موضوع : اعلامیه علیه وزیر آموزش و پرورش
تاریخ سند: 30 بهمن 1348
موضوع : اعلامیه علیه وزیر آموزش و پرورش
متن سند:
به : 322 از : 20 ه 7 شماره : 4064 تعداد دو پاکت محتوی اعلامیه علیه وزیر آموزش و پرورش به آدرسهای آیت الله خوانساری1 و آقای فلسفی2 واعظ ارسال گردیده که از توزیع آن جلوگیری و عینا جهت اطلاع به پیوست تقدیم می گردد.متن اعلامیه به شرح زیر است : در کشور عراق سارقین و آدمکش ها و دشمنان پیغمبر اسلام و امام زمان با کودتا و قتل و جنایت حکومت را در تصرف دارند، در ایران بهائیان بدون کودتا فرهنگ اسلامی را بدست یک زن بهایی و یک ژنرال بهایی شوهر او اشغال کرده اند.
آیا پادشاه پیرو مذهب امام جعفر صادق و حامی قرآن می داند و یا نمی داند؟ اگر به او گفته اند به وطن خود و به دین خود و به سلطان خود خیانت روا داشته اید، (چون دین صدا ندارد) نقل از نامه آیت الله لواسانی3.
محترما به استحضار می رساند 30 /11 /48 رونوشت گزارش خبری مزبور به انضمام یک برگ اعلامیه مذکور به بخش 316 ارسال گردد در پرونده 64124 به نام خانم وزیر آموزش و پرورش بایگانی شود طلوع شمس 26 /12 /48 یک نسخه از اطلاعیه و اعلامیه قبلاً به بخش 321 واصل گردید لذا عینا اعاده می گردد.
از طرف رئیس بخش 321 رنجبر از طرف رئیس بخش 332 ـ نادری جم
توضیحات سند:
1ـ مرحوم آیت الله سید احمد خوانساری که مدت بیش از سه دهه یکی از مراجع متنفذ ساکن تهران بود.وی پس از تحصیل در حوزه های علمیه قم و نجف و در پی چندین سال تدریس در حوزه علمیه قم بنا به درخواست گروهی از بازاریان و مردم تهران از آیت الله العظمی بروجردی، در سال 1329 طلاب اشتغال یافت.
(ر.ک : آثار الحجۀ، جلد دوم، صص 242 ـ 240) ایشان که از مراتب بالای علمی و نفوذ در بین روحانیون و مردم تهران برخوردار بود در مراحل آغاز این نهضت ایشان به مرور شیوه میانه روی و سکوت را در پیش گرفت و به دلیل جایگاه علمی و اجتماعی خاص خود بیش از پیش مورد توجه و ارتباط مقامات بالای رژیم شاه واقع شد.
در خرداد ماه 1349 پس از فوت آیت اللّه سید محسن حکیم شاه برای جلوگیری از مرجعیت عامّه و جهانی حضرت امام خمینی و تحمیل مراجعی که موافق و یا حداقل غیر مخالف با رژیم وی باشند، به اقداماتی دست زد.
از جمله رسما از طرف شاه برای سید آقای کاظم شریعتمداری (ر.ک پانوشت روز شمار) و آیت اللّه سید احمد خوانساری تلگراف تسلیت صادر گردید و در رسانه ها منتشر شد.
مرحوم خوانساری متأسفانه همچون مرحوم شریعتمداری تلگراف شاه را با تعابیر تجلیل از شاه و آرزوی توفیق مقام سلطنت در تقویت دین اسلام پاسخ گفت.
انجمن اسلامی و دانشجویان در امریکا و کانادا روحانیون انقلاب نجف در واکنش به این اقدام اطلاعیه هایی صادر نمودند و به تدریج حسن شهرت سیاسی مرحوم خوانساری در بین مردم لطمات جدی خورد.
حضرت امام (ره) در جلسه ای خصوصی در این باره فرموده بود : «این کار آقایان یکی از ثمرات مبارزات ملت مسلمان ایران را به مخاطره افکنده است.
و بیم آن می رود این گونه ارتباطات، تکرار شود.
» (ر.ک : نهضت امام خمینی، جلد دوم، صص 561 ـ 551) در طول سالهای پیش از پیروزی انقلاب، بطور مستقیم و غیر مستقیم مرحوم خوانساری...
از وابستگی کامل و تمام عیار به رژیم شاه اجتناب ورزید.
با پرهیز از دخالت در امور سیاسی صرفا به فعالیتهای علمی و اجتماعی خود ادامه داد و با توجه به کهولت سن (80 سالگی در 1349) بیشتر گوشه انزوا گزید.
وی در سال 1362 در سن 94 سالگی رحلت نمود.
