موضوع: ورود و خروج شخصیتها
تاریخ سند: 12 مهر 1343
موضوع: ورود و خروج شخصیتها
متن سند:
شماره: 1078 /322 تاریخ:12 /7 /1343موضوع: ورود و خروج شخصیتها
در ساعت 0200 روز 12 /7 /43 والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی به اتفاق والاحضرت شاهدخت شهناز پهلوی و دکتر مهدی بوشهری1 سفیر کبیر سیار شاهنشاهی و آقای ساعد مراغه‌ای2 سناتور با هواپیمای ارفرانس از پاریس وارد تهران شدند. در ساعت 1330 روز 11 /7 /43 نخست وزیر افغانستان به طور ترانزیت از کابل وارد تهران شده و پس از یک ساعت توقف تهران را به سوی بیروت ترک نموده است.
خبر تهیه در اخبار روز درج گردید اقدام دیگری ندارد اصل اطلاعیه در پرونده 15ف بایگانی یک نسخه در پرونده 31ت بایگانی شد در پرونده مهدی بوشهری 25ب- و بایگانی شود.
رئیس بخش 322 رشیدی 14 /7
توضیحات سند:
1. مهدى بوشهرى، فرزند حسین در سال 1316 ﻫ ش در شیراز متولد شد و تحصیلات عالى را تا درجه‌ی دکتری ادامه داد. وى همسر دوم اشرف پهلوى بود و به سبب فامیلى و نزدیکى با شاه از مهره‌هاى قابل اعتماد و وفادار وى محسوب مى‌شد که در امور مالى و عقد قراردادهاى داخلى و خارجى براى بنیاد پهلوى و سایر سازمان‌هاى وابسته به دربار که بیشتر آنها را اشرف رهبرى مى‌کرد، دخالت داشت. بوشهرى ارتباط و دوستى نزدیکى با نصیرى (رئیس ساواک) داشت. پرویز بوشهرى و جواد بوشهرى از نزدیکان او بودند که به پست‌هاى مهمى رسیدند. از جمله سمت‌هاى مهدى بوشهرى مى‌توان به سفیر کبیر سیار شاه در کشورهاى اروپایى، دبیرکل سازمان ایرانى مجامع بین‌المللى و دبیرکل جشن‌هاى هنر شیراز با حکم فرح پهلوى و... اشاره کرد. مهدى بوشهرى پس از پیروزى انقلاب اسلامى از کشور متوارى شد و در اروپا اقامت گزید. وى در سال 1362 در دادگاه لاهه ـ بیانیه‌ی الجزایر در مورد مسأله شرکت سهامى شیلات ایران، علیه جمهورى اسلامى ایران شهادت داد.2. محمد ساعد مراغه‌اى، فرزند احمد در سال 1260 ﻫ ش در دهات اطراف مراغه متولد شد. تحصیلات مقدماتى و عالى خود را در مدارس و دانشگاه‌هاى تفلیس و لنینگراد و سوئیس به پایان رسانیده و فارغ‌التحصیل در رشته‌هاى حقوق و علوم سیاسى بود. در سن 21 سالگى با سمت منشى‌گرى در کنسولگرى ایران در بادکوبه به خدمت در وزارت امور خارجه وارد و در مشاغلى چون : کنسول دولت ایران در شهرهاى تفلیس، بادکوبه، فرماندار رضائیه، کاردار و وزیر مختار ایران در آنکارا، مسکو و رُم و سفیرکبیر ایران در شوروى مشغول شد. پس از شهریور 1320 در کابینه اول سهیلى وزیر امورخارجه و در سال 1323 نخست‌وزیر و سپس در سال 1324 براى مدتى در حدود یک‌سال از کار کناره‌گیرى کرده و در دوره پانزدهم نماینده مجلس شوراى ملى از ارومیه شد. وى در سال 1327 مجددا نخست وزیر و بعد از آن به مقام سناتورى و سفیر ایران در واتیکان منصوب شد. در زمان نخست‌وزیرى در سال 1323 با ماجراى آمدن کافتارادزه به تهران و تقاضاى نفت و تحریکات شدید حزب توده مواجه شده و پس از رد تقاضاى روس‌ها و جلب موافقت و تایید مجلس شوراى ملى با این امر از کار کناره گرفت. وی در زمان نخست‌وزیرى با بحران 15 بهمن1327 و حادثه سوءقصد به جان شاه روبه‌رو شد و با اهتمام وى و دکتر اقبال (وزیر کشور) حزب توده منحل گردید و مجلس مؤسسان نیز در دوران حکومت او تشکیل شد. وى معروف به طرفدارى از سیاست کشورهاى غربى بود. ساعد فردى لجوج و یکدنده و از لحاظ سیاسى محافظه‌کار بود. او به زبان‌هاى فرانسه، روسى، آلمانى، ترکى و اسپانیولى آشنایى داشت. در سال 1913 با خانمى از اهالى لیتوانى ازدواج کرد و حاصل آن دو دختر بود. در پرونده وى در ساواک از او به‌عنوان یکى از بنیانگذاران فراماسونرى در ایران و بزرگ استاد پیشین لژ بزرگ ایران نام برده شده است. وى در سال 1352 درگذشت.
(اسناد ساواک ـ پرونده انفرادى)