موضوع: اظهارات شیخ امامی کاشانی1
تاریخ سند: 25 خرداد 1349
موضوع: اظهارات شیخ امامی کاشانی1
متن سند:
به: 316 شماره: 15361 /20 ﻫ 3 از: 20 ﻫ 3 نامبرده بالا در ساعت 1600 روز 12 /3 /49 در مجلس ختمی 2 که در مسجد جامع که از طرف حسن سعید برپا شده بود به منبر رفت و ضمن گفتار خود اظهار داشت: از آیت‌اله حکیم3 سؤال کردند که شما فقیه را چه کسی می‌دانید ایشان در جواب گفته بودند کسی که نسبت به امور اجتماعی مردم تسلط داشته باشد و شجاع باشد در معنا منظورش خمینی بود.نظریه منبع: منبع نظری ندارد.
نظریه رهبر عملیات: رهبر عملیات نظری ندارد.
ایادی نظریه 20 ﻫ 3: 20 ﻫ 3 نظری ندارد ارائه شود 316 ـ 28 /3 /49 بایگانی شود.
31 /3 /49
توضیحات سند:
1.آیت‌الله محمد امامی کاشانی: با شهرت شناسنامه‌ای آقا امامی فرزند میرزا ابوتراب در دهم مهر 1310 در کاشان متولد شد.
پس از طی تحصیلات ابتدایی راهی قم شد.
دروس فقه، اصول و تفسیر را نزد حضرات آیات عظام بروجردی، امام خمینی و علامه طباطبایی گذراند.
در دوران نهضت امام خمینی به تبلیغ و تدریس و فعالیتهای سیاسی و فرهنگی پرداخت.
بعد از انقلاب، تولیت مدرسه شهید مطهری و عضویت در شورای نگهبان را از سوی امام عهده‌دار شد.
در مجلس اول شورای اسلامی نماینده مردم کاشان و به عضویت مجلس خبرگان از سوی مردم تهران انتخاب شد.
وی اکنون امام جمعه موقت تهران و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
2.
این مجلس ترحیم به مناسبت درگذشت آیت‌الله العظمی سیدمحسن حکیم که مرجعیت جهان تشیع را پس از رحلت آیت‌الله العظمی بروجردی به عهده داشت، برگزار گردید.
3.
آیت‌الله العظمی مرحوم سیدمحسن حکیم: یکی از فقها و مراجع نامدار شیعه در سال 1306ﻫ .
ق در خاندان علم و تقوا در بیت جلیل در لبنان متولد شد.
پدرش علامه سید مهدی حکیم (متوفی 1312) و مادرش نواده آیت‌الله آقا شیخ عبدالنبی کاظمی ، صاحب کتاب «تکملۀ‌الرجال» می‌باشد.
خاندان حکیم یکی از خاندان‌های اصیل عرب در عراق می‌باشد که شخصیت‌های علمی و اجتماعی بزرگی از آن برخاسته‌اند.
آیت‌الله حکیم از محضر علمای بزرگی چون حاج سیدمحمد کاظم یزدی، حاج شیخ محمدکاظم خراسانی، میرزای نائینی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ‌الشریعه اصفهانی و برخی دیگر تلمذ نموده است.
مرحوم آیت‌الله حکیم بعد از رحلت آیت‌الله‌العظمی بروجردی، مرجعیت عامه شیعه را به دست گرفت و در تنظیم امور اداری حوزه‌های علمی و تأسیس مدارس و تربیت مبلغین، سعی و کوشش بلیغ مبذول داشت و در غنا بخشیدن به فرهنگ اسلامی شاگردانی را تربیت نمود.
ایشان یکی از موفق‌ترین مراجع تقلید شیعه در امر تألیف و تصنیف بود.
با وجود آن همه مشاغل مرجعیت، باز دست از تألیف و تصنیف برنمی‌داشت و آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت، گفته شده از آیت‌الله حکیم پرسیدند: نظرش درباره سیاست و دخالت علما در آن چیست؟ او با صراحت فرمود: «اگر معنی سیاست اصلاح امور مردم روی اصول صحیح عقلانی و رفاه حال و آسایش بندگان خدا باشد (کمااین که ظاهر امر آن است که معنی صحیح سیاست همین باشد) اسلام، تمامش همین است و جز سیاست چیز دیگری نیست و علما غیر از این کار دیگری ندارند و اگر منظور معنی دیگر می‌باشد اسلام از آن بیگانه و دور است».
به همین دلیل او در امور جاری سیاسی و اجتماعی دخالت داشت از جمله : 1ـ شرکت در جهاد مردم عراق علیه استعمار انگلستان 2ـ تکفیر حزب شیوعی و اشتراکی 3ـ کمک به جنبش‌های آزادیبخش 4ـ شرکت در نهضت اسلامی ایران آیت‌الله حکیم برای اداره امور مرجعیت خود نظم و سازمان خاص ایجاد کرده بود و برای هر قسمت مسئول معینی انتخاب نموده بود و از افراد مطلع در اداره این تشکیلات کمک می‌گرفت به همین دلیل تشکیلات او با نظم خاص و آبرومندی اداره می‌شد و این امر در نوع خود بی‌سابقه بود.
از آیت‌الله حکیم فرزندان برومند عالم و لایق باقی مانده است.
آنان در دوران زعامت پدر بزرگوار خود از معاونت و یاری او خودداری نکردند و پس از رحلت آن بزرگوار اغلب آنان به دست دژخیمان نظام عفلقی به فیض شهادت نائل آمدند و خاندان حکیم یکی از کانون‌های مقاومت و شهادت در عراق به شمار می‌آید.
این عالم بزرگوار پس از عمری تلاش و کوشش در راه اسلام و قرآن سرانجام در 27 ربیع‌الاول 1390 ﻫ ق (12 /3 /1349ش) به ملکوت اعلی پیوست.
مدفن آن مرحوم در نجف در مقبره مخصوص جنب کتابخانه خود می‌باشد.
(ر.ک : فقهای نامدار شیعه، عقیقی بخشایشی).