تاریخ سند: 23 آذر 1357
متن سند:
تلفنگرام 1ـ حدود ساعت 1000 روز جاری عناصر اخلالگر و آشوب طلب در شهرستان یزد با آتش زدن حلقه های لاستیک در خیابانهای شهر به تظاهرات وسیع دست زدند و مبادرت بدادن شعارهای ضد ملی نمودند و در نتیجه با دخالت مأمورین شهربانی و ژاندارمری ابتداء جهت متفرق نمودن جمعیت از گاز اشک آور استفاده چون نتیجه نداشت اقدام به تیراندازی هوائی شد و این برخورد تا ساعت 1130 ادامه داشت پس از اینکه وضع تا حدی بحالت عادی برگشت مشخص گردید تا این ساعت یکنفر کشته هفت نفر مجروح شده اند.1 با توجه باینکه عده ای از اخلالگران بعد از برخورد با قوای انتظامی بداخل مسجد متواری شدند چون تصور میشد که تعدادی از آنان دارای سلاح گرم باشند لذا مسجد مذکور بوسیله مأمورین شهربانی بازرسی گردید در نتیجه یک عدد بمب تی ان تی برقی دست ساز و چند عدد زانوئی فلزی محتوی مواد منفجره و یک قمه و تعدادی چوبدستی و مقداری زیادی اعلامیه مضره کشف گردید.
2 گوینده : خرم زاده ساعت 1420
توضیحات سند:
1ـ آمار شهیدان یزد بیش از اینها بود.طبق مراسم هر ساله مردم یزد روز سیزدهم محرم سومین روز شهادت امام حسین (ع)) به سوی مسجد ملا اسماعیل به حرکت در آمدند.
در همین حین درگیری مأموران مسلح حکومتی با مردم آغاز می شود.
روزنامه کیهان تعداد شهداء را سه نفر یاد می کند و اسامی آنها را چاپ می نماید (ش 10605، ص 7) روزنامه آیندگان نام پنج تن از شهدا را می نویسد : علی بوستانی، علی محمد شفیعی، حسن دهستان، علی اصغر دهستان منشادی و علی فاتحی.
(ش 3258، ص 1) اخبار جنبش اسلامی تعداد شهدا را 13 تن یاد می کند.
(ش 9، به تاریخ 7 دی 1357) و می نویسد: «بیش از یکصد نفر مجروح می شوند.
مجروحان به خاطر آن که تجربه بیمارستان 17 شهریور مشهد تکرار نگردد، به دستور پزشکان شهر و آقای صدوقی حتی المقدور از مراجعه به بیمارستان خودداری می کنند.
» (همان) 2ـ «عده ای از ماموران با لباس مبدل به مسجد حظیره که آقای صدوقی امام جماعت آن هستند حمله کرده، در و پنجره و شیشه های آن را می شکنند و صندوق قرض الحسنه را غارت می کنند.
» (اخبار جنبش اسلامی، ش 8، به تاریخ 30 آذر 57) آیت الله صدوقی در این مورد نوشت : «به مسجد بزرگ روضه محمدیه (حظیره) هجوم وحشیانه برده و پس از غارت مسجد (امانات جنسی و نقدی) هتک حرمت به کلام اللّه مجید و سایر کتب مذهبی کرده و کلیه افراد مسلمانی را که در مسجد بودند بازداشت می کنند.
» (اسناد انقلاب اسلامی، ج 2، ص 510)