موضوع : جلسه گروه مددکاران بیماران و مستمندان
تاریخ سند: 20 خرداد 1350
موضوع : جلسه گروه مددکاران بیماران و مستمندان
متن سند:
شماره : 16489 /20 ه 3 جلسه گروه مزبور بعد از ظهر روز 15 /3 /50 با شرکت محمدرضا مهدوی کنی، مهندس گل افشانی، دلشاد، نقاش زاده، چینه کش، زنگنه، لواسانی، سبحانی، حاج اکرامی، جلیلی و چند نفر دبیر و دانشجو در کتابخانه مسجد جلیلی تشکیل شد ابتدا درباره وضعیت صندوق های تعاون صحبت به عمل آمد و مهندس گل افشانی گفت بنا به پیشنهاد یک نفر دانشجو و یک صندوق به تبریز فرستاده اند تا در مسجد شهیدی1 تبریز نصب شود و حاج اکرامی قول داد که توسط آشنایانش وجوه ریخته شده در آن صندوق را به تهران بیاورد.در این جلسه اساسنامه گروه جهت معالجه بین حضار توزیع شد و ضمنا دو صندوق در اختیار سبحانی قرار گرفت تا در نقاط مورد نظر نصب نماید.
در مورد نصب صندوق در مسجدالجواد همچنین تهیه جا و مکان جهت تدریس تابستانی بدون شهریه دانش آموزان تجدیدی نیز قرار شد لواسانی و گل افشانی با مسئولین مسجدالجواد تماس بر قرار نمایند در خاتمه اولین صورت جلسه کانون گردش و مسافرت (نام آن قبلاً گروه توریستی اسلامی بود که چون گل افشانی توجه داد ممکن است که کلمه اسلامی نظر دستگاه را به آن جلب نماید تغییر نام داده شد) که یک موسسه اجتماعی خواهد بود توسط نقاش زاده.
سبحانی.
گل افشانی.
لواسانی و جعفری به امضاء رسید و قرار شد نامبردگان روز پنجشنبه با یکدیگر ملاقات و اساسنامه آن را تهیه نمایند.
نظریه شنبه : شنبه نظری ندارد.
نظریه یکشنبه : یکشنبه نظری ندارد.
سیادت نظریه چهارشنبه : نظری ندارد.
توضیحات سند:
1ـ مسجد شهیدی تبریز از مساجد قدیمی، مشهور و خوش سابقه شهر تبریز است، این مسجد در ابتدا به نام مسجد حصیرچیلر یا میرزامهدی قاری نامبردار بود ولی از آنجایی که از سال 1326 ش آیت الله میرزافتاح مجتهد تبریزی فرزند عالم مجاهد شهید میرزامحمدعلی شیخ الاسلام داش آتانی نماز جماعت آن را به عهده داشت، بعدها به اصرار مردم و با وجود مخالفت آیت الله میرزافتاح مجتهد تبریزی به مسجد شهیدی تغییر نام یافت.خود آیت الله تبریزی زمانی که خبر شهادت مظلومانه پدر ارجمندش حضرت شیخ الاسلام در وقایع مشروطیت را در نجف اشرف شنید برای جاویدان ماندن حادثه شهادت پدر نام خانوادگی شهیدی را برگزید و از آن تاریخ به این نام خوانده می شد.
مسجد شهیدی تبریز قبل از سال 1340 تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی جزو پایگاههای مهم انقلاب و خیزش اسلامی مردم تبریز شمرده می شد و علما و روحانیون بزرگی در بالای منبر آن سخنان افشاگرانه علیه رژیم طاغوت بر زبان رانده اند و فعالیت های فرهنگی و سیاسی فراوانی در آن انجام گرفت، لذا همیشه مورد مراقبت ساواک تبریز قرار داشت.