ترجمه نامه دادستان کل شهر مونیخ به عنوان حکومت باویر
ترجمه نامه دادستان کل شهر مونیخ به عنوان حکومت باویر
متن سند:
ترجمه نامه دادستان کل شهر مونیخ به عنوان حکومت باویردر تاریخ ۳۰/۱۱/۱۹۶۲ خان بابا تهرانی و خسرو نراقی از طرف دادستان مونیخ به علت سوءظن شدید نسبت به اعمال مخفیانه آنها و پخش نشریاتی کا برخلاف‌امنیت دولت فدرال می‌باشد توقیف شدند. تصور می‌رود نامبردگان روزنامه کمونیستی مردم را که در شهر لایپزیک چاپ می‌شود مخفیانه و برخلاف قانون وارد خاک آلمان غربی نموده و سپس پخش می‌نموده‌اند ترتیب پخش این روزنامه به پیروی از کلیه تاکتیک‌های اخلالگران انجام می‌گرفته است و به همین علت مقامات انتظامی عقیده دارند که نامبردگان منتسب به دسته‌ای می‌باشند که از طرف حزب کمونیستی توده مأمور پخش اینگونه نشریات هستند. این سوء ظن به استناد مدارکی است که پس از بازجوئی منازل نامبردگان پیدا شده و جرم نامبردگان را به ثبوت می‌رساند. مدارک مزبور عبارت از تعداد زیادی روزنامه مردم و نشانی افراد و مقادیری تمبر می‌باشد . مقامات انتظامی معتقدند که متهمین با جمعیت نهضت آزادی ایران ارتباط دارند فعلاً جریان تحقیقات به نحوی است که هنوز نمی‌توان گفت که طبق ماده ۱۲۸ قانون جزائی آلمان غربی این جمعیت تا چه حدودی مشمول مفاد ماده مزبور راجع به فعالیت جمعیت‌های مخفی و مضره می‌گردد.
توضیحات سند:
_____١- نهضت آزادی ایران: در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۴۰ برخی از افراد مذهبی جبهه ملی، نهضت مقاومت ملی با تأیید دکتر محمد مصدق تشکیلات مستقلی را تأسیس نمودند. رهبران آن مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی، حسن نزیه، عطائی ... بودند. این افراد به دلیل گرایش‌های مذهبی و رعایت مسائل دینی به دنبال تأسیس تشکیلاتی بودند که با «ایدئولوژی» اسلامی‌باشد در نامه ی خود وفاداری به جبهه ملی، رهبری دکتر مصدق و دیانت و اسلامیت را یاد آور شدند. شعار رهبران نهضت همواره این بود که «ما مسلمان، ایرانی، طرفدار دکتر محمد مصدق هستیم.» در ابتدای‌امر استقبال تحصیل کردگان مذهبی، جوانان پرشور اسلامی از نهضت وسیع بود. در سال ۱۳۴۲ رهبران نهضت دستگیر شدند. حسن نزیه‌اندکی بود آزاد گردید. برخی از اعضای نهضت به اروپا و‌آمریکا رفتند. پس از سالهای ۱۳۴۶ آزادی برخی اعضای نهضت آزادی دیگر‌امکان فعالیت برایشان به وجود نیامد. در سالهای ۱۳۵۶- ۱۳۶۰ رهبری نهضت توان پاسخگویی به نیاز روز را نداشته، به تدریج از رشد سیاسی فرهنگی جامعه عقب ماند. موضعگیری‌های سالهای ۱۳۶۸-۱۳۵۸ نهضت در برابر نظام جمهوری اسلامی نتوانست سیاست مستقل و مناسبی داشته باشد. و به تدریج از اهداف اولیه خود نیز فاصله گرفت. خط سازش، مجتبی سلطانی، تهران، ۱۳۶۳ ج اول