موضوع: فعالیت برای تعیین مرجع تقلید شیعیان
تاریخ سند: 23 مهر 1340
موضوع: فعالیت برای تعیین مرجع تقلید شیعیان
متن سند:
شماره: 3188 /312 حجت الاسلام ضیاءالدین نوبختی اظهار می داشت علیرغم کوشش هایی که در محافل مذهبی و بازاریان منتسب به روحانیون به منظور تثبیت مقام و مقر مرجع تقلید در ایران به عمل می آید رشیدیان و دارودسته او برخلاف نظر کلیه مراجع دینی و روحانی برای جلب انظار عامه و حتی روحانیونی که مربوط به آنان می باشند به طرف داری از آیت اله حکیم1 که مقر نامبرده در عراق می باشد کوشش های فراوانی مبذول می دارند شایع است که به جهت نیل به این منظور وجوهی نیز به مصرف می رسانند.اصل در پرونده آیت الله حکیم به پرونده اسداله رشیدیان ضمیمه شود.
321 ـ 16 /8 /40 بایگانی شود.
18 /7 /40 بهره برداری شد به اداره اقدام ارائه شود.
29 /7 /40
توضیحات سند:
1ـ سید محسن حکیم یکی از فقها و مراجع نامدار شیعه در سال 1306 ه ق در یک خاندان علم و تقوا در بیت جلیل در لبنان متولد شد.پدرش علامه سید مهدی حکیم (متوفی 1312) و مادرش نواده آیت الله آقا شیخ عبدالنبی کاظمی، صاحب کتاب «تکمله الرجال» می باشد.
خاندان حکیم یکی از خاندان های اصیل و عرب در عراق می باشد که شخصیت های علمی و اجتماعی بزرگی از آن برخاسته اند.
آیت الله حکیم از محضر علما بزرگی چون حاج سیدمحمد کاظم یزدی، حاج شیخ محمدکاظم خراسانی، میرزای نائینی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ الشریعه اصفهانی و برخی دیگر تلمذ نموده است.
مرحوم آیت الله حکیم بعد از رحلت آیت الله العظمی بروجردی، مرجعیت عامه شیعه را به دست گرفت و در تنظیم امور اداری حوزه های علمی و تأسیس مدارس و تربیت مبلغین سعی و کوشش بلیغ مبذول داشت و در غنا بخشیدن به فرهنگ اسلامی شاگردانی را تربیت نمود.
ایشان یکی از موفق ترین مراجع تقلید شیعه در امر تألیف و تصنیف بود.
با وجود آن همه مشاغل مرجعیت باز دست از تألیف و تصنیف برنمی داشت و آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت، گفته شده از آیت الله حکیم پرسیدند: نظرش درباره سیاست و دخالت علما در آن چیست؟ او با صراحت فرمود: «اگر معنی سیاست اصلاح امور مردم روی اصول صحیح عقلانی و رفاه حال و آسایش بندگان خدا باشد (کما این که ظاهر امر آن است که معنی صحیح سیاست همین باشد) اسلام، تمامش همین است و جز سیاست چیز دیگری نیست و علما غیر از این کار دیگری ندارند.
و اگر منظورمعنی دیگر می باشد اسلام از آن بیگانه و دور است».
به همین دلیل او در امور جاری سیاسی و اجتماعی دخالت داشت از جمله : 1ـ شرکت در جهاد مردم عراق علیه استعمار انگلستان 2ـ تکفیر حزب شیوعی و اشتراکی 3ـ کمک به جنبشهای آزادیبخش 4ـ شرکت در نهضت اسلامی ایران آیت الله حکیم برای اداره امور مرجعیت خود نظم و سازمان خاص ایجاد کرده بود و برای هر قسمت مسؤول معینی انتخاب نموده بود و از افراد مطلع در اداره این تشکیلات کمک می گرفت به همین دلیل تشکیلات او با نظم خاصی و آبرومندی اداره می شد و این امر در نوع خود بی سابقه بود.
از آیت الله حکیم فرزندان برومند عالم و لایق باقی مانده است.
آنان در دوران زعامت پدر بزرگوار خود از معاونت و یاری او خودداری نکردند و پس از رحلت آن بزرگوار اغلب آنان به دست دژخیمان نظام عفلقی به فیض شهادت نائل آمدند و خاندان حکیم یکی از کانون های مقاومت و شهادت در عراق به شمار می آید.
این عالم بزرگوار پس از عمری تلاش و کوشش در راه اسلام و قرآن سرانجام در 27 ربیع الاول 1390 ه ق به ملکوت اعلی پیوست.
مدفن آن مرحوم در نجف در مقبره مخصوص جنب کتابخانه خود می باشد.
(ر.ک : فقهای نامدار شیعه، عقیقی بخشایشی).