تاریخ سند: 18 بهمن 1344
موضوع: اطلاعیه
متن سند:
شماره: 651 ـ 9ـ 657 تاریخ:18 /11 /1344
از: اداره اطلاعات
به: ریاست شهربانی آبادان و مناطق نفت‌خیز
موضوع: اطلاعیه
طبق اطلاع واصله طرفداران آقای خمینی با مراجعه به شهاب اشراقی1و سید صادق لواسانی نماینده خمینی در تهران جهت عده‌ای طلبه معرفی‌نامه اخذ و آنها را به آن شهرستان اعزام تا وسیله شیخ عبدالرسول قائمی پیشنماز مسجد نو وسائل عزیمت آنها را به طور غیرمجاز به کشور عراق فراهم نماید. علیهذا خواهشمند است دستور فرمائید ضمن جلوگیری ازخروج این قبیل اشخاص حتی‌الامکان واسطه‌های این کار را شناخته و نتیجه را اعلام دارند.
رئیس اداره اطلاعات
گیرندگان: ریاست اداره اقامت اتباع خارجه و گذرنامه جهت اطلاع و اقدام مقتضی و اعلام نتیجه
ریاست شهربانی خرمشهر جهت اطلاع و اقدام مقتضی و اعلام نتیجه
اقدام‌کننده: امینی 17 /11
رئیس دایره: آرین‌نژاد 17 /11
توضیحات سند:
1. آیت‌الله شهاب‌الدین اشراقى: فرزند شیخ محمدتقى اشراقى و داماد حضرت امام خمینى (ره)، در 1304 ﻫ ش در قم زاده شد. پس از تکمیل دوره سطح به درس خارج فقه و اصول آیات عظام سید محمد محقق یزدى، بروجردى و حضرت امام(ره) حاضر شد. بعد از تبعید امام به ترکیه در 1343 ﻫ ش به عنوان وکیل تام‌الاختیار امام انتخاب شد تا به رتق و فتق امور بپردازد و در همین ارتباط فعالیت چشمگیرى در کمک‌رسانى به روحانیون مبارز و خانواده مبارزان داشت. پس از مدتى دستگیر و به همدان تبعید گردید و با سپرى کردن دوران تبعید به تهران منتقل شد و در منزلى تحت نظر مأموران امنیتى رژیم قرار گرفت. با اوج‌گیرى انقلاب اسلامى در 1357 و پس از تبعید آیت‌الله پسندیده، برادر و نماینده تام‌الاختیار حضرت امام، اشراقى دوباره از طرف امام به عنوان وکیل انتخاب شد و در قم به حل و فصل مسائل و رسیدگى به مشکلات پرداخت. پس از پیروزى انقلاب اسلامى، ایشان همواره در کنار امام بود و به عنوان مشاور عمل مى‌کرد و بارها به عنوان نماینده ویژه رهبر انقلاب، مسئول بررسى مسائل و مشکلات بسیارى شد. آیت‌الله اشراقى در 21 شهریور 1360 بر اثر سکته مغزى درگذشت و در جوار حرم حضرت فاطمه معصومه (س) دفن گردید. چندین تألیف درباره معارف دینى از او بر جاى مانده است. ر.ک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، آیت‌الله شهاب الدین اشراقی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1392.
منبع:
کتاب
آیت‌الله عبدالرسول قائمی به روایت اسناد ساواک صفحه 142
