بیانیه حضرت مستطاب آیت‌الله‌العظمی آقای حاج سید محمدهادی میلانی دام‌ظله پس از ورود به مشهد مقدس
تاریخ سند: 15 مهر 1341
بیانیه حضرت مستطاب آیت‌الله‌العظمی آقای حاج سید محمدهادی میلانی دام‌ظله پس از ورود به مشهد مقدس
متن سند:
تاریخ:15 /7 /1341بیانیه حضرت مستطاب آیت‌الله‌العظمی آقای حاج سید محمدهادی میلانی دام‌ظله پس از ورود به مشهد مقدس1
بسم‌الله الرحمن الرحیم
ملت مسلمان ایران! همانطور که اطلاع دارید پس‌ازآنکه متولیان ظلم و جنایت برخلاف تمام قوانین انسانی خانه‌ام را در طهران محاصره کردند و مرا در خانه زندانی ساختند، روز هجدهم این ماه به طور ناگهانی مجبورم نمودند تا طهران را ترک کنم و حتی یک روز مهلت توقف ندادند تا با زندانیان حکومت جور، حضرت مستطاب آیت‌الله خمینی و آیت‌الله قمی ملاقات و تودیع نمایم و اجبارم نمودند به مشهد مقدس مراجعت کنم. گمان می‌کنند با مراجعت کسانی که مهاجر فی سبیل‌الله بوده و به طهران آمده بودند، فتوری در مبارزه شما ملت مسلمان پیدا خواهد شد که با اتکاء به قدرت‌های غیرقانونی ما را مجبور به حرکت ساختند و «کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شَاکِلَتِه».2
ولی همانطور که مکرراً اعلام داشته و اکنون نیز تکرار می‌کنم، مبارزه موجود در سطحی قرار ندارد که بتوان آن را عقیم نمود و یا با دور و نزدیک کردن افراد، فتوری در آن ایجاد کرد. ملتی کارد به استخوان رسیده بر اثر فشار ظلم و بیدادگری هیئت حاکمه خود و با ایمان به صحت راهی که می‌رود، مبارزه را علیه حکومت فعلی شروع کرده و تا رسیدن به مقصود و ایجاد یک حکومت مشروع و قانونی طبق وظیفه شرعی، از پای نخواهد نشست.
ملت مسلمان! من در این سفر آنچه توانستم نصیحت کردم و خیرخواهی نمودم و همه روز تذکر دادم که ظلم قابل دوام نیست، آدمکشی و پرونده‌سازی بقا ندارد، مکرراً گفتم ملت بیچاره و ستم کشیده ایران با کسی سر جنگ ندارد، او می‌خواهد بیش از این به حقوق فردی و اجتماعیش تجاوز نشود؛ خواسته او یک خواسته انسانی و مشروع است تا هنوز انفجاری پیدا نشده و راه اصلاحی باقی‌ست، حق مردم را به مردم واگذار3 کنید و حکومت ملت را به خودش بسپارید و باآنکه حجت خدا را بر آن‌ها تمام کردم نصیحت و موعظت جز ادامه فشار و ظلم حاصل دیگری نداشت و با خدای خود می‌گویم «إنّی کُلَّما دَعَوْتُهُم لِتَغفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أصابِعَهُم فی آذانِهِم و اسْتَغشَوْا ثِیَابَهُم و أصَرُّوا و اسْتَکْبَرُوا اسْتِکْباراً».4
ملت مسلمان! در این راه موافق از مخالف و مؤمن از منافق شناخته شد و خداوند حجت خود را بر عموم تمام ساخت «لِّیهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَن بَینَه وَیحْیى مَنْ حَی عَن بَینَه»5 و من با توجه به اوضاع گذشته و حال یادآور می‌شوم و تأکید می‌کنم که افراد مؤمن و مسلمان برای نیل به مقصود قبل از هر چیز به تأسیس و ورود در تشکیل وحدت اجتماعی و مذهبی نیاز دارند تا نیروی ایشان را از تفرقه و زوال محافظت کند که «یَدُ اللهِ مَعَ الجَماعَه».6
البته ممکن است اختلافاتی جزئی خدای نخواسته پیدا شود ولی باید توجه داشت تا هدف مشترک است راه نیز مشترک خواهد بود، «و لا تَنازَعوُا فَتَفْشَلُوا»7و «تَذْهبَ ریحُکُم»8. یقین بدانید که دشمنان ملت اسلام از هر خلاف و تفرقه‌ای سوءاستفاده خواهند کرد، همان‌طورکه در جریان تحریم انتخابات ملاحظه شد، فقط در سایه وحدت و اتفاق بود که غیرقانونی بودن مجلس و انتصابی بودن افراد آشکار گردید.
در خاتمه اینجانب از طرف صاحب شریعت علیه الصلواۀ والسلام از تمام کسانی که در این میدان شهامت به خرج داده و فداکاری نموده‌اند، از روحانیون عالی مقامی که به تهران مهاجرت فرمودند، از علمای بزرگ و رجال اسلامی که در خارج مملکت ما را یاری می‌کنند، از علمائی که در مرکز مملکت و در استان‌های دیگر با بیان حقیقت در مقابل ظلم مقاومت می‌نمایند، از خطبا و وعاظ محترمی که با خطر انداختن خود وظیفه مقدس امر به معروف و نهی از منکر را انجام می‌دهند، از رجال و شخصیاتی که در راه مبارزه علیه ظلم در زندان‌ها به سر می‌برند، از مسلمانهایی که در زندان‌ها به جرم اظهار حق شکنجه می‌بینند و بالاخره از هر مسلمان و مؤمنی که در راه دفاع از مصالح امت اسلامی قدمی برمی‌دارد و رنجی تحمل می‌کند، تشکر و تقدیر می‌نمایم و از خدای بزرگ برای عموم نصرت و توفیق می‌طلبم. امید است با توجه و عنایت حضرت بقیه‌الله ارواحنا له الفداء ملت مسمان هر چه زودتر موفق و منصور گردد. وَما تَوفیقِی إِلا بِاللهِ عَلَیهِ تَوکَّلْتُ و إِلَیهِ اُنیبُ.9 18 ج ل 73 مطابق 15 /7 /42 ـ مشهد
محمدهادی الحسینی المیلانی
توضیحات سند:
1. همانطور که در اینجا اشاره شده، این بیانیه پس از ورود آیت‌الله میلانی به مشهد از جانب ایشان صادر شده است اما خبر انتشار آن در آبان ماه همان سال در گزارش‌های ساواک مخابره شده است که ما به دلیل اهمیت اعلامیه، آن را در همین جا آورده‌ایم.2. قرآن کریم، سوره مبارکه اسراء، آیه 84.
3. در متن: واگزار
4. قرآن کریم، سوره مبارکه نوح، آیه 7.
5. قرآن کریم، سوره مبارکه انفال، آیه 42.
6. نهج‌البلاغه، خطبه 127.
7. در متن: فقعشلوا
8. قرآن کریم، سوره مبارکه انفال، آیه 46.
9. قرآن کریم، سوره مبارکه هود، آیه 88.