تاریخ سند: 12 فروردین 1344
متن سند:
از: قم به: جناب آقای نخست‌وزیر، تهران شماره: 365 بر اثر طول بازداشت و عدم اطلاع از مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیتالله آقای خمینی و شایعات حاکی از تغییر مکان اقامت ایشان، جامعه روحانیون و عموم مسلمین ناراحت [و] نگرانند.مقتضی است فوراً از وضع حال و محل اقامت ایشان اینجانبان را مستحضر دارید.
ابوالفضل النجفی الخوانساری، الاحقر مهدی الفیض القمی،1 الاحقر غلامحسین عابدی، ربانی شیرازی، حسینعلی عبدالعظیم محصلی، سید یوسف حسینی تبریزی، احمد جنتی، محمد مفتح، علی المشکینی، احمد دانش زنجانی، سید محمد قلی موسوی، احمد آذری قمی، احمد دانش، حسین مظاهری،2 محمد حسین مسجد جامعی،3 رفیع ناصری بستانآبادی، الاحقر سید مهدی حسینی لاجوردی، یعقوب الموسوی الزنجانی، مهدی الحسینی الروحانی، محمد علی غلامی، اقل الحاج عبدالله نظری، محمد محمدی گیلانی،4 محمد باقر حسنی، علی قدوسی، حسین شبزندهدار، عبدالله جوادی، ابراهیم امینی، محمد تقی مصباح، عبدالوهاب روحی، ابوالفضل علائی، مصطفی اعتمادی، هاشم تقدیری، ابوالقاسم مسافری، محمد امینیان، یدالله پورهادی، سید هادی خسروشاهی، علیاکبر مسعودی، ابوالقاسم خزعلی، اسماعیل صدرانصاری شیرازی، محمد موحدی لنکرانی، [محمد]تقی صدیقین، شریعت اصفهانی، عباس محفوظی، محمد صادق تهرانی، حسین الموسوی اصفهانی، محمدعلی صرافی، علی حیدری، مهدی الحائری، احمد امامی، محیالدین فاضل هرندی، الاحقر محمد شاهآبادی عفی عنه.
آقای فرشید 14 /1 بایگانی شود.
17 /1 م.
و – 959 مذهبی
توضیحات سند:
1.حجت الاسلام مهدی فیض، فرزند حاج میرزا محمد از علما محترم و فضلا مکرم شهرستان قم و حوزه علمیه، که در مسجد امام جای مرحوم والد اقامه جماعت می‌کرد.
ایشان در سال 1303 ﻫ ش در قم به دنیا آمد.
مقدمات ادبیات را نزد مرحوم شیخ ابوالقاسم نحوی و دیگران خواند و سطوح را در خدمت مدرسین بزرگ تکمیل نمود و سال ها از محضر امام خمینی(ره) و آیت الله العظمی بروجردی و آیت الله گلپایگانی استفاده نمود و واجد مقام شامخ علم و کمال گردید.
ایشان به تدریس فقه و اصول و انجام وظایف دینی و خدمات مذهبی اشتغال داشت.
مشارالیه در سال 1354 از طرف ساواک، چنین معرفی شده است : «نامبرده در محافل مذهبی از علمای طراز اول شناخته می شود و لیکن از لحاظ ملی و سیاسی فرد مورد اعتمادی[!] نیست.
» ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با بعثه مقام معظم رهبری در حج همکاری داشت.
«گنجینه دانشمندان، ج 2، ص 225» 2.
آیتالله حاج شیخ حسین مظاهری، فرزند حسن در سال 1312 ﻫ ش در «تیران» یکی از شهرستان‌های استان اصفهان و در خانواده‌ای مذهبی و روحانی پا به عرصه‌ی وجود نهاد.
با پایان دادن به تحصیلات غیرحوزوی، در سال 1326، برای تحصیل علوم دینی، وارد حوزه‌ی علمیه‌ی اصفهان شدند دروس دوره‌ی ادبیات و نیز بخشی از دوره‌ی سطح را در اصفهان، نزد استادان بزرگ آن دیار، فراگرفته و در سال 1330 ﻫ ش، به منظور تکمیل تحصیلات خود و بهره‌مندی از محضر استادان حوزه‌ی علمیه‌ی قم، به این حوزه سترگ پای نهادند و پس از پایان تحصیلات سطح عالیه، در درس خارج فقه و اصول اعاظم حوزه‌ی علمیه قم شرکت جسته در کنار آن به فراگیری دروس فلسفه، همانند اسفار و شفا و نیز تفسیر و کلام پرداختند.
