تاریخ سند: 2 اردیبهشت 1346
متن سند:
به : 326 از : 212 شماره : 11682 /212 عبدالناصر1 وسیله سفیر مصر در ساحل عاج از سید موسی صدر دعوت کرده است که از مصر دیدن نماید.نامبرده اگر چه موعد معینی برای مسافرت خود تعیین نکرده ولی گفته است که در اولین فرصت از قاهره دیدن خواهد کرد از این نظر احتمال می رود که هنگام مراجعت خود از آفریقا در قاهره با ناصر ملاقات نماید.
پرونده سید موسی صدر ـ لبنان مصر ـ آفریقا 63 /6
توضیحات سند:
1ـ جمال عبدالناصر دولتمرد، فرمانده نظامی عرب در خانواده ای از اهالی بنی مر، در اسیوط در سال 1918 به دنیا آمد.در اسکندریه و قاهره به تحصیل پرداخت.
در سال 1937 وارد دانشکده جنگ شد و در 1938 به درجه افسری رسید.
در سال 1948 در جنگ فلسطین شرکت جست.
وی طراح طرح اجرایی انقلاب مصر بر ضد فساد و خیانت بود.
گروه «افسران آزادیخواه» را تشکیل داد که در 23 ژوییه 1952 به انقلاب دست زدند.
در ژوئن 1953، به سمت نائب رئیس هیئت وزیران و وزیر کشور، منصوب شد.
در فوریه 1954 به نخست وزیری رسید و در همین سال کتاب «فلسفه انقلاب» را منتشر ساخت.
در سال 1954 با انگلیس معاهده ای را به امضا رسانید با این مضمون که نیروهای بریتانیا بعد از سه ربع قرن ( 1882 ـ 1956) حضور استعمارگرانه، از منطقه کانال سوئز خارج شدند.
این نیروها در سال 1956 منطقه را ترک نمودند.
در همین سال طرح قانون اساسی جدید را منتشر کرد و رفراندوم قانون اساسی و ریاست جمهوری را برگزار نمود.
در سال 1957 اولین مجلس مردمی بعد از انقلاب را تشکیل داد.
در 26 ژوییه 1956 بر اثر عدم اعطای کمکهای مالی برای ایجاد سد بزرگ، از جانب بانک بین المللی، آمریکا و انگلیس، وی کانال سوئز را ملی اعلام نمود.
در اکتبر 1956، اسراییل، فرانسه و انگلیس، به عنوان عکس العملی در مقابل ملی شدن کانال سوئز به مصر حمله کردند.
وی تهدید فرانسه و انگلیس را نادیده انگاشت و در پورت سعید به مقاومت پرداخت.
جنبش آزادی بخش عرب وی را یاری نمود، قطعنامه سازمان ملل متحد مبنی بر عقب نشینی نیروهای تجاوزگر، بر قدرت رهبریت عربی او تأکید کرد.
در فوریه 1958 اولین جمهوری متحد عربی بین مصر و سوریه ایجاد شد.
و سپس یک اتحاد فدرالی بین این جمهوری جدید و یمن برقرار شد.
در 17 آوریل 1963 پیمان وحدت، میان عراق، سوریه و مصر به امضا رسید.
در حوزه عربی، وی به وسیله ارسال ساز و برگ نظامی، از انقلاب الجزایر (1954 ـ 2619) بر ضد استعمار فرانسه حمایت نمود.
در حوزه آفریقا، در کنفرانسهای دول انقلاب یمن بر ضد حکومت امامت، حمایت نمود و در حوزه آفریقا، در کنفرانسهای دول خانه سفید 1962 و ادیس آبابا 1964 شرکت جسته، پیمان وحدت آفریقا را وضع نمود.
در ژوئن 1967 در پی شکست نظامی مصر، وی استعفا کرد ولی مردم مصر و وطن عربی در 9 و 10 ژوئن با آن مخالفت نمودند.
جنگ حصار کشی را از 1968 تا مه 1970 دنبال نمود.
در سپتامبر 1970، بعد از پایان کنفرانس سران عرب در قاهره که در خلال کشتارهای سپتامبر در عمان، تشکیل شده بود، به طور ناگهانی درگذشت.
(ر.ک : فرهنگ سیاسی لبنان، ه، علیزاده، ص 200)