موضوع : هیأت محبان الحسین
تاریخ سند: 19 آذر 1345
موضوع : هیأت محبان الحسین
متن سند:
از : 20 ه3 به : 316 شماره : 21078 /20 ه 3 در جلسه این هفته هیأت محبان الحسین که در میدان بازارچه علی شهریاری منزل حاج حسین حاجی آقا تشکیل شده بود حدود 250 نفر شرکت داشته اند.پس از سخنرانی آقای جباری در ساعت 1900 دکتر مفتح سخنرانی خود را شروع نموده و اظهار داشت.
در دو هفته قبل به مناسبت میلاد ولی عصر (ص) سخنانی در این باره به عرض شما رسانیدم و این هفته هم مطالبی در این مورد خواهم گفت واقعا این چند روز چراغانی که مرا به کرمان و رفسنجان دعوت کرده بودند چنان علاقه ای از مردم راجع بولی عصر (ص) مشاهده کردم که بی اختیار اشکم جاری گردید مشارالیه سپس قدری پیرامون ظهور ولی عصر (عج) صحبت نموده سپس اظهار داشت وقتی که حضرت آیت الله بروجردی1 دارفانی را وداع گفت آیا آن جمعیت انبوه را به یاد دارید که در قم چه محشری به پا شده بود.
برای یک روحانی و یک پیشوا چه تشییعی به عمل آمد فوت آن بزرگوار جامعه روحانیت و حوزه علمیه قم را خیلی ناراحت کرد و به یکدیگر می گفتند که بعد از آیت الله بروجردی وضع حوزه علمیه چه خواهد شد و روحانیت با این همه مخالفین و منکرین که در مقابل حوزه علمیه صف آرائی کرده اند چگونه مقابله خواهد کرد در همان موقع که سوم آیت الله بروجردی بود یکی از مراجع بزرگ در کنار من نشسته بود مرجعی که نامش باعث افتخار2 من است آن کسی که او را به هر کجا که ببرند عزیز خواهد بود آن مرجعی که هر کجا که نامش برده شود قلبها شاد و اشکها از دیده جاری خواهد شد آن شخصی که نامش را نمی توانیم در روی منبر بگوییم آن کسی که هر روز بعد از هر نماز او را دعا می کنیم و افتخار شاگردی ایشان را دارم فرمود ناراحت نباشید بعد از فوت مرحوم آیت الله حائری3 هم ما همین فکر را می کردیم و گفتیم دیگر باید هر کدام به سوی شهر خودمان برویم ولی من قرآن را باز کردم و به دیگران گفتم ببینید قرآن چه می گوید وقتی چشمان ما به صفحه ای که باز شده بود افتاد آیاتی را مشاهده کردیم که مفاد آن چنین بود پروردگار و حضرت ولی عصر (ص) نگهدار روحانیت است بله آقایان عزیز حوزه علمیه تعلق به امام زمان (عج) دارد و هیچوقت نابود نخواهد شد و نام اسلام و روحانیت ایران تا ابد پابرجا خواهد ماند هر چند که دستهای مرموزی در کارند که می خواهند تیشه به ریشه اسلام بزنند اما موفق نخواهند شد چنانکه در کتاب تاریخ ششم دبیرستانها می نویسند وقتی که اعراب مسلمان4 به ایران و کشورهای متمدن دیگر حمله کردند تمام کتابها و کتابخانه ها را سوزاندند دیگر علت اصلی را تاریخ نمی نویسد واضح است جوان امروزی وقتی این مطلب را می خواند می گوید وای که اسلام چقدر وحشی است مشارالیه در پایان سخنان خود افزود طبق دعوتی که از اینجانب به عمل آمده برای ماه رمضان با کمال افتخار برای شما در مسجد محمدی پس از افطار سخنرانی خواهم نمود این جلسه در ساعت 2030 پایان یافت.
رونوشت برابر اصل است.
ه اصل در پرونده ه ـ 7 بایگانی شود.
صالحی با پرونده دکتر محمد مفتح ارائه شود.
