محضر مقدس حضرت آیت‌اله آقای خمینی نجف
تاریخ سند: 15 آبان 1344
محضر مقدس حضرت آیت‌اله آقای خمینی نجف
متن سند:
تاریخ: 15 /8 /1344محضر مقدس حضرت آیت‌اله آقای خمینی نجف
انتقال آن مرجع عالی‌قدر به جوار ائمه اطهار دل‌های مشتاقان را تسکین موقتی بخشید.1 در انتظار بازگشت آن حضرت مستطاب عالی‌قدر دقیقه‌شماری می‌کنیم. از طرف طلاب قم. شیرانی. ناصر مکارم. یحیی انصاری2. حسین شب‌زنده‌دار3. ربانی شیرازی4
در پرونده هر چند نفر تکثیر و ضمیمه شود . 15 /8 /44
رونوشت به پرونده‌های نامبرده فوق ضمیمه شد در پرونده ناصر مکارم بایگانی شود. 17 /8
توضیحات سند:
1. امام خمینی (ره) پس از 11 ماه اقامت در ترکیه، در 13 مهرماه سال 1344ش به صورت ناشناس به عراق منتقل گردید؛ که این انتقال با استقبال پرشور روحانیون و طلاب حوزه‌های علمیه در نجف اشرف همراه شد.2. آیتالله یحیى انصارى شیرازى، فرزند محمد در سال 1306ﻫ ش در نوادیجان سرکوه از توابع داراب فارس متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتى وارد حوزه علمیه قم شد و از محضر اساتید بزرگ زمان خود امام خمینی (ره)، آیتالله سید حسین بروجردی و آیتالله مرتضی حائری یزدی بهره‌مند گردید. وی در دوران نهضت امام خمینی (ره) همواره در صف مقدم قرار داشت. در مرداد ماه سال 1343 پس از منبر رفتن در مسجد امام حسن، مورد تذکر قرار گرفت. در مورخه 12 /12 /43 به جرم اقدام بر ضد امنیت داخلى دستگیر و بازداشت شد و در مورخه 7 /1 /44 از زندان آزاد و قرار بازداشت وى به قرار التزام عدم خروج از حوزه قضایى تهران تبدیل گردید. او در پى ایراد سخنرانى‌هاى افشاگرانه در مورخه 2 /10 /44 از سوى ساواک ممنوع‌المنبر شد. در یکى از گزارشهاى ساواک درباره وى چنین آمده است: «نامبرده بالا از روحانیون ناراحت و اخلالگر و طرفدار خمینى در شهرستان قم بوده که در فعالیت‌هاى ضدامنیتى و تحریک طلاب علوم دینى و متعصبین مذهبى به شورش و بلوا دخالت داشته که به همین جهت وضعیت یاد شده در کمیسیون امنیت اجتماعى مورخه 22 /5 /52 شهرستان قم مطرح و نتیجتا به سه سال اقامت اجبارى در کوهدشت لرستان محکوم گردیده که در حال حاضر متوارى مى‌باشد.»
ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز همواره مدافع آرمان‌های انقلاب و نظام بود و زندگی ساده و زیطلبگی او در طول سال‌های بسیار طولانی تفاوت چندانی نداشت و در منزل بسیار ساده‌ی خود، به تألیف و تحقیق و پرورش انسان‌های مهذب مشغول بود. آیتالله انصاری شیرازی در دی ماه سال 1393 ش از دنیا رحلت کرد.
3. آیتالله حسین شب‌زنده‌دار در 29 اسفند 1307 ﻫ ش در خانه کربلایی احمد واقع در محله قدیمی سنان جهرم، دیده به جهان گشود. برای فراگیری علوم اسلامی در مدرسه خان (زمانیه) جهرم مشغول تحصیل شد. مقدمات علوم، ادبیات، مقداری از مسائل فقهی و شرعیات و آداب و اخلاق را از حجج اسلام آقایان سیدحسین شریعتمداری، میرزا محمد نمازی، شیخ علی‌اکبر ناصری، سیدمحمد احمدی، سیدمحمدرضا اصفهانی. به ویژه آیتالله سیدابراهیم حق‌شناس و آقا شیخ عطاءالله حقدان به خوبی فراگرفت. با اتمام دروس این دوره، عطش فراگیری و کسب بهره‌های علمی و معنوی او را راهی شیراز کرد. مدتی در مدرسه مقیمیه و پس از آن در مدرسه منصوریه شیراز اقامت گزید و به تحصیل مشغول گردید. در این دوره کتاب‌های درسی رایج در معانی و بیان، فقه و اصول و کلام و عقاید را نزد استادان و بزرگان حوزه علمیه شیراز حجج‌الاسلام آقایان ملااحمد دارابی، سیدعلی خفری و حضرت آیات آقایان بهاءالدین محلاتی، شیخ ابوالحسن حدائق و سیدعبدالعلی آیت‌اللهی آموخت.
