تاریخ سند: 28 شهریور 1345
موضوع: تشکیل جلسه در منزل سید مرتضی پسندیده (برادر خمینی)
متن سند:
از :22ﻫ تاریخ:28 /6 /1345
به: 316 شماره: 557 /22
موضوع: تشکیل جلسه در منزل سید مرتضی پسندیده (برادر خمینی)
پیرو: 539 /22 ـ 21 /6 /45
پس از اینکه به علت اداء سخنان تحریکآمیز از ورود به منبر شیخ محمد یزدی جلوگیری گردید از ساعت 15 /14 الی 18 مورخه 13 /6 /45 جلسهای با شرکت عدهای وعاظ به نام شیخ محمد حسین آلطاهر،1 شیخ محمد صادق آلطاهر، شیخ محمد مهدی غفاری، سید مهدی غضنفری و شیخ محمد حبیبالهی2 در منزل سید مرتضی پسندیده3 تشکیل و در نتیجه طبق نظر حاضرین در جلسه از تاریخ فوق مجالس روضهخوانی خمین تعطیل و چون به مقاصد سوء خود که کسب اجازه استفاده از منبر شیخ مذکور باشد موفق نمیشوند ناچار وی را به قم روانه و از تاریخ 15 /6 /45 مجالس روضه خوانی مجدداً تشکیل و انتظامات کامل برقرار میگردد.
اصل در پرونده 178 ـ ح ـ ج بایگانی است.
در پرونده سیدمرتضی پسندیده بایگانی شود 3 /7
32 ـ پ ـ س
توضیحات سند:
1. حجتالاسلام محمدحسین آلطاهر خمینى، فرزند احمد در سال 1308 ﻫ ش در خمین متولد شد. وى پس از خواندن مقدمات و مبادى اولیه، در سال 1325 شمسی به قم رفت و بعد از خواندن دروس سطح حوزه از محضر حضرات آیات بروجردى، شیخ عبدالنبى عراقى، مرعشى نجفى، امام خمینى(ره)، گلپایگانى و شریعتمدارى بهرهمند شد. وى صاحب تألیفاتى از جمله رساله الهدایه، رساله در تواریث الزوجین، فضائل الشیعه، شرح فارسى سیوطى و ... مىباشد. ایشان در 30 خرداد 1354 در راه سفر به مشهد مقدس و زیارت حضرت امام رضا علیهالسلام، در اثر سانحه اتومبیل، به همراه دو فرزندش دارفانى را وداع گفت.
(ر.ک: گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازى، ج 5، ص 24 و ج 7، ص 490)
2. حجتالاسلام شیخ محمد حبیبالهى، فرزند رجبعلى در سال 1278 ﻫ ش در شهرستان نجفآباد به دنیا آمد. مدت قریب به 15 سال در حوزههاى علمیه شهر اصفهان و نجف اشرف به تحصیل علوم دینى پرداخت و پس از آن نیز ضمن خدمت در سنگر منبر و جماعت، در مدرسه فیضیه قم نیز به ادامه تحصیل مشغول بود.
در گزارشى از ساواک به تاریخ 1 /10 /49 او چنین معرفى شده است: «مشارالیه یکى از طرفداران روحالله خمینى است که با روحانیون مخالف در تماس نزدیک بوده و از ایادى برادران خمینى و تحت تأثیر آنان مىباشد. نامبرده ضمن عدم شرکت در مراسم نیایش 15 بهمن و مراسم ملّى، به نفع خمینى تبلیغ نموده و در منبر او را دعا کرده است.»
حجتالاسلام حبیبالهى که در شهر خمین به عنوان امام جماعت فعالیت داشت و در سال 1356 ممنوعالمنبر گردید، در مراسم چهلمین شب شهادت آیتالله سیدمصطفى خمینى سخنرانى کرد و در سال 1357 به علت فعالیت زیاد به نفع انقلاب اسلامى، بازداشت و مدتى در زندان به سر برد.
3. آیتالله سیدمرتضى پسندیده، فرزند سیدمصطفى خمینى و برادر بزرگ امام خمینى(ره) در 1274 ش در شهرستان خمین متولد شد. پس از طى مقدمات، در سال 1288ش عازم اصفهان شد و نزد بزرگانى چون حاج آقا رحیم ارباب، شیخ على یزدى، سید على نجفآبادى و آیتالله خاتونآبادى تلمذ نمود و پس از پایان دوره سطح و خارج فقه و اصول، به خمین مراجعت کرد و ضمن اقامه نماز جماعت به تدریس فقه، اصول، منطق، کلام و ادبیات پرداخت که از جمله شاگردان وى حضرت امام خمینى(ره) بود. در دوران سلطنت رضاشاه به دلیل مخالفت با قانون لباس متحدالشکل مورد غضب حکومت و مأموران رژیم قرار گرفت. وی به هنگام اشغال ایران توسط نیروهاى متفقین در جنگ جهانى دوم، به اتهام جلوگیرى از تأمین نان و ارزاق براى نیروهاى اشغالگر، محکوم به تبعید شد. در جریان مبارزات ملى شدن نفت از این نهضت پشتیبانى کرد و با سران و رهبران نهضت ارتباط داشت. آیتالله پسندیده در روز قیام 15 خرداد 1342 با سخنرانى پرشورى در میدان مرکزى شهر خمین، حمایت خود را از حضرت امام و اهداف نهضت اسلامى ابراز داشت و در اعتراض به بازداشت حضرت امام، به همراه جمعى از روحانیون به تهران سفر نمود. پس از تبعید حضرت امام خمینی(ره)، فعالیتهاى او همواره تحت کنترل مأموران ساواک قرار داشت. پس از مدتى به قم مهاجرت کرد و به عنوان وکیل تامالاختیار حضرت امام(ره) در اخذ سهم امام و پرداخت شهریه طلاب و حمایت از روحانیون مبارز مجاهدت کرد، تا سرانجام به خمین تبعید گردید، اما پس از چندى به قم بازگشت و سپس به جرم شرکت در مجالس سوگوارى در منزل امام بازداشت و مجدداً به خمین تبعید شد. با اوجگیرى انقلاب اسلامى در خرداد 1357 به سه سال تبعید در انارک یزد محکوم گردید و در پى بىاعتنایى به این حکم و بازگشت به قم، حکم تبعید وى به داران فریدن صادر شد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى بهرغم موقعیت ویژهاى که از جهت علمى و سابقه مبارزه داشت، همچون گذشته وکالت حضرت امام(ره) در امور شرعى را بر هر عنوان و سمتى ترجیح داد و سر انجام در آبان 1375 به دیار باقى شتافت.
ر.ک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، آیتالله سیدمرتضی پسندیده، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی.
منبع:
کتاب
آیتالله حاج شیخ محمد یزدی صفحه 77