موضوع: متارکه والاحضرت شاهدخت شهناز پهلوی
تاریخ سند: 19 آذر 1342
موضوع: متارکه والاحضرت شاهدخت شهناز پهلوی
متن سند:
شماره: 528 /322 تاریخ:19 /9 /1342موضوع: متارکه والاحضرت شاهدخت شهناز پهلوی
پیرو شایعاتی که در مورد جدایی والاحضرت شاهدخت شهناز پهلوی از آقای اردشیر زاهدی وجود دارد اخیراً شنیده می‌شود که موضوع متارکه والاحضرت قطعیت یافته و آقای اردشیر زاهدی رسماً معظم‌لها را طلاق داده‌اند. به دنبال این شایعه همچنین گفته می‌شود که قریباً آقای زاهدی از سمت سفارت برکنار خواهد شد.1
توضیحات سند:
1. به رغم این پیش‌بینی‌ها (تیره شدن رابطه شاه و زاهدی در پی طلاق شهناز) گذشت زمان واقعیت‌های پشت پرده را روشن کرد و نشان داد که این رابطه فراتر از جریانات یاد شده بوده و از جای دیگری طراحی شده است. روابط صمیمانه شاه و اردشیر زاهدی تا آخرین روزهای عمر محمدرضا ادامه یافت. به نظر می‌رسد که پس از این ماجرا برای مدت کوتاهی نزدیکان دربار پهلوی از اردشیر زاهدی فاصله گرفته و به دلیل ناآگاهی از جریانات پشت پرده عمر فعالیت سیاسی زاهدی را پایان یافته تصور می‌کرده‌اند. سند زیر به خوبی گویای این مسأله می‌باشد:«از: 20ﻫ /5 تاریخ: 30 /11 /45
به: 322 شماره: 30328 /20ﻫ /5
موضوع: اظهارات منوچهر قیائی درباره ورود آقای اردشیر زاهدی
روز 29 /11 /45 منوچهر قیائی از دوستان بسیار نزدیک اردشیر زاهدی می‌گفت سال گذشته موقعی که اردشیر زاهدی برای چند روزی به ایران آمده بود در ساعت ورود او به فرودگاه فقط 8 نفر از دوستان و رفقای او به استقبال آمده بودند و شایعه‌ای که در آن زمان مبنی بر وجود اختلاف بین دربار و اردشیر زاهدی وجود داشت مانع شده بود که بقیه دوستان و آشنایان و دولتی‌ها به استقبال او بیایند و این هشت نفر در آن سال مستقیما از فرودگاه به حصارک رفتیم و چون نزدیک صبح بود کله و پاچه‌ای تهیه کردیم و با هم خوردیم. در بازگشت اخیر اردشیر زاهدی در فرودگاه آنقدر جمعیت زیاد بود که موجب تعجب خود او شده و مقامات عالیرتبه دولت کوشش می‌کردند خود را بیشتر به اردشیر زاهدی نزدیک کنند، ولی زاهدی در حالی که نخست وزیر هم حضور داشت خطاب به من گفت دوستان کله‌پاچه‌ای من کجا هستند آنها به درد می‌خورند. نخست وزیر و دیگران از این بیان او متعجب شده بودند.
نظریه رهبر عملیات: ممکن است صحیح باشد.»
ر.ک: رجال عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، اردشیر زاهدی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1378، ص 74