تاریخ سند: 5 بهمن 1346
متن سند:
آسیای جوان1 شماره : 4 دوستانش او را مردی خوش قلب و مودب و متواضع، دمکرات و صمیمی می دانند که ذکاوت خاص و استعداد زیادی در انطباق خود با مقتضیات زمان دارد.ولی صاحب عقاید جالبی است و از آن جمله است که می گوید : بزرگترین نیرویی که بشر در اختیار دارد روح مسالمت آمیز و صلح جویانه است.
همین نیرو قویترین اسلحه ای است که تا امروز بشر به خود دیده است.
انهدام و تخریب، قانون انسانی نیست.
انسان چون نیازمند است برادر است.
هرگز نباید او را کشت هر جنایت، نسبت به هر کسی که انسان مرتکب شود جنایتی است که مستقیما نسبت به انسانیت مرتکب شده است.
نخست وزیر و شرحی مختصر از زندگیش : وی در سال 12972 در تهران تولد یافته است و تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در همین شهر به پایان رسانیده و از دارالفنون فارغ التحصیل می باشد.
3 پس از آن برای ادامه تحصیلات رهسپار دیار فرنگ شد و در سال 1321 به ایران بازگشت و اولین سمتی که برعهده گرفت در وزارت امور خارجه بود و در سایه پشتکار توانست به معاونت اداره دوم سیاسی برگزیده شود و پس از چندی فعالیت در این پست به ریاست اداره کل روابط کمیسیاری عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان انتخاب شد.
خدماتی که در این پست انجام داد مقام مستشاری سفارت کبرای ایران در آنکارا را برایش ارمغان آورد.
از سال 1337 دومین دوره زندگی او شروع می شود زیرا او به شرکت نفت انتقال یافت و پس از مدتی به عضویت هیئت مدیره این شرکت انتخاب گردید و در این مقام مجله ماهنامه کاوش را انتشار داد ...
با تشکیل کنفرانس اکافه در تهران «هویدا» درخشیدن گرفت زیرا در این کنفرانس او نقش ریاست را ایفا کرد و سرانجام در روز 17 اسفند ماه 1342 برای اولین بار در کابینه مرحوم منصور به عنوان وزیر دارایی به پیشگاه ملوکانه معرفی شد و در روز هفتم بهمن 1343 پس از فوت منصور او مامور تشکیل دولت گردید و تاکنون در این سمت خدمتگزار مردم است و اگر نخست وزیری جز زحمت چیزی برایش نداشته باشد می تواند مهمترین واقعه خصوصی زندگی او را شامل گردد زیرا او سرانجام پس از 47 سال تجرد با لیلا امامی پیوند زناشویی بست و اکنون در ردیف مردان خوشبخت و متاهل کشور به شمار می آید و زندگی آرام و بی سروصدایی دارد.
آسیای جوان از مردی که در میان صدراعظم های پیشین چهره مشخصی دارد.
مردی که در نخستین روزهای زمامداریش از عالی و دانی کابینه اش را دولت مستعجل می دانستند ولی حالا در آستانه چهارمین سال زمامداری به نظر می رسد که یکصد و سی و چهارمین کابینه دوره مشروطیت او وضع رضایت بخشی داشته باشد.
مردی است که حرف می زند، ادعایی ندارد و می گوید در تمام دوران تحصیل هیچ وقت شاگرد ممتاز و نمونه نبوده است و معقول به نظر می رسد اگر تصور کنیم برای احراز کرسی صدارت تلاشی نکرده است.
مردی است که در دنیای خود عالمی دارد.
وقتی در دنیای مولانا4 سیر می کند به یک عارف بیشتر شبیه است تا یک رئیس دولت و یک رجل سیاسی.
با مردم دمساز است و با دوستان همراز و گوشه خلوت و مصاحب صامت را به دنیایی نمی فروشد و به نسبت دوستان، دشمنان کمی دارد.
در پرونده آقای هویدا به کلاسه 62423 بایگانی شود 5 /11
توضیحات سند:
1ـ نشریه آسیای جوان، این متن را برای خوش خدمتی به امیرعباس هویدا در معرفی وی چاپ کرده است.این نوشته دارای اشتباهات فاحشی می باشد که در جای خود، توضیح داده می شود.
2ـ تاریخ تولد واقعی وی سال 1298 ش است، هر چند در برخی اسناد، 1295 ش نیز نوشته شده است.
3ـ امیرعباس هویدا، یک سال و نیمه بود که به همراه خانواده اش به بیروت رفت و تحصیلات خویش را در مدرسه فرانسوی ها بیروت شروع کرد و به پایان برد.
4ـ عشق امیرعباس هویدا، کتاب «مائده های زمینی» نوشته آندره ژیت بود که در سفر و حضر به همراهش داشت.