موضوع: اعلامیه
تاریخ سند: 5 تیر 1357
موضوع: اعلامیه
متن سند:
[برگ خبر]به: ریاست شهربانی استان چهارمحال و بختیاری شماره: ۹۵۵۴/ه
از: سازمان اطلاعات و امنیت استان چهارمحال و بختیاری تاریخ ۵/۴/۳۷
موضوع: اعلامیه13570405
برابر اطلاعات واصله چند شب است در خیابان‌های شهرکرد1 منجمله خیابان ششم بهمن2 و خیابان‌های فرعی آن افراد ناشناسی مبادرت به پخش اعلامیه‌های مضره می‌نمایند.
ارزیابی خبر: خبر صحت دارد.
نظریه: خواهشمند است دستور فرمایید هرگونه اطلاعاتی به دست آمده در این مورد و نتیجه اقدامات معموله را به این سازمان اعلام نمایند.
رییس امنیت داخلی: رضوانی
رهبر عملیات: شادمانی
ــــــــــــــــــــــ
١- شهرکرد، مرکز استان چهارمحال و بختیاری در دشتی نسبتاً وسیع و در ارتفاع ۲۱۵۰ متر از سطح دریا قرار دارد که در میان مراکز استانها، بلندترین نقطه بوده و از این رو، «بام ایران» نام گرفته است. شهرستان شهرکرد از شمال و شرق به استان اصفهان، از جنوب به شهرستان بروجن و از جنوب غرب به شهرستان کیار و از غرب به شهرستان فارسان و کوهرنگ محدود می‌شود. این شهرستان دارای ۴ بخش (مرکزی، بن، سامان و لاران) به دهستان و ده شهر می‌باشد. این ده شهر عبارتنداز: فرخشهر، کیان، طاقانک، هفشجان، سورشجان، سودجان، نافچ بن و سامان. دهستان‌های هشت گانه این شهرستان عبارتند از: دهستان حومه، طاقانک، هوره، سامان، وردنجان، زاینده رود جنوبی، مرغملک و لار. در شهرستان شهرکرد، شش شهرک صنعتی با امکانات زیربنایی و مزیتهای نسبی و وسعت قابل قبول وجود دارد که عبارتند از: شهرک‌های صنعتی شهرکرد، هفشجان، سامان (دو شهرک)، بن و فرخشهر. در مورد وجه تسمیه و اطلاق نام دهکرد یا شهرکرد، تعابیر مختلفی موجود است. بعضی معتقدند که چون در اینجا نوعی لباس نمدین برای چوپان‌ها به نام کردین یا کردک درست می‌کردند، به نام «کرد» معروف شد.
در نظر دیگر اگر کلمه کرد را به چوپانان معنی کنیم. گله دارانی که در جابجایی فصلی این ناحیه، مستقر بوده‌اند، کم کم قلاع و مساکن ثابتی را به وجود آوردند و در آن ساکن شدند که مهمترین آنها همین شهرکرد است که به نام ده کردان، معروف شده است. یک قرینه در تأیید این مطلب، آن است که هم اکنون نیز گله داران منتسب به شهرکرد را، ترک می‌نامند در صورتی که اصلا زبان ترکی ندارند و لهجه و گویش مخصوص شهرکرد را دارند و این باور را در ما به وجود می‌آورد که کلمه کرد، ترک، الر، عمداً در زمان‌های گذشته به چوپانان و بیابانگردان که امرار معاش آنها از طریق دامداری صورت می‌گرفت، گفته می‌شد. نظر دیگر، اطلاق ده کرد را مربوط به قرن هفتم هجری و استقرار پاسگاه امنیتی (برای حفظ امنیت راهها) در این محل می‌دانند که نگهبانان آن کرد بوده‌اند. این وجه تسمیه بعید به نظر می‌رسد زیرا کمترین نشانه‌ای از خصوصیات زبان و لهجه‌ای که کردان بدان تکلم می‌کنند حتی با تغییرات کلی و حداقل در کمترین عده‌ی خانواده‌های موجود، به طور کلی وجود ندارد. از شهرستان شهرکرد، علما و عرفای بزرگی همچون آیت‌الله سید ابوالقاسم حسینی نجفی دهکردی، آخوند ملاحسین آقازاده بزرگ، آقازاده کوچک، آیت‌الله سید محمدجواد امامی، حاج سید کمال الدین نوربخش، آیت‌الله سید محمود و سید احمد نوربخش، آیت‌الله میرمحمد امامی (امام جمعه دهکرد)، حاج آقا مصطفی و حاج آقا مرتضی (میرزا) السید، حاج آقا رحیم حقانی، شهید آقا جلال بت شکن، آیت‌الله سید کاظم نوربخش، شیخ محمد کاظم روحانی، شیخ ملامحمدباقر منزوی چالشتری، شیخ محمدجواد اصولی هرچگانی، شیخ محمدحسین قلزم نافچی، ملامحمدعلی قدسی قهفرخی، شیخ علی دانش شهرکی، میرزا محمد و میرزا احمد مهدوی هفشجانی پا به عرصه‌ی وجود نهادند. شهرستان شهرکرد بیش از ۱۳۳۰ شهید، ۲۶۰۰ جانباز و ۵۲۷ آزاده تقدیم انقلاب اسلامی نموده است. شهرستان شهرکرد در سال ۱۳۸۵ بالغ بر ۲۵۷۷۹۵ نفر جمعیت داشته و دارای ۱۹۵ مسجد، ۷۸ حسینیه، ۱۵ کتابخانه عمومی و چند مجتمع فرهنگی و خانه فرهنگ می‌باشد. حاشیه زاینده رود، پیرامون پل زمانخان، منطقه حفاظت شده تنگ صیاد، آبگیر بن، سرچشمه فرخشهر، چشمه زنه هفشجان، منطقه شکار ممنوع شیدا، چشمه مایک سورشجان، باغات امامزاده پیراحمد، برخی جاذبه‌های گردشگری شهرستان شهرکرد را تشکیل می‌دهند. برخی آثار و ابنیه زیارتی و تاریخی شهرستان عبارتند از: امامزاده حلیمه و حکیمه خاتون شهرکرد، امامزاده سید محمد بارده، امامزاده سید بهاء الدین شیخ شبان، امامزاده بابا پیراحمد و مساجد جامع (خان)، اتابکان، ابومحمد واقع در شهرکرد، مساجد جامع چالشتر، شهرکیان، قلعه‌های چالشتر، بارده، شمس آباد و اتاق آیینه شهرکرد.
٢- نام قبلی خیابان ۱۲ محرم کنونی، ششم بهمن بوده است.