موضوع: سخنرانی ناصر مکارم شیرازی
تاریخ سند: 27 شهریور 1352
موضوع: سخنرانی ناصر مکارم شیرازی
متن سند:
به: 312 شماره: 5411 /20ه12 از: 20ه 12 بعدازظهر روز 21 /6 /52 جلسه سخنرانی نامبرده فوق واقع در مسجد ارک تشکیل گردید و مشارالیه راجع به مسئله طرح حکومت اسلامی از نظر حضرت علی و فرامین آن حضرت به مالک اشتر تحت عنوان این‌که: ای مالک در حکومت خود تشویق و تنبیه1 را برای همه مردم یکسان به مرحله اجرا بگذار و این‌که در دنیای امروز می‌گویند خون را با خون نباید شست و قاتل را پس از ارتکاب به اعمال قتل و جنایت بایستی تحت تعقیب قرار داد مطالبی عنوان و اضافه کرده که: در کشور سوئد و نروژ که جوانان را آزاد گذاشته‌اند و نتیجه‌ای که عاید آن کشورها شده است موجبات عقب‌ماندگی آنان شده و بایستی جوانان را کنترل تا مسائل تشویق و تنبیه را از نو به مرحله اجرا گذارند.همان‌طوری‌که در جراید خوانده‌اید در آمریکا آزادی جوانان باعث شده محلی را کشف نمایند که تاکنون هم‌جنس بازان چهل نفر هم‌جنس خود را پس از تجاوز به قتل برسانند و این‌که تشویق نبایستی فقط برای چند قهرمان ورزشکار کشتی یا فوتبال اختصاص داده شود.
ناطق سپس گفتاری چند از شخصیت امام زمان بیان داشته و اشاره نمود که: نامه‌ای از شخصی از ارسنجان دریافت داشته و نامه حاوی این بوده که هفتاد آبادی ارسنجان فاقد حمام و مسجد می‌باشد.
حال با توجه به این ما انتظار ظهور امام زمان را داریم دشمنان اسلام در تمام کشور از ده و روستا گرفته و یا در همین گوشه و کنار تهران در ورامین دست به فعالیت‌هایی زده‌اند اما ما باید فقط منتظر دیدار آن حضرت باشیم.
نظریه یکشنبه: شنبه مورد اعتماد است و تشکیل جلسه و عنوان مطالب فوق از ناحیه مکارم شیرازی عنوان شده است.
شرر نظریه چهارشنبه: نظریه یکشنبه مورد تأیید است.
سپاهی آقای وثوقی - 21 /6
توضیحات سند:
1ـ فراز 35 و 59 و 60 عهدنامه مالک اشتر: «هرگز نیکوکار و بدکار در نظرت یکسان نباشد.زیرا نیکوکاران در نیکوکاری بی‌رغبت و بدکاران در بدکاری تشویق می‌گردند، پس هر کدام از آنان را براساس کردارشان پاداش ده ...
پس آرزوهای سپاهیان و نظامیان را برآور و همواره از آنان ستایش کن و کارهای مهمی که انجام داده‌اند برشمار، زیرا یادآوری کارهای ارزشمند آنان، شجاعان را برمی‌انگیزاند و ترسوها را به تلاش وا می‌دارد، ان‌شاء‌الله.
و در یک ارزشیابی دقیق، رنج و زحمات هر یک از آنان را شناسایی کن و هرگز تلاش و رنج کسی را به حساب دیگری نگذاشته و ارزش خدمت او را ناچیز مشمار، تا شرافت و بزرگی کسی موجب نگردد که کار کوچکش را بزرگ بشماری، یا گمنامی کسی باعث شود که کار بزرگ او را ناچیز بدانی.
» (همان، صفحه 571 و 577 و 578)