تاریخ سند: 11 اردیبهشت 1344
گزارش
متن سند:
محترما معروض می دارد ساعت 30 /9 صبح
روز 8 /2 /44 آقای گلپایگانی در مسجد اعظم
بدون بلندگو در بالای منبر قرار گرفته، مدت
نیم ساعت مثل هر روز به درس گفتن شروع
نموده سپس از جیب خود قرآن کوچکی بیرون
آورده چند آیه ای عنوان نموده و بعد اظهار
نمودند آقایان فضلا که می خواهند به عنوان
تبلیغ دینی به شهرستانها بروند یکی از
معنی های این آیه را در نظر گرفته و پیرامون
آن صحبت کنند و معنی آن این است که
هرگونه حرفی زدند به رضای پروردگار عالم
باشد نه به هوی و هوس مردم مثلاً واعظی به
منبر می رود و مصیبت دروغی بگوید مردم گریه کنند من می خواهم هرگز این گریه را نکنند شما
حرفی بزنید که هوی و هوس در او نباشد حرف شماها باید طوری باشد که رضایت خدا و رسول
را فراهم نماید و نیز آقایانی که می خواهند تشریف ببرند من یک خبر خوشحالی برای دو یا سه
روز دیگر دارم و از آن ناامید هم نیستم آنانی که در این جا تشریف دارند مطلع و آقایانی که در
اینجا نیستند با اطلاع خواهند شد.
انشاءاللّه (آمین حضار) و روز 14 محرم نیز همین جا صحبت
خواهم کرد و توفیق همه آقایان را از درگاه خداوند متعال خواستارم.
10 /10 ـ مجلس خاتمه و
جمعیت طلاب که در حدود 250 نفر بوده با آرامش متفرق شدند.
مراتب گزارشا به عرض
می رساند.
رونوشت برابر با اصل است
11 /2 /54
منبع:
کتاب
آیتالله العظمی حاج سید محمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک - جلد اول صفحه 175