تاریخ سند: 11 مهر 1357
موضوع: مخابره تلگراف
متن سند:
به: 312 13570711تاریخ: 11 /7 /57
از: 10 ﻫ 1 شماره: 10707 /10 ﻫ
موضوع: مخابره تلگراف
در تاریخ 8 /7 /57 از جانب آیت‌اللّه حاج سیدحسین خادمى تلگرافى به عنوان احمدحسن البکر رئیس جمهورى عراق به بغداد مخابره و در آن نسبت به محاصره1 منزل خمینى اعتراض و این اقدام را براى جامعه تشیّع دردناک ذکر نموده است.
نظریه شنبه: رونوشت تلگراف مخابره شده به پیوست تقدیم مى‌گردد.
نظریه یکشنبه: ضمن تأیید متن خبر فتوکپى تلگراف منظور را به پیوست ایفاد مى‌گردد. ضمناً آیت‌اللّه خادمى به نمایندگى از طرف حوزه علمیه اصفهان اقدام به مخابره این تلگراف نموده است. دادار
نظریه چهارشنبه: نظریه یکشنبه مورد تأیید است. تکاپو
نظریه جمعه: نظریه چهارشنبه مورد تأیید است.
نظریه 10 ﻫ : نظرات سلسله مراتب عملیاتى تأیید مى‌شود.
شرف‌الدین 11 /7 نادرى
ملکى 11 /7 /57
توضیحات سند:
1ـ در 27 شهریور 1357 سفیر ایران در عراق با صدام حسین، معاون وقت رئیس جمهور عراق، ملاقات کرد و از دولت عراق خواست که محدودیتهایى جدى براى فعالیت‌هاى امام خمینى(س) در نجف فراهم کند. در اواخر شهریور 1357 وزیر خارجه ایران براى شرکت در اجلاس مجمع عمومى سازمان ملل متحد به امریکا رفت و در طول این اجلاس سه بار با وزیر خارجه عراق ملاقات کرد و اخراج امام از عراق خواستار شد و حاصل مذاکرات خود را به تأیید وزراى خارجه امریکا و اسرائیل رساند و در پایان ملاقاتها اظهار داشت که مقدمات اخراج امام از عراق آماده شده است. به دنبال این توافق 1 مهر 1357، منزل امام در نجف تحت محاصره و مراقبت نیروهاى عراق قرار گرفت و از امام خواسته شد که از مصاحبه با خبرنگاران و ایراد سخنرانى و نوشتن اعلامیه خوددارى کنند. اما امام به اخطار عراق اعتنایى نکردند. خبر محاصره منزل امام در نجف موجى از اعتراض در میان مسلمانان انقلابى جهان، به ویژه مردم مسلمان ایران که در حال نهضت اسلامى بودند، ایجاد کرد. مراجع، علما و روحانیون و شخصیتهاى سیاسى داخلى و خارج از کشور با انتشار اطلاعیه‌ها و ارسال تلگرافها، به مجامع مختلف به این اقدام اعتراض کردند و بازاریان، کارمندان، دانشگاهیان و دیگر طبقات دست به اعتصاب و راهپیمایى زده و رژیم ایران را مسئول اقدام عراق دانستند. بین تظاهر کنندگان و نیروهاى رژیم چند بار برخوردهاى خونینى روى داد که به وخیمتر شدن اوضاع منجر گردید. در این احوال ساواک فریبکارانه اعلام کرد که محدودیت آمد و رفت در اقامتگاه امام و محاصره منزل ایشان صحت ندارد. اما مردم که اخبار و وقایع نجف را دنبال کردند آرام نشدند تا آنکه رژیم ناگزیر گردید به مقامات عراق متوسل شود. در تاریخ 10 مهر 1357، هیئتى از بلند پایگان امنیتى ایران وارد بغداد شدند و با سعدون شاکر ملاقات کرده و پس از مذاکراتى به این نتیجه رسیدند که نمى‌توان به اجراى محدودیتها ادامه داد اما در عین حال آزاد گذاشتن امام نیز به صلاح ایران و عراق نخواهد بود. به همین جهت در صدد بر آمدند به طور غیر مستقیم و از راه ایجاد تضییقات براى نزدیکان و یاران امام، ایشان را مجبور به ترک عراق کنند. سرانجام امام از عراق خارج شدند و قصد داشتند از راه کویت عازم سوریه شوند. اما مقامات کویتى اجازه ورود ندادند و امام ناگزیر به عراق بازگشتند. ایشان چون مطلع بودند که به سبب نفوذ امریکا در میان دول اسلامى و روابط دوستانه آنها با شاه در هیچ یک از کشورهاى اسلامى اجازه فعالیت سیاسى نخواهند یافت، سرانجام به پاریس رفتند.
منبع:
کتاب
آیت‌الله حاج آقاحسین خادمی به روایت اسناد ساواک صفحه 443
