موضوع: هدایت‌اله فهیمی واعظ(بابل)
تاریخ سند: 23 بهمن 1356
موضوع: هدایت‌اله فهیمی واعظ(بابل)
متن سند:
از: 2ﻫ ب تاریخ: 23 /11 /36 13561123به: 2ﻫ1 و 312 شماره: 2536 /2 ﻫ ب
موضوع: هدایت‌اله فهیمی واعظ(بابل)
پیرو: 2404 /2ﻫ ب - 10 /11 /36
در ملاقاتی که ظهر مورخه‌ی 20 /11 /36 با شیخ فهیمی صورت گرفت یادشده اظهار داشت که برای چهلم (شهیدان قم) 1مراسم وسیع و عمیقی در پیش است نامبرده در پاسخ این سئوال که چه روزی است. جواب داد روز مراسم هنوز معلوم نیست ولی بسیار گسترده است و نیز می‌گفت که رقم (شهیدان) خیلی بیشتر از شایعات است، بیش از 400 نفر راجع به نشریه و تراکت تازه جواب داد جدیداً چیزی به دستم نرسیده و افزود البته به محض وصول ارسال خواهم داشت.
نظریه‌ی شنبه: توجه آن سازمان را در مورد خبر مراسم چهلّم جلب می‌نمایم.
نظریه‌ی یکشنبه: با توجه به صداقت منبع خبر صحت دارد اصلح است در زمینه‌ی برگزاری مراسم چهلّم معدومین قم پیش‌بینی‌های لازم معمول گردد. مرعشی 3 /11 /36
در ساعت 10 روز6 /11 /36 به بخش 312 واصل گردید.
توضیحات سند:
1ـ چهلم شهداى قم 29 /11 /56 در تبریز: خبر جنایت تاریخى در شهر قم در سرتاسر ایران پیچید. با آگاهى توده‌ی مردم از این خبر، موج تنفر و انزجار عمومى نسبت به رژیم و همدردى و پشتیبانى از مراجع معظم و حوزه‌هاى علمیّه، فضاى کشور را فراگرفت. چند روز قبل از فرارسیدن اربعین شهداى قم، حضرات آیات با صدور بیانه‌اى جداگانه، مردم را به شرکت در مراسم این روز دعوت کردند و خواستار اعلان انزجار مجدد شدند متقابلاً، سردمداران رژیم نیز با ایجاد رعب و وحشت، سعى کردند از هرگونه فعالیّت به اصطلاح اخلالگرانه جلوگیرى به عمل آورند. مزدوران ساواک در تمام شهرها به حالت آماده‌باش درآمده بودند و کوچکترین حرکت غیرعادى را به اداره آگاهى گزارش مى‌کردند. احتمال درگیرى میان مردم و مأموران شهربانى و ساواک هر لحظه شدیدتر مى‌شد....در شهر تبریز هنگامى که مردم با درهاى بسته مساجد مواجه شدند و مراکز مذهبى خود را در محاصره‌ی مأموران ساواک دیدند، بى‌اختیار با خشم و خروش به مقابله برخاستند. در این حرکت که به قیام سراسرى مبدل شد، چندین تن از مردم سلحشور تبریز به دست دژخیمان شاه به شهادت رسیدند. این رویداد در این روز، 29 بهمن به عنوان نقطه عطفى در تاریخ انقلاب اسلامى ایران به ثبت رسید.
عبدالرحیم اباذرى، انقلاب اسلامى در شهرستان میانه (تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامى)، صص 152 - 154.