تاریخ سند: 29 مهر 1347
متن سند:
ریاست محترم سازمان امنیت و اطلاعات کشور در مجله شریفه سپید و سیاه شماره مسلسل 785 ـ 24 /7 /47 رپرتاژی از آلاشت سوادکوه زادگاه مقدس شاهنشاه کبیر رضا شاه نوراللّه مرقده به قلم آقای مهندس هوشنگ پورکریم1 به نام کتاب آلاشت درج است که سراپا ناسزا و خالی از حقیقت بوده و گویا نویسنده علاوه بر بی اطلاعی نظر سوئی و یا اهانتی به زادگاه و مردم آنجا داشته است.در سطر نوزدهم صفحه 8 (جمله مردمی که اعلیحضرت رضا شاه کبیر از میان آنان برخاسته اند پیش از آنکه با زمین و کشت و زرع مأنوس باشند به چوپانی و گالشی خو گرفته اند) و همچنین در ستون سوم همان صفحه جملاتی از شاهنشاه آریامهر نقل و اظهار نموده است که پدرم در استان مازندران به دنیا آمده و از نژاد اصیل ایرانی می باشد و سمتش افسر بوده در صورتی که این آقای درستکار و امین فقط نقل قول کرده از اینکه شاهنشاه آریامهر در کتاب انقلاب سفید پدربزرگشان را افسر معرفی نموده ولی او شخصا که بنا به قولش به آلاشت رفته تمام اهالی را گالش و چوپان دیده اولاً در تمام شهر و ده نزدیک به جنگل عده معدودی به کار دامداری می پردازند که ربطی به اشخاص بزرگ و متعین و خوانین سابق ندارد.
خاندان پهلوی و پهلوان از زمان شاه عباس کبیر به مقام افسری و پهلوانی مفتخر بوده اند و خدمات لشکری و کشوری این تیره بزرگ به کشور و مملکت سابقه تاریخی دارد مرادعلی سلطان جد اعلای این خاندان در جنگ هرات پس از رشادت و خدمت شربت شهادت نوشیدند چراغعلی خان سرهنگ و برادرش سرهنگ عباسعلی خان در زمان سلطنت ناصرالدین شاه مالیات هفت ساله استان لرستان را دریافت و به خزانه مملکت تحویل دادند و در ازاء این خدمت بزرگ به مقام ایالتی مازندران منصوب شدند.
سرهنگ فضل اللّه و سرتیپ ابوالحسن خان صمصام السلطان و یاور عبداللّه خان و فتح اللّه سلطان و صدها افسر دیگر به کشور خدمت نموده که شرح کلیه باعث تطویل است.
شاهنشاه کبیر رضا شاه پهلوی فرزند برومند عباسعلی خان سرهنگ از میان این قوم سلحشور و پاک نژاد اصیل ایران به وجود آمد و نویسنده بی اطلاع عموم جمعیت 8 هزار نفری آلاشت را گالش و چوپان و با پاپوش چارق و پوشاک نمدی و کلاه پوستی و دست بافت شرفی معرفی می نماید، زهی بی فکری نویسنده.
اگر غرض و مرضی نداشت از کتاب تاریخ طبری و مرعشی و اعتمادالسلطنه و شروین استفاده می کرد و می دید که در آلاشت چهل نفر علماء و مجتهد داشت که در تاریخ اعتماد السلطنه مرقوم است و آیا می شود باور کرد که گالش و چوپان به مقام اجتهادبرسد و یا صدها نفر افسر و هزاران نفر کارمند عالیمقام و جزء کارگران فنی و غیره تحویل اجتماع بدهند اینکه می نویسد صبح سرد زمستان به آلاشت رفتم خواستند دروغ و کذب گفتار او عموم مردم را گالش معرفی و شاهنشاه بزرگ را هم از میان گالش ها برخاسته تلویحا توهین کرده باشند.
در فصل زمستان حشم داران در قشلاق که با آلاشت 8 فرسنگ فاصله دارند مقیم اند.
ایشان که مدعی اند به آلاشت رفته اند و گاوبنه در 10 فرسخی حومه شاهی و بابل است در گاوبنه چه می کردند از گالشها خواستند کتاب رضاشاه و آلاشت را تألیف نمایند، زهی دروغگو و قسم یاد می کنم که آقای مهندس اصلاً به آلاشت نرفته و در حدود شیرگاه شرح مبتذلی را سرهم کرده و عکس آلاشت را معلوم نیست از کدام خرابه و جهنم دره تهیه نموده است.
استدعا دارم این رپرتاژ را نفی و بعدها هم وسیله مخبری امین و وطن پرست که از اشخاص بصیر و مطلع آلاشت پرسش نماید تهیه گردد.
با تقدیم احترام فائقه.
آیت الله رفعتی آلاشتی 29 /7 /47 در کلاسه 241521 بایگانی شود.
5 /8 /48
توضیحات سند:
1ـ هوشنگ پورکریم فرزند علی اکبر در سال 1314 ه ش در بندر انزلی متولد شد.وی دوره ابتدایی را در دبستان سعدی و دوره متوسطه را در دبیرستان های فردوسی انزلی و اسلامی رشت به پایان رساند.
نامبرده توسط فردی بنام کوچکیان به سازمان جوانان حزب توده معرفی و مسئول حوزه بوده و قبل از 28 مرداد 32 چندین بار دستگیر و بمدت 6 ماه زندان و به اتهام داشتن فعالیت مضره کمونیستی از دبیرستان اخراج گردید.
مشارالیه در سال 33 مجددا دستگیر و مدت 6 ماه در زندان بسر برد و طبق گفته خودش پس از آزادی از زندان هیچ فعالیت سیاسی نداشته است.
وی در سال 1338 با دیپلم هنرستان هنرهای زیبا در اداره هنرهای زیبا استخدام شد و در سال 1340 کارمند فرهنگ بود و در سال 42 در حالیکه کارمند اداره کل موزه ها و فرهنگ عامه هنرهای زیبای کشور بود با دادن تعهد همکاری در کار ماندگار شد.
هوشنگ پور کریم در سال 49 جهت ادامه تحصیل و تحقیق به فرانسه رفت و به جمع دانشجویان کنفدراسیونها پپوست و در سال 52 با دریافت فوق لیسانس جامعه شناسی روستایی به کشور مراجعت نمود.
نامبرده در سال 53 رئیس قسمت تحقیقات روستائی مرکز پژوهشهای مردم شناسی بود.
مشارالیه در سال 55 عهده دار تألیف یک مونوگرافی برای اولین روستائی که مورد اصلاحات ارضی قرار گرفته بود، شد که مورد تشویق ساواک قرار گرفت و گفته شد با جدیتی که در کار دارد، این کتاب در دی ماه منتشر خواهد شد.
وی در سال 61 از کار در آموزش عالی بازنشست و در سال 62 به شوروی متواری گردید.