگان سینما واگذار می کرد.
گلسرخی دست به یک رشوه خواری گسترده در سازمان اوقاف» زد و از مدیران حج اخاذی کرد.
کار رشوه خواری و فساد در سازمان اوقاف تا آنجا بالا گرفت که رژیم از تبعات آن به وحشت افتاد و گلسرخی را دستگیر و به چهار سال زندان محکوم کرد.
اما مدیران دیگر اوقاف هم دست کمی از گلسرخی نداشتند.
منوچهر آزمون از درآمد اوقاف برای یک خواننده زن در شمال تهران خانه ساخت و به خاطر سوابق دوستی که با خوانندگان از زمان رادیو داشت به آنها از زمین های اوقافی مرغوب واگذار می کرد.
(حاجی واشنگتن / ص 501)