موضوع: جلسه ختم سیدمصطفی خمینی
تاریخ سند: 21 آبان 1356
موضوع: جلسه ختم سیدمصطفی خمینی
متن سند:
از:14ﻫ و تاریخ: 21 /8 /2536[1356] 13560821به: 14ﻫ شماره: 1670 /14ﻫ و
موضوع: جلسه ختم سیدمصطفی خمینی
ساعت 1500 تا 1700 روز جمعه 20 /8 /36 مجلس ختمی به مناسبت درگذشت مصطفی خمینی1 در مسجد جامع گرمسار برگزار شد. گرداننده این مجلس آقای موسوی کارمند ثبت و اسناد گرمسار (فرزند سیدمحمدعلی موسویان پیشنماز مسجد جامع گرمسار) بوده و حدود 200 نفر در این جلسه شرکت داشتند. ناطق جلسه واعظ سیداحمد رحمانی همدانی2 بود.
نظریه شنبه . در این جلسه مطالب خارج از موضوع و خلافی عنوان نشد و تظاهراتی نیز مشاهده نگردید.
نظریه یکشنبه . شنبه قبلاً در این زمینه توجیه گردیده بود.
نظریه14ﻫ و . نظریه یکشنبه مورد تأئید است.
نظریه14ﻫ . تأیید می‌گردد.
در ساعت 1200 روز 30 /8 سال 36 به بخش 312 واصل گردید.
بهره‌برداری گردید . کنونی
در پرونده 68011 بایگانی شود. کنونی 20 /9 /36
آقای کنونی. 30 /8
توضیحات سند:
1. آیت‌الله سیدمصطفى خمینى، فرزند گرانقدر امام خمینى(ره) در آذرماه 1309 ش (12 رجب 1349 هجرى قمرى) در شهر قم دیده به جهان گشود. او در محیطى آکنده از معنویت رشد کرد و در سن 15 سالگى در حوزه علمیه قم به تحصیل علوم دینى پرداخت. دوره سطح را از محضر اساتیدى چون حائرى، صدوقى، سلطانى و محمدجواد اصفهانى گذراند. در سن 21 سالگى مشغول فراگیرى دروس خارج شد و از محضر حضرات آیات بروجردى، امام خمینى و محقق داماد استفاده‌هاى علمى بسیارى نمود. فلسفه و کلام را نزد فیلسوفان نامدارى چون علامه طباطبایى و آیت‌الله سیدابوالحسن قزوینى آموخت و در علم رجال و تاریخ نیز اطلاعات فراوانى کسب کرد. وى در حدود 27 سالگى به درجه اجتهاد رسید. از آغاز مبارزه حضرت امام تا زمان تبعید ایشان به ترکیه، پشت سر امام گام بر مى‌داشت. همزمان با دستگیرى و تبعید امام خمینى به ترکیه در 13 آبان 1343، منزل حاج آقا مصطفى نیز مورد تعرض مأموران رژیم قرار گرفت توسط مأموران شهربانى قم دستگیر و روانه زندان قزل‌قلعه شد. عوامل رژیم قصد داشتند او را با میل خود از ایران برانند تا یاد و خاطره امام به دست فراموشى سپرده شود. بنابراین وى را پس از 57 روز از زندان آزاد کردند و موافقتش را جهت خروج از ایران جلب نمودند. اما او پس از مشورت با استادان و فضلاى حوزه علمیه از مسافرت به ترکیه منصرف شد. به همین دلیل سرهنگ بدیعى، رئیس ساواک قم مجددا او را دستگیر و به تهران اعزام کرد و از آنجا به ترکیه تبعید گردید. در سال 1344 به همراه امام عازم نجف‌اشرف شدند. او مدت 13 سال در حوزه علمیه نجف به تدریس و تألیف و تربیت طلاب اشتغال یافت و دست به تألیفات زیادى از جمله القواعد الحکمه، القواعد الاصولیه، اصول مختصر و مفصل، شرح زندگانى معصومین (علیهم السلام) و تفسیر قرآن به سبک جدید زد که برخى از آنها ناتمام مانده است. وى دست راست امام محسوب مى‌شد و یک چهره انقلابى بود که با روحانیون، روشنفکران و دانشجویان مسلمان داخل و خارج کشور ارتباط داشت. ایشان در اول آبان 1356 به شکل مرموزی دار فانی را وداع گفت. بسیاری بر این اعتقادند که وی را به شهادت رسانده‌اند. پیکر پاک او را به کربلا بردند و پس از غسل در آب فرات و طواف در حرمهاى مطهر حضرت امام حسین و حضرت ابوالفضل (علیهماالسلام)، به نجف بازگردانده و در ایوان طلاى حضرت امیر (علیه‌السلام) به خاک سپردند. پس از درگذشت ایشان، جمعى از طلاب با چشمانى اشکبار جهت عرض تسلیت خدمت حضرت امام رسیدند و ایشان به رغم مصیبت زدگى، در کمال صبر و آرامش فرمودند: «امانتى بود که خدا به ما داد و از ما گرفت، گریه ندارد! ذلک فضل‌الله یؤتیه من یشاء».ر.ک: شهید آیت‌الله حاج سیدمصطفی خمینی به روایت اسناد ساواک؛ تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1388
2. حجت‌الاسلام عبدالرحیم (احمد) رحمانى همدانى، فرزند مالک در سال 1314 ش در جورقان همدان متولد شد. دروس مقدمات و سطح را از محضر آقایان حاج شیخ محمدعلى عالمى دامغانى، حاج شیخ اسدالله حجت همدانى و حاج سیدمصطفى هاشمى همدانى فراگرفت. خارج فقه و تفسیر را از محضر مرحوم آیت‌الله آخوند ملاعلى همدانى آموخت و از فضائل اخلاقى آن عالم ربانى بهره‌مند شد. در سال 1344 به تهران مهاجرت و رحل اقامت افکند. حجت‌الاسلام رحمانى در سال 1344 به اتهام اقدام علیه امنیت مملکت توسط ساواک دستگیر و به سه ماه حبس تأدیبى محکوم شد. وی در اوایل سال 1357 مجدداً به اتهام ایراد سخنان تحریک‌آمیز علیه دولت دستگیر و بازداشت شد.
ر.ک: گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازى، انتشارات اسلامیه، 1353 ، ج 4 اسناد ساواک . پرونده انفرادی