درباره : فوت شیخ احمد ضیافتی کافی
تاریخ سند: 3 مرداد 1357
درباره : فوت شیخ احمد ضیافتی کافی
متن سند:
شماره : 3770 /26/ ﻫ تاریخ : 3 /5 /2537[] 0503از : سازمان اطلاعات و امنیت استان یزد
به : ریاست شهربانی استان یزد
درباره : فوت شیخ احمد ضیافتی کافی1
1. برگزاری مجلس ختم و ترحیم شیخ احمد ضیافتی کافی منحصراً برای اقوام و بستگان مشارالیه بلامانع است.
2. چون احتمال دارد عناصر افراطی مذهبی و برانداز در مجالس ترحیم و ختم یادشده دست به اقدامات اخلالگرانه بزنند و از این موقعیت بهره‌برداری نمایند علیهذا خواهشمند است دستور فرمائید در این زمینه پیش‌بینی و مراقبت‌های لازم معمول و هرگونه اتفاقی را به این سازمان اعلام فرمایند.2
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت استان یزد . خرم‌زاده
از طرف عرب زاده
گیرنده . فرماندهی هنگ ژاندارمری یزد جهت استحضار و هرگونه اقدام مقتضی
توضیحات سند:
1. حجت‌الاسلام حاج شیخ احمد کافی، از وعاظ مشهوری بود که دامنه‌ی سخنرانی‌های دلنشین او به خارج از مرزهای ایران کشیده شده بود. او یکی از عشاق امام زمان(عج) بود و با کمک مردم و خیّرین، ضمن احداث مهدیه در شهرهای مختلف، به ترویج و تبلیغ دین مشغول بود. مهدیه تهران، یکی از این مجموعه‌ها بود که هر ساله در نیمه‌ی ماه شعبان، با برپایی جشن‌های مفصل، فضای زیبایی را در شهر به وجود می‌آورد. در سال 1357ش، که امام خمینی(ره) با توجه به شرایط کشور و جنایات بسیاری که توسط رژیم شاهنشاهی در گوشه و کنار کشور صورت گرفته بود، برپائی جشن را ممنوع اعلام کردند، شیخ احمد کافی نیز از این دستور تبعیت کرد و به رغم فشاری که از سوی نیروهای امنیتی شاه، خصوصاً ساواک برپایی جشن بر گرده‌ی او قرار داشت، تن به این حرکت نداد و در عصر پنجشنبه به قصد مشهد مقدس، تهران را ترک کرد. او که در صبح روز نیمه شعبان که مصادف با روز جمعه بود، نماز صبح را در مسجد شیروان اقامه نمود و به راه خود ادامه داد، پس از طی 30 کیلومتر، تصادف نمود و جان به جان آفرین تسلیم کرد.این واقعه ناگوار عکس‌العمل شدید مردم را در شهرهای مختلف به دنبال داشت، تا جایی که در تشییع پیکر او، تظاهراتی مفصل در مشهد صورت گرفت، که موجب درگیری و کشته شدن تعدادی از تظاهرکنندگان شد.
پس از این واقعه، این شعر بر سرِ زبان‌ها افتاد که : آنکه یک عمر گفت مهدی جان داد در روز عیدِ مهدی، جان
2. این نامه براساس بخشنامه‌ی سراسری اداره کل سوم به شماره 4822 /312- 1 /5 /37 و بخشنامه‌ی شماره 4968 /312- 2 /5 /37 که متعاقب بخشنامه‌ی اول و با درجه‌ی سرّی صادر گردیده، ارسال شده است. بخش ضمائم