تظاهرات اخلالگرانه تعدادی از بستگان زندانیان ضدامنیتی در شهرستان سنندج ـ استان کردستان
تاریخ سند: 17 تیر 1357
تظاهرات اخلالگرانه تعدادی از بستگان زندانیان ضدامنیتی در شهرستان سنندج ـ استان کردستان
متن سند:
تعداد هشت نفر از زندانیان ضد امنیتی ندامتگاه شهربانی سنندج، به بهانه اینکه مقامات مسئول بدرخواستها و تقاضاهای آنان رسیدگی نکرده اند، از روز 3 /4 /37 اعلام اعتصاب غذا نموده و ضمن خودداری از گرفتن جیره غذائی، با صرف غذا و آشامیدنی که بوسیله زندانیان دیگر از بوفه ندامتگاه تهیه میشده به اعتصاب غذای ظاهری خود ادامه داده اند.روز 17 /4 /37 تعداد هفتاد نفر از اهالی شهرهای بانه و مریوان که از بستگان زندانیان مزبور بوده اند، بدادگستری و مقامات قضائی سنندج مراجعه و با مطرح کردن تقاضاهای زندانیان باصطلاح در حال اعتصاب، از قبیل، گذاشتن چراغ خوراک پزی، نفت و گیرنده رادیوئی در اختیار هریک از زندانیان، باز گذاشتن درب بند زندان در شب، درخواست رسیدگی نموده اند که مقامات مسئول به آنان پاسخ داده اند که تقاضاهای زندانیان بعلت مغایر بودن با مقررات زندان قابل قبول نمی باشد.
افراد موصوف پس از شنیدن این توضیحات، ساختمان دادگستری را در ساعت 1330 همانروز ترک و ضمن مبادرت به تظاهرات خیابانی شیشه های یکدستگاه اتومبیل سواری و یکدستگاه جیپ شهربانی را در مقابل ساختمان دادگستری شکسته و با حرکت دستجمعی در خیابانهای شهر، به پرتاب سنگ و شکستن شیشه های شعبه بانک صادرات ایران، بانک ملی ایران، بانک پارس و بانک بازرگانی پرداخته که مأمورین شهربانی محل با آنها مقابله و هفت نفر از آنان را دستگیر و بقیه را متفرق نموده اند.
1 همزمان با تظاهرات اخلالگرانه موصوف، سه نفر از بستگان زندانیان مورد بحث بنامهای سعید و ماجد مصطفی سلطانی و کریم روشن، تلگرامهائی در زمینه درخواست رسیدگی بوضع زندانیان ضد امنیتی ندامتگاه شهربانی سنندج بنماینده صلیب سرخ جهانی در تهران، کانون وکلای دادگستری، کمیته ایرانی دفاع از حقوق بشر و دفتر نخست وزیری مخابره نموده اند.
ارزیابی خبر : خبر صحت دارد.
اقدامات انجام شده : مراتب به نخست وزیری اعلام شده است.
توضیحات سند:
1ـ علت اصلی تظاهرات، وخامت حال یکی از زندانیان سیاسی در اثر اعتصاب غذا بود.فؤاد مصطفی سلطانی نام این زندانی بود که بد حالی او موجب شد در بیمارستان بستری گردد.
آشنایان و خویشان این زندانی و دیگر محبوسان پس از مشاهده حال او در بیمارستان اعتراض خود را به مقامات قضایی اعلام می کنند و به دلیل کارگر نیفتادن این اعتراض دست به تظاهرات می زنند.
اقدام بعدی آنان تلگراف این اعتراضیه به صلیب سرخ جهانی و دیگر نهادهای دادرس بود.