حسین عمادی
تاریخ سند: 14 تیر 1356
حسین عمادی
متن سند:
از: مشهد تاریخ: 14 /4 /2536[1356] 13560414به: 312 شماره: 7942/ ﻫ 1
عطف 2302 /312- 8 /4 /36
حسین عمادی به مشهد مراجعت و توسط فردی طی یادداشتی به آقای محامی پیغام فرستاده که من در قم خدمت آقای پسندیده رسیدم، وی سفارش کرد به مناسبت درگذشت دکتر شریعتی1 بدون سر و صدا از وی تجلیل شود و اعلامیه در مشهد سه نفر امضاء نمایند، کافی است؛ در قم نیز آقایان ربانی2.مشکینی3 و خزعل4امضاء کرده بودند.5
نظریه شنبه . محامی به اظهارات عمادی اعتماد ندارد، معمولاً آقای پسندیده در چنین مواقعی خواسته‌های خود را طی یادداشت اعلام می‌دارد که نامبرده در این مورد بررسی می‌نماید.
نظریه چهارشنبه . به احتمال زیاد حسین عمادی پیغام فوق را به آقای محامی داده و در صورت صدور اعلامیه آقایان محامی . طبسی . خامنه‌ای امضاء خواهند کرد.
شیخان
محترماً به استحضار می‌رساند . شیخ حسین عمادی که از طلاب طرفدار خمینی است که مظنون به داشتن رابطه با گروه خرابکاران به اصطلاح مجاهدین خلق است. ضمناً شیخ غلامرضا محامی . شیخ عباس طبسی . سید علی خامنه‌ای از وعاظ طرفدار خمینی می‌باشند. 16 /4 /36
احضار و از آنها تحقیق و تذکر داده شود. پسندیده نیز در قم احضار و از وی تحقیق شود. ثابتی 16 /4
توضیحات سند:
1. دکتر علی شریعتی، فرزند محمدتقی، در سال 1312 ﻫ ش در روستایی از توابع شهرستان سبزوار متولد شد. تحصیلات متوسطه را در دبیرستان‌های مشهد به پایان برد و پس از گذراندن دوره‌ای در دانشسرای تربیت معلم، آموزگار یکی از روستاهای خراسان شد. چندی بعد با ورود به دانشگاه مشهد در رشته زبان و ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل شد. شریعتی برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در آنجا دکترا گرفت. آشنائی وی با لوئی ماسینیون، ژان‌پل سارتر، ژان برگ، جورج گورویچ و فرانتس فانون بر عمق یافته‌های علمی او افزود. تلاش‌های سیاسی دکتر شریعتی در خارج از کشور به‌طور جدی ادامه یافت تا جائی که وقتی در سال 1343 به ایران بازگشت، در مرز ترکیه دستگیر شد و شش ماه به زندان افتاد.پس از آزادی سخنرانی‌های او در دانشگاه مشهد و حسینیه ارشاد تهران توانست جوانان فراوانی را به پای افکار و آرای او بنشاند. همین توجه به همراه افشاگری‌های او علیه رژیم باعث شد که بار دیگر دستگیر و حبس شود. دکتر شریعتی پس از آزادی از زندان تصمیم به هجرت گرفت و راهی انگلستان شد، اما در 29 خرداد سال 1356، در عین ناباوری درگذشت و پس از انتقال به سوریه در زینبیه دمشق دفن شد.
2. منظور آیت‌الله عبدالرحیم ربانى شیرازى است که زندگینامه‌ی ایشان در صفحات قبل آورده شد.
