در وسط بازار فرش‌فروش‌ها، کتابفروشی است به نام انتشارات خلق که متعلق به محمدتقی مقدم1 می‌باشد
تاریخ سند: 22 مرداد 1357
در وسط بازار فرش‌فروش‌ها، کتابفروشی است به نام انتشارات خلق که متعلق به محمدتقی مقدم1 می‌باشد
متن سند:
از: 9/ﻫ 1 تاریخ: 22 /5 /2537[1357]به: 312 شماره: 7316 /9 ﻫ 1
گزارش خبر
در وسط بازار فرش‌فروش‌ها، کتابفروشی است به نام انتشارات خلق که متعلق به محمدتقی مقدم1 می‌باشد که سخت طرفدار افکار علی شریعتی است و به همین جهت مغازه‌اش از کتب شریعتی زیاد دارد. مضافاً به اینکه عکس بزرگی پشت شیشه مغازه زده که در آن عکس سیدجمال‌الدین اسدآبادی.2 عکس علامه اقبال لاهوری.3 عکس دکتر علی شریعتی می‌باشد.
نظریه شنبه . نظری ندارد.
نظریه یکشنبه . خبر صحت دارد.
نظریه چهارشنبه . مراتب به شهربانی خراسان اعلام تا[ضمن]جمع‌آوری عکسهای مورد نظر، به نامبرده شدیداً تذکر داده شود.
آقای مجتبوی 30 /5
توضیحات سند:
1. حجت‌الاسلام سید محمدتقی مقدم در سال 1302ش در سبزوار به دنیا آمد. در حوزه‌های علمیه مشهد مقدس و نجف اشرف تحصیل کرد. وی که از وعاظ صاحب سخن مشهد و در عرصه تألیف و انتشار کتاب دارای آثاری متعددی بود، در جریان انقلاب اسلامی نیز کتاب ظهر ولایت در غدیر را همراه با عکس‌هایی از امام خمینی (ره) منتشر کرد که مورد بازجویی ساواک قرار گرفت. ایشان در سال 1392ش از دنیا رفت.2. سیدجمال‌الدین اسدآبادى، فرزند سید صفدر، روحانى و فیلسوف مبارز، سیاستمدار انقلابى و منادى وحدت مسلمین جهان، در آبان ماه 1217 ﻫ ش، در اسدآباد همدان دیده به جهان گشود. وى تحصیلات ابتدایى را نزد پدرش آموخت و سپس از محضر بزرگانى همچون علاّمه سید صادق سنگلجى و شیخ اعظم انصارى در عرفان و فلسفه از محضر ملا حسینقلی همدانی بهره برد. پس از پایان تحصیلاتش به کشورهاى مختلف اسلامى سفر کرد و بر علوم اسلامى، تاریخ و ادبیات عرب تسلط کامل یافت. او همچنین زبانهاى فارسى، عربى، انگلیسى، ترکى و فرانسه را خوب مى‌دانست. با دیدن وضع مسلمانان، آرزوى تشکیل یک حکومت اسلامى مقتدر اندک اندک در اندیشه‌اش پدیدار گشت و در هر جا که قدم مى‌گذاشت، انقلابى فکرى پدید مى‌آورد. در سال 1249ش، فعالیت‌هاى سیاسى او در مصر به قیام ارتش علیه «اسماعیل پاشا» منجر شد. سپس از مصر تبعید و به هند رفت و اولین رساله خود را در ردّ طبیعیون منتشر کرد. پس از آن به پاریس رفت و مبارزه را در آنجا ادامه داد و با همکارى شیخ محمد عبده، روزنامه «عروه‌الوثقى» را منتشر نمود. او مدتى بعد به لندن رفت و در سال 1265ش پس از بازگشت به ایران، چند ماهى زندانى شد. بعد از آزادى عازم بصره شد و در رهبرى حوادث سیاسى آن منطقه دخالت داشت. در سال 1271ش، به استانبول رفت و مهمان پادشاه عثمانى شد و در 19 اسفند 1275 در همان جا درگذشت. عده‌اى معتقدند که سلطان او را مسموم کرد. سید جمال‌الدین اسدآبادى سراسر عمر خود را صرف مبارزه با استعمار بریتانیا، روسیه تزاری و ستم و تبهکاری‌هاى دربار قاجار کرد و در بیدارى مردم منطقه و ایران و وقوع انقلاب مشروطیت سهمى مؤثری داشت.
برخى از آثار به جاى مانده از وى عبارتند از: تتمۀ‌البیان فى تاریخ‌الافغان، القضاء و القدر، اسلام و علم، نیچریه یا ناتورالیسم، الوحدۀالاسلامیه، الواردات فى سرّالتجلیات و تعداد زیادى مقاله و نامه و متن سخنرانى و مذاکرات.
3. علامه محمد اقبال لاهورى، فرزند شیخ نور محمد در 18 آبان 1256 در محله کشمیری‌هاى شهر سیالکوت ایالت پنجاب متولد شد. وى شاعر، نویسنده، متفکر و نظریه پرداز سیاسى مذهبى پاکستان و از رهبران بزرگ فکرى ـ فرهنگى مسلمانان شبه قاره هند بود. وى خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را در مکتبخانه مسجد حسام الدین در محل تولدش آموخت و سپس در میسیون اسکاتلندی‌ها که اسکاچ میشن نام داشت به تحصیل پرداخت. آنگاه براى ادامه تحصیل به لاهور رفت و لیسانس فلسفه را در آنجا گرفت. اقبال در سال 1284 به لندن رفت و در دانشگاه کمبریج به ادامه تحصیل در رشته فلسفه پرداخت. وى در رشته حقوق نیز مشغول تحصیل شد. براى اخذ درجه دکترا از دانشگاه کمبریج رساله‌اى تحت عنوان سیر مابعد الطبیعه در ایران، تهیه کرد. اقبال در مدت اقامت خود در اروپا، زبان آلمانى را فراگرفت و ضمناً دانشگاه مونیخ نیز براى همان رساله، درجه دکترى در فلسفه به وى اعطا کرد. وى در سال 1287 به وطن خود بازگشت و براى تدریس فلسفه و ادبیات انگلیسى وارد دانشکده دولتى گردید و به او اجازه داده شد که در خارج از دانشکده به شغل وکالت دادگسترى مشغول شود. پس از چندى از استادى دانشگاه دست کشید و منحصرا به کار وکالت پرداخت و این شغل را تا سال 1313 ادامه داد. به عنوان مصلح و منادى اتحاد مسلمانان، متأثر از سیدجمال الدین اسدآبادى با سلاح شعر و قلم در صحنه ظاهر شد. اقبال دیوان شعرى به زبان فارسى دارد که حاوى اشعارى نغز مى‌باشد. که با مقدمه احمد سروش توسط انتشارات سنائی انتشار یافت. دیگر آثار بجا مانده از وى شامل پیام مشرق، اسرار خودى و رموز بى‌خودى، جاویدنامه، بانگ درا، زبور عجم، مثنوى مسافر، بال جبرئیل، احیاء تفکر اسلامى و سیر فلسفه در ایران مى‌باشد. محمد اقبال لاهورى در اردیبهشت 1317 در لاهور پاکستان دار فانى را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت.
یادنامه اقبال لاهوری، تهران، مؤسسه حکمت و فلسفه اسلامی، 1362.