و حضرت امام خمینی (ره) با بزرگواری و قدرشناسی نسبت به مراتب بالای علمی و تقوای فردی وی پیام تسلیت صادر فرمود.
در قسمتی از پیام امام (ره) چنین آمده است : «خبر رحلت مرحوم مغفور آیت الله خوانساری رحمت اللّه علیه موجب تأسف و تأثر گردید.
این عالم جلیل بزرگوار و مرجع معظم که پیوسته در حوزه های علمیه و مجامع متدینه مقام رفیع و بلندی داشت و عمر شریف خود را در راه تدریس و تربیت و علم و عمل به پایان رساند، حق بزرگی بر حوزه ها دارد...
.
از خداوند تعالی برای ایشان رحمت و مغفرت و برای علمای اعلام و حوزه های علمیه صبر و اجر خواستارم.
» [صحیفه نور، جلد 19، ص 89] 2ـ نابغه سخنوران، حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمد تقی فلسفی فرزند علاّمه شیخ محمدرضا تنکابنی در سال 1288 شمسی در تهران متولّد شد.
پس از طی مقدمات و ادبیات و سطوح و معقول و فلسفه در تهران و قم، روش نوینی را در وعظ پایه گذاری کرد و تحول عمیقی را در فن سخنرانی به وجود آورد.
روایات پیامبر (صلّی اللّه و علیه و آله) و ائمه (علیهم السّلام) را با منطق علمی روز تشریح و توضیح می نمود.
در زمان حضرت آیه اللّه العظمی بروجردی دهه آخر ماه صفر را در منزل ایشان به سخنرانی می پرداخت.
وی مورد توجه کلیه مراجع تقلید گذشته و حال بوده و آثار و تألیفاتی گرانقدر از جمله کتاب کودک در دو جلد، کتاب جوان در دو جلد و آیه الکرسی را به رشته تحریر درآورده است.
آقای فلسفی در طول دوران مبارزات مردم ایران با سخنرانی های خود به افشای چهره کریه رژیم ستمشاهی می پرداخت و از یاران حضرت امام خمینی (سلام اللّه علیه) محسوب می شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز علیرغم کبر سن همچنان در سنگر تبلیغ به ادای وظیفه مشغول بود و سرانجام در سال 1377 شمسی در جوار رحمت حق جای گرفت.
3ـ مرحوم آیت الله سید محمد صادق لواسانی، عالم برجسته و «وکیل و نماینده تام الاختیار» حضرت امام خمینی (ره) در تهران برای مدت نزدیک به سه دهه.
ایشان در طول تحصیل در حوزه علمیه قم و در ابتدای جوانی با امام خمینی هم حجره شد و دوستی صمیمانه آن دو 70 سال استمرار یافت.
وی پس از اتمام تحصیلات، علاوه بر تدریس در حوزه علمیه قم مدتی نیز تولیت و مدیریت مدارس فیضیه و دارالشفاء را بر عهده داشت.
در اواسط دهه بیست شمسی به تهران عزیمت نمود.
و تا زمان رحلت، در این شهر به فعالیتهای دینی و اجتماعی اشتغال داشت.
(ر.ک : آثار الحجۀ، جلد دوم، ص 256 و گنجینه دانشمندان، ج 4، صص 552 ـ 550) به دلیل علاقه و اعتقاد استثنایی و منحصر بفرد حضرت امام خمینی (ره) به آیت اللّه لواسانی، با آغاز دوران مرجعت امام در ابتدای دهه چهل، ایشان بعنوان وکیل و نماینده تام الاختیار امام در تهران تعیین شد.
وی در دوران مبارزات و از آغاز نهضت، از حامیان صدیق و استوار حضرت امام (ره) بود و در دوران تبعید امام، در زنده نگهداشتن نام و راه امام و تداوم پیوند روحانیت با ایشان نقش مهمی ایفا می نمود.
آیت اله لواسانی همواره تحت فشار و مزاحمتهای عوامل رژیم شاه قرار داشت و از جمله یکبار در سال 1351 دستگیر و مدتی بازداشت شد، و بار دیگر در سال 1353 بازداشت و این بار برای مدت سه سال از تهران تبعید گشت.
(ر.ک : نهضت روحانیون ایران، جلد 6، صص 202 ـ 199) پس از پیروزی انقلاب اسلامی پیوند و ارتباط نزدیک ایشان با حضرت امام برقرار بود تا آنجا که معمولاً هفته ای یکبار با امام دیدار و ملاقات می نمود.
مرحوم آیت اللّه سید محمد صادق لواسانی پس از رحلت حضرت امام خمینی (ره) در سال 1368، فقدان دوست دیرین خود را چندان تاب نیاورد و در سال 1369 در سن 85 سالگی رحلت نمود.