موضوع : اجتماع در منزل آیت الله لنکرانی
تاریخ سند: 18 بهمن 1343
موضوع : اجتماع در منزل آیت الله لنکرانی
متن سند:
شماره : 23165 /20 الف برابر اطلاع شب چهارشنبه 14 /11 /43 از ساعت 2000 حدود ده نفر در منزل آقای لنکرانی حضور بهم رسانیدند از جمله آقایان شیخ ابراهیم وحید دامغانی.ملک حسینی.
فاخر بلادی.
دانشجوی دانشکده الهیات و معارف اسلام.
سید عبدالعلی تقوی زاده طلاب مدرسه سپهسالار بودند که بیانات ذیل را اظهار داشته اند آقای لنکرانی گفت قطع رابطه مصر و آلمان غربی جای تأسف است که این دو دولت قطع رابطه نموده اند زیرا تاکنون سابقه نداشته است همچنین اظهار تأسف از روش عبدالسلام عارف1 نمود که چرا به شیعیان اذیت می کند در جواب آقای وحید اظهار کرد آقای لنکرانی دولت عراق اصلا اذیتی به شیعیان نکرده است و کلیه این شایعات را دولت ایران به راه می اندازد بطوریکه آقای شیخ محمد علی انصاری که به عراق رفته بود بوسیله پسر مرحوم آقای خالصی زاده با عبدالسلام عارف ملاقات کرده و عبدالسلام عارف گفته است ما کمال ارادت را به شیعیان و ملت ایران داریم منتهی رئیس دولت ایران به ما زیاد دروغ گفته مثلا در قرار داد نفت (اپک) می خواست کلاهی به سرما بگذارد ـ بخش 321 ـ کمیته روحانیون ـ 20 /11 /43 اصل در پرونده آیت الله لنکرانی و رونوشت در پرونده های نامبردگان بایگانی شود.
صابری 20 /11 ـ رونوشت به پرونده های مربوطه ضمیمه شد در پرونده لنکرانی ضمیمه بایگانی شود.
27 /11 گیرندگان : اداره کل سوم بخش 321
توضیحات سند:
1ـ ژنرال عبدالسلام عارف از جمله همرزمان عبدالکریم قاسم در کودتای 1958 در عراق بود.عارف که در 1921 متولد شد، در دوران حکومت عبدالکریم قاسم معاون نخست وزیر وقت بود.
عارف در 1961 با یک کودتای نظامی خونین حکومت قاسم را سرنگون ساخت و خود زمام امور عراق را به دست گرفت.
در آن زمان چپ گرایی قاسم و مخالفت او با جمال عبدالناصر میان او و عارف اختلاف انداخته بود.
عارف که در زمان حکومت قاسم مدتی را در زندان گذرانده بود پس از به قدرت رسیدن، کاملاً در جهت مخالف سیاست عبدالکریم قاسم حکمرانی کرد.
او در سوم مارس 1966 در یک سانحه هوایی در نزدیکی مصر همراه با دو تن از وزیرانش هنگامی که برای شرکت در کنفرانس کشورهای اسلامی عازم رباط بود کشته شد.
عبدالسلام عارف از جمله ضعیف ترین رؤسای جمهوری عراق بود.
او طی سالهای حکومت خود بر گروههای سیاسی متعدد داخل این کشور نفوذی نداشت.
در شمال عراق با کردها و در جنوب با شیعیان این کشور درگیر بود.
علاقه عبدالسلام عارف به ناصر موجب گسترش نفوذ سیاسی ناصر و رواج پدیده ناصریسم در عراق شده بود و بعثی ها نیز که قوی ترین نیروی سیاسی داخل عراق بودند در دوران حاکمیت عارف بیکار نبودند.
عبدالسلام عارف پس از کودتای 1961 بیشتر مشاغل عمده را به خویشاوندان خود واگذار کرد.
از جمله برادرش، عبدالرحمن عارف، که پس از قتل او رهبری عراق را در دست گرفت، معاونت ستاد ارتش عراق را بر عهده داشت.