تاریخ سند: 17 شهریور 1354
موضوع: نماینده خمینی در یزد
متن سند:
شماره: 4213 /21 تاریخ: 17 /6 /1354
موضوع: نماینده خمینی در یزد
چند روز قبل در منزل خمینی بودم صحبت از یزد شد عده‌ای گفتند که آیت‌اله شیخ محمد صدوقی در یزد از طرف خمینی نمایندگی تام‌الاختیار دارد و وجوهات شرعی را که به خمینی بایستی پرداخت شود جمع‌آوری و مقداری از آن را صرف حوزه علمیه یزد کرده و مازاد آن را برای آقای پسندیده1 به قم می‌‌فرستد و همچنین به فیروزآباد یزد نیز نماینده‌ای از طرف خمینی اعزام شده تا وجوهات شرعی را جمع‌آوری و برای پسندیده ارسال دارد. متعاقب این ماجرا روز بعد از شیخ مهدی روحانی اهل فیروزآباد یزد سئوال کردم که شنیده‌ام از طرف خمینی نماینده‌ای به محل شما اعزام شده گفت بلی در فیروزآباد میبد یزد مسجدی بود به نام مسجد دوازده امام که پارسال پیشنمازش سکته کرد و مرد، لذا مردم فیروزآباد به قم آمده و نزد آقای پسندیده رفتند و از[او] یک نفر پیشنماز خواستند. پسندیده هم شخصی به نام سیدمحمدباقر موسوی را که اهل اصفهان است به آنان معرفی و به فیروزآباد اعزام نمود.
موسوی وقتی به آن محل رفت ابتدا منبرهای حاد و داغ و سیاسی داشت و خیلی فعالیت برای خمینی می‌‌کرد. من به او گفتم مواظب باش فیروزآباد صوفی زیاد دارد و می‌‌ترسم کار دستت بدهند لذا مدتی است که صحبت‌های سیاسی را کنار گذاشته ولی از خمینی مرتباً تبلیغ می‌‌کند. از روحانی پرسیدم مگر اهالی فیروزآباد مقلد خمینی هستند گفت فیروزآباد و دهات اطراف آن مثل میبد. مهرجرد شورک همه دربست از خمینی تقلید می‌‌کنند.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه یکشنبه: تعیین صحت و سقم موضوع موکول به تحقیقات بیشتری است که بایستی از طرف ساواک یزد انجام گردد.
نظریه دوشنبه: در مرخصی است.
نظریه سه شنبه: موضوع حائز اهمیت است و بایستی از طرف ساواک یزد پیگیری شود.
اصل در پرونده کلاسه 161133 است. در پرونده کلاسه 5525 بایگانی شود. 17 /7 /54
توضیحات سند:
1. آیت الله سیدمرتضى پسندیده: فرزند سیدمصطفى خمینى و برادر بزرگ امام خمینى(ره)، در 17 شوال 1313 ق برابر با 1274 ش در شهرستان خمین متولد گردید. پس از طى مقدمات، در سال 1327 عازم اصفهان شد و نزد بزرگانى چون: حاج آقا رحیم ارباب، شیخ على یزدى، سید على نجف‌آبادى و آیت الله خاتون‌آبادى تلمذ نمود و پس از پایان دوره سطح و خارج فقه و اصول، به خمین مراجعت کرد و ضمن اقامه نماز جماعت، به تدریس فقه، اصول، منطق، کلام و ادبیات پرداخت که از جمله شاگردان وى حضرت امام خمینى ( ره) بود. در دوران سلطنت رضاشاه به دلیل مخالفت با قانون لباس متحدالشکل، مورد غضب حکومت و مأموران رژیم قرار گرفت. به هنگام اشغال ایران توسط نیروهاى متفقین در جنگ دوم جهانى، به اتهام جلوگیرى از تأمین نان و ارزاق براى نیروهاى اشغالگر، محکوم به تبعید شد. در جریان مبارزات ملى شدن نفت از این نهضت پشتیبانى کرد و با سران و رهبران نهضت ارتباط داشت. در روز قیام 15 خرداد 1342 با سخنرانى پرشورى در میدان مرکزى شهر خمین، حمایت خود را از حضرت امام و اهداف نهضت اسلامى ابراز داشت و در اعتراض به بازداشت حضرت امام، به همراه جمعى از روحانیون، به تهران سفر نمود. پس از تبعید حضرت امام، فعالیت‌هاى او همواره تحت کنترل مأموران ساواک قرار داشت. پس از مدتى به قم مهاجرت کرد و به عنوان وکیل تام‌الاختیار حضرت امام در اخذ سهم امام و پرداخت شهریه طلاب و حمایت از روحانیون مبارز مجاهدت کرد، تا سرانجام به خمین تبعید گردید، اما پس از چندى به قم بازگشت و سپس به جرم شرکت در مجالس سوگوارى در منزل امام بازداشت و مجدداً به خمین تبعید شد. با اوج‌گیرى انقلاب اسلامى در خرداد 1357 به سه سال تبعید در انارک یزد محکوم گردید و در پى بى اعتنایى به این حکم و بازگشت به قم، حکم تبعید وى به داران فریدن صادر شد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى با وجود موقعیت ویژه‌اى که از جهت علمى و سابقه مبارزه داشت، همچون گذشته وکالت حضرت امام در امور شرعى را بر هر عنوان و سمتى ترجیح داد و سرانجام در آبان 1375 به دیار باقى شتافت.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان یزد، کتاب 1 صفحه 366