3. آیت‌الله على‌اکبر فیض مشکینى، فرزند علی، در سال 1300 ﻫ ش در روستاى «آلنى» در یک فرسخى مشکین‌شهر به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایى و علوم قدیم را در مشکین شهر انجام داد. سپس به قم رفت و در حوزه علمیه آن شهر مشغول تحصیل شد و دوره خارج فقه و اصول را نزد مدرسان سرشناس حوزه علمیه قم از جمله آیات عظام محقق داماد، حجت کوه کمرى، بروجردى و امام خمینى (ره) فرا گرفت. بعد از قیام 15 خرداد 1342 سال‌هایى از عمر خود را در زندان و تبعید گذراند. وى یکى از مدرسین برجسته علم اخلاق و عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بود. آیت‌الله مشکینى پس از پیروزى انقلاب اسلامى، مسئولیت‌هاى زیر را به عهده گرفت:
حاکم شرع دادگاه‌هاى انقلاب، امام جمعه قم، امام جمعه موقت تبریز در مدت کوتاهى از سال 1360، سه دوره نماینده مجلس خبرگان رهبرى که همواره ریاست آن مجلس را عهده‌دار بود و عضو و رئیس شوراى بازنگرى قانون اساسى در سال 1368.
آیت‌الله علی‌اکبر مشکینی در سال 1386 دار فانی را وداع گفت و در جوار حضرت فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد.
یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب چهلم، آیت‌الله علی‌اکبر فیض مشکینی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1388.
4. آیت الله ابوالقاسم خزعلى، فرزند غلامرضا، در سال 1304ش در بروجرد متولد شد. تا ده سالگى به فراگیرى دروس ابتدائى پرداخت، سپس با خانواده راهى مشهد مقدس گردید و پس از طى دوره متوسطه، در سال 1321 ، در مدرسه نواب و مدرسه حاج حسن، ادبیات عرب و فقه را آموخت. سپس به قم مهاجرت کرد و مدت دوازده سال، محضر حضرت آیت‌الله بروجردى و دو سال محضر حضرت امام خمینی(ره) را درک کرد. آیت‌الله خزعلى در درس آیت‌الله محقق داماد تلمذ و از محضر مرحوم آیت‌الله علامه طباطبایى درک فیض کرد. ایشان در کنار تحصیل، به تدریس و تبلیغ مشغول گردید. بخصوص در خطابه و منبر، شهرت ویژه اى داشت و چون حافظ قرآن کریم و نهج البلاغه امیرمؤمنان بودند، بر محتوا و غناى منبرشان افزوده مى شد. در سال 1349 به جرم امضاء اعلامیه تأیید مرجعیت آیت‌الله خمینى به سه سال تبعید محکوم شد که شش ماه آن را تحمل کرد. سال 52 به بندر گناوه تبعید شد که پس از شش ماه مجدداً او را به دامغان تبعید نمودند. دو سال تبعید دامغان که به پایان رسید، در سال 1354 او را از مسجد الجواد تهران ربوده به زندان قزل قلعه منتقل کردند که 48 روز در انفرادى بود. در اردیبهشت سال 57 فرزندش حسین خزعلى در قم توسط نیروهاى گارد رژیم پهلوى به شهادت رسید. آیت‌الله خزعلی، پس از پیروزی انقلاب اسلامى، منشاء خدماتی فراوانی شد که یکی از آنها، عضویت در فقهاى شوراى نگهبان بود. ایشان در 25 شهریور 1394 در تهران درگذشت و در رواق دارالزهد حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
5. اداره کل سوم در پاسخ به این گزارش، طی نامه شماره 2567 /312- 19 /4 /36 دستور داده است: « منبع به نحو مقتضی توجیه که سعی نماید اصولاً اعلامیه‌ای در این زمینه تهیه نشود و چنانچه موفق نشد با در نظر گرفتن حفاظت منبع ابتدا عوامل دست اندرکار تهیه و محل چاپ اعلامیه دقیقاً شناسائی و چنانچه قصد عملی نمودن منظور خود را داشتند، افرادی که در چاپ اعلامیه دخالت دارند دستگیر و از محل چاپ بازرسی و نتیجه را اعلام دارند. ثابتی» بخش ضمائم