سازمان اطلاعات و امنیت کشور
تاریخ سند: 2 آبان 1339
سازمان اطلاعات و امنیت کشور
متن سند:
شماره: 1719 /19 ط پیرو شماره 1161 /19 ط ـ 17 /6 /39 و عطف به شماره 2626/ ج 3ـ1 /8 /39 آقای خلیل اسعد رزم آرا صاحب امتیاز روزنامه هفتگی مرد مبارز جهت رسیدگی و اظهار نظر به ضمیمه ارسال می گردد.از طرف وزیر کشور.
سپهبد علوی مقدم1
توضیحات سند:
1ـ سپهبد مهدیقلی علوی مقدم فرزند سرتیپ علیقلی علوی مقدم، در سال 1282 در تهران به دنیا آمد.او پس از پایان تحصیلات در مدرسه علوم سیاسی تهران در ژاندارمری استخدام شد و چندی بعد به فرانسه اعزام گردید.
علوی مقدم در فرانسه دوره سواره نظام را به پایان برد و در عین حال در رشته دامپزشکی تا اخذ درجه دکترا به تحصیل پرداخت.
او در سال 1308 به ایران بازگشت و در مشاغل مختلف نظامی به کار پرداخت.
مشاغل عمده علوی مقدم تا سال 1331 به شرح زیر بود : آجودانی دبیرستان نظام، ریاست سررشته داری ارتش، ریاست امور دواب و ایلخی، فرمانده گارد مرزی و گمرک، نماینده فوق العاده دولت در جنوب و فرمانده ژاندارمری.
مهدیقلی علوی مقدم در 30 تیر 1331 فرماندار نظامی تهران بود و در کشتار مردم تظاهرکننده نقش اصلی راداشت.
پس از صعود مجدد مصدق، او به اتفاق سرلشگر گرزن، رئیس ستاد ارتش، به عنوان یکی از مسؤولین درجه اوّل حادثه در باشگاه افسران بازداشت ولی پس از چند روز آزاد شدند، و مصدق به جای علوی مقدم، سرتیپ افشارپور را به همراه گروهی از امرای ارتش (سپهبد شاه بختی: سرلشگر گرزن و 10 سرتیپ) به علت تحریک علیه دولت بازنشسته کرد.
این عناصر به رهبری فضل اللّه زاهدی «کانون افسران بازنشسته» را به مرکز توطئه های خود بدل کردند.
علوی مقدم از چهره های فعّال در کودتای 28 مرداد 1332بود و به پاس این «خدمت»، توسط محمدرضا پهلوی به ریاست شهربانی کل کشور گمارده شد.
دوران ریاست علوی مقدم به شهربانی قریب به 8 سال به طول کشید و او در این سِمَت به درجه سپهبدی رسید.
با آغاز نخست وزیری دکتر منوچهر اقبال، علوی مقدم رقابت شدیدی را با او آغاز نمود و در عین حال در ستیز جدّی با تیمور بختیار، رئیس ساواک قرار گرفت.
اسناد مربوط روابط نزدیک علوی مقدم را، که یک چهره «انگلوفیل» سرشناس محسوب می شد، با اسداللّه علم نشان می دهد و قاعدتا باید اوجگیری جاه طلبی های علوی مقدم و تحریکات او علیه دکتر منوچهر اقبال را به تلقین های علم منتسب کرد.
توسعه نفوذ علوی مقدم، که طی دوران طولانی ریاست او به شهربانی به دست آمده بود، سبب شد که محمدرضا پهلوی در شهریور ماه 1339 او را محترمانه از پایگاه قدرتش به دور کند و در دولت شریف امامی در پُست وزارت کشور بگمارد.
این تحریک شاه علیه توطئه هایی که نه تنها شهربانی بلکه ساواک و اداره دوم ارتش را نیز فرا گرفته بود، چند ماه بعد به برکناری دو چهره ی مقتدر و جاه طلب دیگر ـ سپهبد تیمور بختیار رئیس ساواک و سپهبد حاجی کیا رئیس اداره دوم ارتش ـ انجامید.
(ر.ک : ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 2، صص 469 ـ 470 و 474)