موضوع : فعالیت روحانیون
تاریخ سند: 9 فروردین 1342
موضوع : فعالیت روحانیون
متن سند:
شماره : 1809 /333 طبق اطلاع واصله اخیرا آیت الله محلاتی نامه ای از شیراز برای آیت الله گلپایگانی1.خمینی و شریعتمداری به مضمون زیر ارسال داشته است.
می خواهیم قیام کنیم دین ما رفت چرا بیکار نشسته اید هر چه زودتر تکلیف را معلوم کنید مردم شیراز در انتظار شما می باشند و باید با ما همکاری کنید از طرف نامبردگان جواب داده شده چند روز صبر کنید و ساکت باشید تا به شما دستور بدهیم.
ما شب ها جلسه داریم و در این باره فکر می کنیم خاطر جمع باشید منتها سر و صدا بلند نمی کنیم فعلاً ما مخفیانه در شهرها مردم را بیدار می کنیم مردم هم خودشان برگشته اند و هر روز به ما مراجعه می کنند و ما به آنها می گوئیم فعلاً صبر کنید.
شایع است آیت الله خمینی اظهار داشته قریبا کارها درست می شود اینها خیال کرده اند ما خواب هستیم و سکوت اختیار کرده ایم ما هر شب جلسه داریم و مشغول رسیدگی به کارها هستیم.
پی نوشت ریاست ساواک ـ رونوشت به ساواک قم ارسال چگونگی را اعلام دارند.
11 /1 /42 رونوشت است و اصل در پرونده 18/م بایگانی است.
گیرندگان : ساواک تهران جهت اطلاع و اقدام مقتضی و اعلام چگونگی امر.
توضیحات سند:
1ـ آیت الله العظمی حاج سید محمدرضا گلپایگانی در هشتم ذیقعده 1316 در روستای گوگد در 6 کیلومتری گلپایگان دیده به جهان گشود.هنوز 9 سال بیشتر نداشت که پدر عالم و فقیه خود آقا سید محمدباقر گلپایگانی را از دست داد.
آیت الله گلپایگانی در 5 سالگی به مکتبخانه رفت و سپس نزد آیت الله ملاتقی گوگدی دروس مقدماتی را شروع کرد سپس با اراده ای استوار و عزمی راسخ برای ادامه تحصیل راهی گلپایگان شد و از نزد علمای آن دیار نیز بهره گیرد.
در سال 1336 ق به منظور ادامه تحصیل به اراک (سلطان آبادی آن روز) رفت و در محضر بزرگانی چون آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی و آقا ضیاءالدین اراکی دوره سطح و مراحل عالیه فقه و اصول را خواند.
پس از آن که در 1340 ق شیخ عبدالکریم حائری به قم آمد و حوزه علمیه این شهر را پایه ریزی کرد، آیت الله گلپایگانی نیز به تبع استاد خود به این شهر آمد و به تدریس دروس سطح پرداخت.
همچنین وی از مهاجرت علماء و زعمای حوزه علمیه نجف به قم در سال 1341 ق کمال بهره را برد و برای مدتی هر چند معدود از محضر درس برخی از آنان همچون آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله نائینی و غروی اصفهانی بهره مند گردید.
با درگذشت آیت الله حائری، آقای گلپایگانی مسئولیت های سنگین تری را متقبل شد و به تدریس دروس خارج فقه و اصول همت گماشت و تا پیش از ارتحال همواره کلاس درس خارج معظم له در مسجد اعظم قم یکی از بزرگترین مکاتب تدریس علوم دینی بود.
در پی درگذشت آیت الله بروجردی بخش اعظم وظائف آن عالم ربانی در اداره حوزه علمیه قم به ایشان واگذار گردید.
آیت الله گلپایگانی توجه و اهتمام خاصی به حفظ جایگاه و شأن حوزه علمیه داشت.
با شروع نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری حضرت امام (ره)، ایشان همواره حامی نهضت و پشتیبان امام بود.
در ذیل بیشتر اعلامیه های مراجع امضای ایشان نیز مشهود است و در جلساتی که اوایل نهضت علمای قم تشکیل می دادند شرکت می کرد.
همگام با امام و دیگر مراجع عید 1342 را به دلیل اصرار رژیم بر اجرای لوایح ششگانه تحریم کردند و پس از دستگیری حضرت امام در خرداد 1342 به اتفاق دیگر مراجع برای آزادی معظم له تلاش کردند و بعد از تبعید حضرت امام به ترکیه نیز از این اقدام رژیم ابراز ناخشنودی کرد.
در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی در زمستان 1357 ایشان با انتشار اعلامیه هایی از ارتش خواست که به ملت بپیوندد و اعلام کرد : هرکس مردم را به گلوله ببندد، قرآن را به گلوله بسته است پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در مقاطع حساس شاهد حمایت ایشان از نظام اسلامی و جمهوری اسلامی هستیم.
در طول جنگ تحمیلی همواره مشوق رزمندگان اسلام بود و بارها نمایندگان ایشان برای تقویت روحیه رزمندگان به جبهه رفتند.
در تمام انتخابات ها در صحنه بود و مردم را تشویق و ترغیب به رأی دادن می کرد.
ایشان علاوه بر انجام اقدامات خیریه از قبیل احداث مدارس، بیمارستانها و سایر خدمات عام المنفعه چندین اثر تألیفی از خود به یادگار گذاشته اند که از آن جمله است : حاشیه بر عروه الوثقی، حاشیه بر رسائل، مناسک حج، تألیفی در فقه و کتابی در اصول.
حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی در 18 آذر 1372 در تهران از دنیا رفت و پس از تشییع پرشکوه در تهران و قم در جوار حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.