متن سند:
عید نداریم روزی که دگرگون شود احکام خدا عید نداریم روزی که ز مرجع شود اعلان عزا عید نداریم روزی که جوانان و عزیزان سلحشور بزندان تبعید بود رهبر شایسته ما عید نداریم روزی که هزاران حق طلبان زیر شکنجه گردند بخون غوطه ور از ظلم و جفا عید نداریم در روز اسفناکترین فاجعه های قم و تبریزکه محو نخواهد شد از این خاطره ها عید نداریم از وضع کنونی نبود هیچکس راضی و خشنود آنگاه که آشوب بود در همه جا عید نداریم روزی که جرائد بنمایندگی از فرقه مُزدور توهین نمایند بتمام علماء عید نداریم آنگاه که تبعید بود عده ای از روشنفکر و آگاه دانشجو و بازاری و جمعی از فضلاء عید نداریم در تازه ترین روزیکه آغشته بخون جسم عزیزان نگذشته چهل روز خون شهدا عید نداریم1توضیحات سند:
1 ـ این شعر که طلیعه کتاب چهارم قرار گرفته در قریه «تنگ چنار» واقع در یکصد کیلومتری شهر یزد روی دیوار چسبانده شده بود.مأموران ژاندارمری آن را پیدا می کنند و خبر کشف این «اشعار ضد میهنی» را به ساواک یزد گزارش می دهند.
با وجود واکنشهای سیاسی گروههایی از مردم نسبت به نوروز 1357 که سعی کردند نشان دهند رویاروییهای رژیم در زمستان سال 56 با مردم شهرهای قم و تبریز، نوروز شادی را به کهنه روزی غم انگیز بدل کرده، محمدرضا پهلوی در این روز (1 /1 /57) پیامی به مناسبت آغاز سال نو داد و خود را «رهبر سرنوشت ملت» ایران نامید.
شاه در این پیام عمل به کتاب «به سوی تمدن بزرگ» را تنها راه تأمین سرافرازی و نیکبختی ملت دانست.
او به ادامه مبارزه با گران فروشی در سال جدید تأکید کرد و در باره موقعیت بین المللی ایران گفت: «کشور ما سال موفقیت آمیز دیگری را به پایان رسانید و همچنان به صورت یک کانون ثبات و آرامش نقش خویش را در دنیای آشفته و بحرانی در راه پشتیبانی از اصول صلح و تفاهم ایفا کرد.
» (بولتن خبرگزاری پارس / ش 1 / صص 1 تا 3) و در مورد اوضاع سیاسی کشور گفت: «با آزادیهای فراوانی که اکنون در کشور ما وجود دارد امکان سوء استفاده از این آزادیها از جانب عواملی با ماهیت شناخته شده امری قابل پیش بینی است.
منتها استحکام و نیروی نظم اجتماعی و یکپارچگی ملی ما طوری است که هر تلاشی از این قبیل، پیشاپیش محکوم به شکست است.
» (همان منبع) با این حال تاریخ در سال 1357 بر خلاف میل و گمان شاه ورق خورد.