تاریخ سند: 15 آبان 1342
اعلامیه شماره 3
متن سند:
هرگز گمان نکنید کسانی که در راه خدا کشته شدند مرده اند بلکه زنده اند و
نزد پروردگارشان روزی داده می شوند.
سحرگاه تیره ای عزیزان ما را به جرم دفاع از مقام شامخ روحانیت یعنی رکن
اصلی دین به گلوله بستند و پس از چندین ماه شکنجه های قرون وسطایی و
محاکمه غیرقانونی کشتند.
اینان گمان کردند که با اینگونه کشتارهای وحشیانه آتش خشم ملت خاموش
خواهدشد و اساس لرزان حکومتشان بار دیگر ثباتی خواهد پذیرفت.
ولی تنها
دقت در آخرین ساعات عمر این دو آزادمرد کافی بود که به این اشتباه خاتمه
دهند.
«محکومین» هنگامی که به چوبه اعدام قرار گرفته اند گرم عالم عشق خدا
گفتگو می کنند.
می خندند و با سرور شهیدان حسین بن علی(ع) راز و نیاز دارند
گویی زندان غمی را رها کرده و به گلزاری خرامان می روند.
عجب این که شهید
راه خدا حاج اسمعیل رضایی چنان بر اعصاب خود حکمفرماست که از نماینده
دادستان که اشتباها گفت اسمعیل حاج رضایی غلط می گیرد و به آن میدان و
چوبه دار و بساط مرگ لبخند می زند.
آری اینان نمونه ای از هزاران فرزندان پاک نهاد این کشورند که هر یک در زمان
لزوم برای احیای دین خود و برکندن ریشه فساد و بی دینی سربازی جانبازند.
ای شهیدان راه حق آرام بخسبید که ما هدف عالی شما را با دادن هدیه جان دنبال
خواهیم کرد.
بازماندگان شما نه تنها جا دارد عزادار نباشند بلکه باید تهنیت عموم افراد این ملت را به مناسبت پرورش
چنین فرزندانی که نام انسانیت را در سخت ترین شرایط زنده کردند بپذیرند.
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است در جریده عالم دوام ما
15 آبانماه شورای اخوان المسلمین
منبع:
کتاب
شهید طیب حاج رضایی به روایت اسناد ساواک صفحه 227