تاریخ سند: 17 آذر 1347
موضوع : روضه خوانی در مسجد جامع گرمخانه
متن سند:
به : 316
از : 20 ه 3 شماره : 33410 /20 ه 3
شیخ غلامحسین جعفری در ساعت 1230 روز 10 /9 در مسجد فوق الذکر
در حال ایستاده اظهار داشت من منظورم از گفتار خود این نیست که ریاست کنم
بر مردم من وظیفه دارم برای مراجع دعا نمایم و هر کدام از مراجع که برای اسلام
از خود گذشتگی دارند و دلشان برای اسلام سوخته است تایید نمایم ولی آنهایی
که با دستگاه ها ساخته اند و برای زندگی مرفه اسلام را نادیده می گیرند هر چه
زودتر خدا شرشان را از سر اسلام کوتاه فرماید.
به هر حال هر گاه فرصتی باشد و
مردم به مسجد بیایند و به مطالب اسلام و قرآن گوش بدهند من ناچارم بگویم ولو
اینکه مرا به جایی ببرند (یعنی تبعید کنند) باکی نیست پارسال هم فشار آوردند و
مرا به کربلا راندند من از خدا می خواهم مرا به آنجا ببرند یا به جای دیگر خلاصه
اگر شما به مسجد بیایید من ناچارم هر چه مصحلت اسلام است برای شما بگویم
بعد از بیانات جعفری سید عبدالرسول حجازی به منبر رفته و درباره تقیه کردن
صحبت کرد و اظهار داشت حضرت امام موسی بن جعفر دارای چند اسم بود و با
اینکه تقیه می کرد باز هم فعالیت می نمود هرگاه هارون الرشید از لفظ موسی بن
جعفر بدش می آمد مردم به نام دیگرش مسائل امام را برای یکدیگر می گفتند.
نامبرده در بین سخنان خود اسم خمینی را با نام اصلیش می برد مثلاً می گفت حاج
آقا روح اله
فرموده است آقایان معنی تقیه این نیست که بی سر و صدا و با کمال آرامش عبا سر بکشند و نعلین زرد به پا
کنند و صاف بروند و صاف برگردند به هر حال اگر حوادثی روی ندهد در این زمینه برای شما صحبت
می کنم.
در پایان برای روحانیون مخصوصا آنهایی که بیشتر در فکر اسلام بوده و برای اسلام متحمل
هرگونه مشقت شده اند دعا کرد بعد برای نابودی قوم یهود و همچنین کسانی که یهود را تقویت می کنند دعا
کرد.
اداره کل سوم ـ 16 /9
منبع:
کتاب
آیتالله حاج شیخ غلامحسین جعفری همدانی به روایت اسناد ساواک صفحه 288