صالحی 23 /9 /45
توضیحات سند:
1ـ حضرت آیت الله العظمی حاج آقا حسین طباطبائی معروف به بروجردی در سال 1292 ه.ق متولد شد.
و در سال 1380 بدرود حیات گفت.
وی زعیم حوزه علمیه قم، (بعد از آیت الله العظمی حائری) بانی مسجد اعظم قم، بزرگترین مرجع تقلید شیعیان بعد از شهریور 1320 ه.
ش و ایام سلطنت محمدرضا شاه بود.
ایشان پس از فراگیری مقدمات در بروجرد به اصفهان رفت و در آنجا بهتعلم فقه و فلسفه مشغول شد.
سپس در نجف به مدت 8 سال در محضر آخوند ملا محمدکاظم خراسانی به استفادت مشغول شد.
پس از این دوران به ایران بازگشت و در بروجرد به تدریس علوم عقلی و نقلی پرداخت و در سال 1323 ه.
ش از سوی امام و سایر علماء به قم دعوت شد آیت الله بروجردی پس از ملاحظه شکست مشروطیت و حوادثی چون اعدام شیخ فضل اللّه نوری و نیز آزردگی ناشی از بی ثمر ماندن فعالیت های سیاسی در مقابل رضاخان حتی الامکان از ورود در مسائل سیاسی پرهیز کرد و نگران آن بود که مبادا این گونه اقدامات به زیان مسلمین تمام شود.
ایشان به همین جهت گاه مورد اعتراض واقع می شدند پس از قیام علمای اصفهان و فاجعه مسجد گوهرشاد، حوزه علمیه قم با وجود شخصیت هایی همچون آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی آیت الله العظمی بروجردی به صورت بزرگترین حوزه علمیه شیعه در آمد و موجب رونق سایر حوزه های علمیه ایران گردید.
محمدرضا در بدو سلطنت سعی داشت به آیت الله بروجردی نزدیک گردد و از وجود پر نفوذ وی بهره برداری نماید، اما از جانب آن حضرت مطرود و مورد اعتراض واقع گردید.
شاه که مرجعیت را سدی در مقابل استعمار و استبداد می دید، پس از فوت ایشان درصدد برآمد از استقرار مرجعیت عامّه در قم جلوگیری و کانون نیرومند روحانیت را به نجف اشرف منتقل کند.
به همین جهت تلگراف تسلیت خود را به حضور آیت الله حکیم مرجع بزرگ شیعیان، در نجف اشرف فرستاد.
لیکن، روحانیون ایران عمل وی را بی اعتنایی به مراجع قم و تضعیف روحانیت دانستند.
زبان گویای اسلام، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص 9 2ـ آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (1355ـ 1276 ه.
ق) از فقهاء بزرگ و مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری است.
وی پس از تحصیلات مقدماتی به نجف و سامرا سفر کرد و در آنجا در درس استادانی چون میرزای بزرگ شیرازی، میرزا محمد تقی شیرازی، آخوند ملاکاظم خراسانی، سید کاظم یزدی، سید محمد اصفهانی فشارکی حاضر شد.
در سال 1332 ه.
ق به اراک آمد و در سال 1340 ه.
ق به قم مشرف گردید و به اصرار بزرگان آن سامان پس از استخاره در آنجا رحل اقامت افکند و حوزه علمیه قم را تأسیس کرد.
در حوزه درس ایشان عالمانی بزرگ تربیت شدند که حضرت امام خمینی در صدر آنها جای دارند.
از آثار او: دارالفوائد در اصول، الصلوۀ، النکاح، الرضاع، و الواریث در فقه، قیام عاشورا در کلام و پیام امام خمینی، ص 92 3ـ منظور از مرجعی که نامش باعث افتخار من است ...
حضرت امام خمینی می باشد که بردن نام معظم له در آن زمان بشدت ممنوع بوده است.
4ـ رجوع شود به کتاب خدمات متقابل ایران و اسلام، علامه شهید مرتضی مطهری، تهران، صدرا، 1354