برای ادامه تحصیلات عالی در سال 1326 شمسی به قم مهاجرت نخست در مدرسه فیضیه و پس از مدتی در مدرسه حجتیه سکونت گزید و به تحصیل مشغول گردید. او قسمتی از درس‌هایی را که در دوره سطح متوسطه نخوانده بود، نزد آیتالله شهید محمد صدوقی خواند. سپس فراگیری متون دروس سطح عالی را شروع کرد. «رسائل»، «مکاسب» و «کفایۀ‌الاصول» در فقه و اصول را نزد آیات آقایان شیخ محمدتقی بهجت، شیخ مرتضی حائری، سیدرضا بهاءالدینی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی، سیدعبدالجواد اصفهانی، میرزا محمد مجاهدی تبریزی، آقا سیدرضا صدر، و شیخ عبدالرزاق قاینی، «شرح تجرید و شوارق» و کلام و حکمت را در محضر آیتالله سیداحمد خوانساری خواند و دوره سطح را به پایان رسانید.
پس از آن خود را برای استفاده از مباحث دوره خارج آماده کرد. آقای شب‌زنده‌دار سالها بطور مرتب و منظم در دروس خارج فقه و اصول آیات عظام آقایان حاج سیدحسین بروجردی، سیدمحمد محقق داماد، شیخ محمدعلی اراکی، امام خمینی(ره) سیدمحمدرضا گلپایگانی، شیخ عباسعلی شاهرودی حاضر شد و همزمان در درس تفسیر استاد علامه سیدمحمد حسین طباطبایی حضور یافت و ضمن مباحثه، تقریر برخی از دروس یادشده را نگاشت و از آن پس در شمار فضلا و اساتید زبده حوزه قرار گرفت. آیتالله شب‌زنده‌دار در کنار تمام فعالیت‌هایش در عرصه نگارش هم آثار مفید و ارزنده‌ای به صورت تقریرات دروس خارج، شرح و حواشی بر برخی از تفاسیر و ادعیه و مقالات پربار در موضوعات گوناگون دینی نگاشته است.
ایشان با شروع نهضت امام خمینی(ره) در عرصه سیاسی نیز حضور داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در سنگر تبلیغ و ترویج دین فعالیت نمود. ایشان پس از یک دوره بیماری در مردادماه سال 1393ش، از دنیا رحلت کرد.
4. آیتالله عبدالرحیم ربانی شیرازى، فرزند بمانعلی در 1301 ﻫ ش در شیراز متولد شد. پس از طى مقدمات علوم و معارف دینى در 1327 به قم عزیمت کرد و در درس آیات عظام بروجردى و مجاهدى شرکت کرد تا به درجه اجتهاد رسید. آیتالله ربانى شیرازی از سال 1320 فعالیت سیاسى خود را آغاز کرد و به عضویت حزب برادران جنوب به رهبرى سیدنورالدین شیرازى در آمد. در آن سالها مبارزه‌اى سخت را علیه فرق منحرف صوفیه، بابیه و بهائیه شروع کرد که در اثر آن تنها در سروستان 80 نفر به دین اسلام گرویدند و تا 1325 ش عضو این حزب بود. پس از مرگ آیت‌اللّه بروجردى وى اولین کسى بود که مرجعیت و زعامت سیاسى و دینى امام خمینى (ره) را مطرح کرد. در فاصله 1342 تا 1357 بارها دستگیر شد و به زندان افتاد و سالهاى طولانى را در زندانهاى رژیم سپرى کرد و یا در شهرهای فیروزآباد، کاشمر، سردشت و جیرفت تبعید بود. بیشتر اعلامیه‌هایى که در فاصله 42 تا 57 به اسم حوزه علمیه قم منتشر گشت به وسیله ایشان نوشته شد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى نماینده حضرت امام (ره) در استان فارس و نماینده مردم این استان در مجلس خبرگان قانون اساسى بود. همچنین از طرف امام به عنوان عضو فقهاى شوراى نگهبان منصوب شد. در 16 فروردین 1360 توسط گروه فرقان مورد سوءقصد قرار گرفت و خوشبختانه جان سالم بدر برد. اما در 17 اسفند همان سال هنگامى که براى شرکت در جلسه شوراى نگهبان از شیراز عازم تهران بود دچار سانحه مشکوک رانندگى گردید و به لقاءالله پیوست. وى صاحب آثار و تألیفاتى نیز بود. از جمله 16 جلد تعلیقات بر وسائل‌الشیعه و نیز تعلیقات بر بحارالانوار و غیره ... .
رک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب شانزدهم، آیتالله حاج شیخ عبدالرحیم ربانی شیرازی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1379