معظم‌له در طی این سال‌ها، از تدریس دروس حوزوی نیز غافل نمانده و از آغاز تحصیل، دروس فراگرفته را تدریس می‌کردند.
آیتالله مظاهری، با ورود به حوزه‌ی علمیه اصفهان دروس سطح را نزد حضرات آیات خادمی، فیاض، طیب، ادیب و مدرس و منظومه حاجی سبزواری را در محضر مرحوم آیتالله حاج شیخ محمود مفید آموختند.
با ورود به حوزه‌ی علمیه قم، کتاب مکاسب و کفایه‌الاصول را نزد مرحوم آیتالله حاج شیخ عبدالجواد جبل‌عاملی و مرحوم آیت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی و مرحوم آیتالله مجاهدی و مرحوم آیتالله حاج شیخ مرتضی حائری و مرحوم آیتالله سیدمحمد باقر سلطانی «قدس سرّهم» خواندند و آنگاه بیش از هشت سال در دروس خارج فقه حضرت آیتالله العظمی بروجردی و ده سال در دروس خارج فقه و اصول حضرت امام خمینی«قدس‌سره» و بیش از دوازده سال در دروس خارج فقه و اصول آیت‌الله‌العظمی محقق داماد حاضر گشتند.
همچنین اسفار ملاصدرا، شفای بوعلی سینا و دروس تفسیری و اعتقادی را نزد علامه‌ی طباطبائی فراگرفتند.
آیتالله مظاهری در طول نهضت امام خمینی(ره) همواره پشتیبان و یاور نهضت بودند.
آیتالله مظاهری دارای تألیفات فراوانی بوده و درس اخلاق ایشان دارای سابقه و شهرت زیادی است.
آیتالله مظاهری در سال 1374 به اصفهان عزیمت کرده و این امر باعث رونق روزافزون حوزه علمیه این شهر گردید.
3.
حجت‌الاسلام سیدمصطفی مسجد جامعی، فرزند میرزا محمود در سال 1302 ﻫ ش در تهران متولد شد.
پس از خواندن دروس جدید، مقدمات و سطح را از محضر و دراسات مرحوم آیت الله حاج شیخ محمدتقی آملی و آیت الله میرزا باقر آشتیانی و آیت الله رفیعی قزوینی استفاده نمود.
در ادامه جهت تبلیغ و نشر معارف الهی در مسجد المصطفی (مسجد همت) تهران به اقامه جماعت پرداخت.
گزارش ساواک در مورخه 8 /1 /45 درباره ایشان چنین است: «نامبرده بالا علاوه بر شرکت در هیئت بین الطلوعین و اظهارات خلاف مصالح در هیئت مذکور در تلگرافی که از طرف پاره ای از روحانیون مخالف به مناسبت گرامی داشتن مقدم خمینی به سفیر ترکیه شده بود، اسم وی نیز قید گردیده است.
» ر.ک: گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، انتشارات اسلامیه، 1353، ج 4، ص 564 ( اسناد ساواک ـ پرونده انفرادی) 4.
آیتالله محمد محمدی دعویسرایی معروف به گیلانی در روستای دعویی از توابع رودسر در 1307 ﻫ ش به دنیا آمد.
پس از طی دروس مقدماتی برای ادامه تحصیل به قم رفت و از محضر حضرت امام خمینی(ره) و علامه طباطبائی بهره‌های فراوانی برد و به درجه اجتهاد نایل گردید.
وی در مبارزات علیه رژیم پهلوی نقش بسزایی داشت و در هدایت و روشنگری مردم استان‌های گیلان و مازندران مؤثر بود.
اوایل پیروزی انقلاب اسلامی از طرف حضرت امام به عنوان رئیس دادگاه‌های انقلاب اسلامی مرکز منصوب گردید و تا تیر 1362 در این سمت بود.
از همین زمان به عضویت فقهای شورای نگهبان درآمد.
عضویت در مجلس خبرگان رهبری، مجمع تشخیص مصلحت نظام و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و نیز ریاست دیوان عالی کشور از دیگر مقام‌های گیلانی در سال‌های اخیر است.
وی همچنین مدتی نماینده مقام معظم رهبری در شورای مرکزی نمایندگان ولی فقیه در دانشگاه‌ها بود.